Mooie vraag Euf drie!

Hier heb ik een tijd geleden ook mee gezeten en ben toen op zoek gegaan naar informatie. Zie hieronder:

Names

Some quotage from screenwriter Terry Rossio's column at Wordplay: "With the exception of your screenplay's title (and the occasional brilliant bit of dialog), character names have the potential to contain the most creativity, symbolism and style in the tightest amount of space. It might surprise some screenwriters to know that, for the first week or so starting a film project, my writing partner and I do nothing but work out character names. And we're not just trying to avoid writing! A name is like a tightly-wound DNA molecule, capable of conveying information about characterisation, tone, story and theme. Naming your characters is a crucial creative task."

As writer Steve Newcombe says "I don't think James Bond would work anywhere near as well as a character if he were called Kevin Wilkins.". Although there are times when you may want to name ironically, usually in comedies.

I once had a character named Sunshine Moonbeam, that tells you what her parents are like. She changed her name to Isabelle Farquarson which tells you what she's like. A ruling class family will have different names to a working class family. Remember names are specific to both geography and time. 20 years ago no-one outside of Australia was called Kylie and yet due to the Goddess of Pop's influence it became one of the most popular names in the UK. Right now in Birmingham due to a brilliant local football team, babies are being named Steve Bruce - even the girls.

OK, so I have a female character born in 1963. Doris and Vera are too old as names and Courtney and Brittany are too young. Think back 40 years to 1963. I would guess that the names John, Paul, George and...erm...Ringo were quite popular for boys. Dusty, Cilla, Sandy and Twiggy may have been for girls but I'm not sure. What are the 40 year olds I know now called? If none of those names are right for the character there are websites which could give me a list of the most popular names for each generation (see the Links section below).

You might remember a name for a character from an ethnic group but always look for other names as there are certain ones that are annoyingly over-used and suggest laziness to a reader.

What you're also doing is ensuring that the characters don't have names that sound similar. In one episode of Casualty, a woman patient had two men in her life both of whom had similar sounding names and so I couldn't follow the story properly. Of course, in real-life people have similar sounding names but drama isn't real life.

BRON: www.robinkelly.btinternet.co.uk/char.htm

Een goede naam is als een diamant!

Groet,

Griseo

Griseo, wat een interessant stuk!! Ben het helemaal eens met wat er staat!

Het is gek maar zelf heb ik nooit zo over namen nagedacht. Het lijkt wel alsof mijn gevoel alles al "wist" wat ik net las. Het is ook gewoon zo logisch allemaal.

Zelf heb ik het bij het schrijven van mijn eerste (en nu tweede) boek als volgt aangepakt: ik zie mijn personage(s) voor me, en bedenk dan gewoon een naam die bij ze past. Haast nooit denk ik: "Oh, deze man is vijftig dus dan is Piet een betere naam dan Joey", maar door dat ik dit onderbewust wel weet zal ik dus inderdaad wel eerder voor de naam Piet of Jan gaan (bijvoorbeeld) dan voor Joey of Dylan.
Wat ook een paar keer is gebeurd is dat ik sommige personages baseer op mensen die ik echt ken of gekend heb, en dat ik dan een naam zoek die lijkt op de naam die ze zelf hebben. Dat werkt vaak heel goed, want omdat je de personages al zo goed voor je ziet (ze "lijken" immers op mensen die je kent) schrijft het niet alleen makkelijker, maar klopt hun naam voor je gevoel ook meteen.

Goede vraag Eufdrie en een mooi stuk eronder Griseo.
Ik kan me in de uitleg in het stuk helemaal vinden. Het kost mij ook altijd moeite om goede namen voor mijn karakters te vinden, ik doe daar vaak ook net zo lang over als het schrijven van een verhaal. Soms laat ik zelfs de namen van bepaalde karakters nog even open omdat er gewoon geen goede, passende naam in mij opkomt.

Een poosje geleden las ik een goed verhaal, maar de karakters heetten Tony, Taco en Tanya. Een slechte keuze vond ik.

Dat een bepaalde naam een bepaald beeld oproept is denk ik erg waar, zo zal het op mij geloofwaardiger overkomen dat een universitair geschoolde Floris Jan heet, dan wanneer die naam gegeven wordt aan bijvoorbeeld een timmerman.

Nu dit toch aangekaart is, hoe zit dat met achternamen?

Ik heb een lijst aangelegd in Excel van voornamen en achternamen die ik mooi vind. (soms vind ik namen in documentaires die ik zie, of kranten/tijdschriften, mensen die ik ontmoet etc, je hebt op internet overigens een uitputtende namenlijst voor mannen en vrouwen, denk alleen al aan www.kabalarians.com)
In die Excel-lijst heb ik overigens ook een overzicht van alle namen die ik tot nu toe heb gebruikt. Dit om 47x Tony, Taco of Tanya te gebruiken...bij Tony krijg ik overigens gelijk het beeld van de tv-serie Sopranos. (maar dat even terzijde.) Bij Floris Jan zie ik ook een hockey-stick (maar dat kan ook door een link te leggen met F.J. Bovenlander)

Soms heb ik een brainstorm-sessie nodig met wat mensen om mij heen. Vooral bij scripts.
Soms (zoals Kim schreef) komen de namen vanzelf bij de karakters die plots je verhaal komen "binnenwandelen."
Andere keren heb ik een sterke voornaam en dan moet ik gaan kijken of ik in Excel daarvoor een goede achternaam kan vinden.

Maar Naiche, ik ben het volledig met je eens dat je soms genoodzaakt wordt om het open te laten...wachtend op dat moment dat alles als een puzzel in elkaar steekt!

Ah, schrijven is geweldig!

Eh, ik bedoelde dus...om NIET 47x Tony, Taco of Tanya te gebruiken. :D

Dit vind ik een goede vraag!
Hoe doen jullie dat? Vermelden jullie altijd ook de achternaam van een personage?
Bij mij is het zo dat de lezers de voor- en achternaam van de hoofpersoon en van drie belangrijke medepersonages weten, maar van de rest is alleen de voornaam bekend.

Iemand vroeg trouwens onlangs aan mij: "Zeg, hoe heette Anne Frank eigenlijk van haar achternaam?"

:lol:

Soms kunnen achternamen zich zo sterk presenteren dat ze de taak van de voornaam overnemen.
Dit is het geval bij het verhaal wat ik momenteel onderhanden heb.
De voornaam wordt in het begin terloops genoemd maar verdwijnt al snel naar de achtergrond. De achternaam wordt dan verder gebruikt als een eigennaam. Geeft in dit geval een sterke uitstraling.

Hallo Allemaal,

Alvast bedankt voor alle goede tips!!!!!! Kan me er goed in vinden.

Zelf heb ik een namenboek en een heel oud telefoonboek achter de hand. Vaak "weet" ik wel het "geluid" dat een naam moet hebben en zoek dat heel ouderwets erbij dmv die boeken.

groet Carla

Ja, een telefoonboek gebruik ik ook! Dat werkt altijd heel goed wanneer je op zoek bent naar een achternaam!

Ik heb een voornamenboek gekocht bij de ramsj. Geeft veel inspiratie. Namen voor allochtone personages vind ik daar trouwens niet in. Op mijn tafel waar ik altijd de krant lees, ligt een schriftje waar ik alle allochtone namen in opschrijf die ik in de krant lees. Met vermelding m/v en uit welk land. Zo kan ik ook daar inmiddels uit een leuk lijstje putten.
Ook heb ik ooit mijn neefje opgebeld met de vraag om me al de namen te noemen van de kinderen in zijn klas ( tien nationaliteiten).
Achternamen haal ik uit het telefoonboek.

Onderstaande komt uit mijn steeds groeiende database met artikelen en 'resources for writers'. Ik heb geen link, wel een naam: C. Clarke.
Hopelijk hebben jullie er wat aan.

Margaret, Maggie, Marge and Meg:
Problems with names and how to avoid them

You'd think authors would naturally be aware that similar names might confuse their readers. Not so: I read a novel where the author gave me a Jenny, a Janey and a Janine. I kept breaking away to remind myself who was who. And a reader who pulls away from a story is bad news for the author, who should want to keep the reader glued to the page. That's why names have to be chosen with care. In that novel, the names Jenny, Janey and Janine looked too much alike. So, for instance, do Fred, Ted, and Jed. Think about how confusing that wil be to your reader. What will it look like if Johnny and Ronny and Tommy and Bonnie are sitting around the dinner table? It will look like the author needs to read this article.
We often assume, rightly or wrongly, that names tell us something about their bearers. If you want to portray a charming, sunny, ordinary girl, you won't call her Protasia. If you want to convey that your male protagonist is "all man," you won't call him Algernon. If a character is plain-spoken, give her a plain name: Pam, Joan. If your male character is sweet and shy, we'll be more comfortable if he's called Timothy than Tex, and so will he. Bertha tells us something about an older woman's background and social class. When she calls her daughter Lavender, we know a lot more about her at once.
Unfamiliar names should only be used when there's something different about the character and/or her background. Ordinary people don't usually give their children eccentric names like Moon Unit. The man who replaces your hot water tank might be called Jerry or Daniel, but you'd be surprised if he were called Blenkinshop or Gwilim. You'd want to know why; there must a story behind it. In your novel, there'd better be, or why did you give him that name in the first place? If you don't actually want to create that complexity, don't give him an unusual name. There's no point. Only beginners think that characters become more complex and interesting if they're given interesting names.
Contrasting is just that, using names with different looks, sounds, and "feels," such as Ursula and Mary, or Rick and Lawrence, to engender certain emotions in the reader. We'll dislike one and like the other, feel comfortable with one and uncomfortable with the other. Let the names you choose do some of the work for you. You're already at first base if you give your straightforward guy "Rick" and your stuck-up snob "Lawrence."
You can contrast characters not only against each other (we'll like Mary, we won't like Ursula) but against us: If Selwyn and Mike are both under suspicion in a murder mystery, who are we going to suspect? We can believe that a Selwyn is creepy, but it will take us longer to distrust a Mike. Echoing names is to use two similar names, Meg and Maggie for instance, or Janey and Jenny, or Tim and Tom, to suggest that these two characters have a connection of some sort. Perhaps Meg is the daughter Maggie gave up for adoption, perhaps Janey is a creepy psychopath who wants to absorb Jenny's identity, perhaps Tim and Tom are boyhood friends who love the fact that they almost share a name.
Names are powerful tools. Use them correctly, and they'll invisibly support your story, enhancing and underlining your narrative. Of course, if you want your readers to laugh, get Johnny, Ronny, Tommy and Bonnie around that dinner table...

Inderdaad, maar toch leuk om te weten dat de grote schrijvers er dus ook zo over denken. Ik vind het trouwens ook heel leuk om op namensites te neuzen en de betekenis te achterhalen. Geeft een extra kick als je erachter komt dat de betekenis van de naam van je hoofdpersoon zijn/haar personage en karakter nog eens extra onderstreept!

We dienen er wel rekening mee te houden dat de uiteenzettingen gelden voor de Engelstaligen, in de Nederlandse taal moeten we geheel andere voorbeelden kiezen.

De basis van de column is zoals Euf al aangeeft, voor de meeste iets dat inderdaad instinctief wordt aangevoeld.

vriendelijke groet

Ben Woo

Waar je ook op moet letten is dat je niet in clichés vervalt. Een rechtenstudent die Floris Jan heet of een boer met de naam Bertus is wel erg voor de hand liggend.

Als je lijstjes met populaire jongens en meisjesnamen uit een bepaalde periode (rond het geboortejaar van je personage) doorneemt kom je vast op goede alternatieven. Die lijstjes moeten op internet te vinden zijn denk ik.

Heb je een allochtoon personage kijk dan eens op www.babynamesworld.com Daar staan veel namen met land van herkomst en betekenis.

Leuk geprobeerd dat 'Quoten' maar dus een beetje mislukt.
Volgende keer beter. Hoop dat jullie snappen dat de bovenste alinea als 'quote' bedoeld is. De rest niet...

Hoi Set

Eerst even dat quoten, gewoon helemaal naar onder scrollen en dan na