Als ik niet lekker in mijn vel zit, schrijf ik juist niet. Dan kan ik me niet concentreren op het schrijven.

Als ik depri ben, dan laat ik mijn personages wel wat diepere teksten zeggen, ja.
Ik schrijf hoofdzakelijk voor kinderen. Onlangs was ik in een zeer melige bui en ja, hoor... mijn hoofdpersonage veranderde zowat in een clown.
Mijn manuscript heb ik bijna afgerond. Ik ben bezig met het laatste hoofdstuk bezig. Nu hoop ik zo dat ik dit weekend evenwichtig blijf, anders komen er weer van die rare dingen uit mijn vingertoppen.

Rosali

Meestal is het toch zo dat als je je goed voelt en alles lekker gaat, je niet zoveel behoefte hebt om over nut en oorzaak van het leven en dergelijke te reflecteren.
Gaat het daarentegen niet zo lekker, dan begint een mens te peinzen (waarom? wie ben ik? wat heeft het allemaal voor nut?) en naar antwoorden te zoeken.

Misschien is het de kunst om je stemmingen te (her)kennen en ze te gebruiken in je teksten. Zo kun je vanuit je eigen rijkdom verschillende karakters uittekenen.
En je observatie van situaties geven er een kader aan, het raamwerk voor je verhaal.

Ik weet het eigenlijk niet zo. Ik ben vrij gelijkmoedig met slechts kleine uitschieters naar boven en naar beneden. Meestal schrijf ik 's avonds en in het weekend en het is me tot op heden nog niet gelukt om chagrijning/down te blijven als mijn man in de buurt is ;)

Ik heb wel in RPGs (wat ook een soort schrijven is) dat mijn karakters sneller ruzie zoeken als ik chagrijnig ben. Maar dat vind ik niet erg want ruzies spelen/schrijven is leuk ;)

Wonderer:

Er zijn verschillende typen RPG (role playing game):
-Dingen op een spelconsole/PC, waarbij je een elf of een tovenaar bent die voornamelijk buitenwereldse monsters moet doodmaken
-Spellen waarbij je ook dingen moet doodmaken, maar vooral interactief met andere spelers bent, bijvoorbeeld door zelfgemaakte spullen te verkopen (je "karakter" moet dat tijdens het spel leren). Dat heet MMROPG: Massively-Multiplayer Online Roleplaying Game. World of Warcraft is een hele bekende
-Bordspellen zoals Dungeons & Dragons, waar je een karakters opbouwt met verschillende talenten en ervaringen waardoor je monsters moet verslaan
-En het soort RPG dat ik speel: een chatbox waarbij je met een of meerdere mensen een verhaal (toneelstuk) schrijft. Je beschrijft de acties en dialoog van jouw personage(s) en de ander reageert daar dan weer op. Zo ontstaan er dus hele verhalen. Omdat het in real time is, word je gedwongen om te denken zoals je personage en snel te reageren. Weinig tijd om goed na te denken over wat je terug gaat zeggen of doen, het moet meteen goed zijn. Ik vind het erg leuk om te doen, alleen staat het nogal op een laag pitje de laatste tijd omdat mijn maatje amper meer online is, druk enzo.
Een variatie hierop is een forum-rpg, waarbij je langere stukken schrijft, een soortement vervolgverhaal, maar altijd alleen vanuit het perspectief van jouw karakter. Iemand anders' karakter veranderen door iets aan te nemen of iets te doen, bijvoorbeeld doodmaken, is een doodzonde.

Zelfde hier.

Daar ben ik af en toe ook verslaafd aan :P

Wij hebben een paar hele moeilijke jaren achter de rug. Samen met alle ellende deed de computer zijn intrede in ons huis. Ik kende zo'n ding van alleen maar het zien. Maar typen kon ik wel. Mijn man adviseerde me om er eens achter te gaan zitten en al het verdriet op te schrijven. Niet voor publicatie, maar gewoon voor mezelf.
Ik moet jullie zeggen daar kon geen psychiater tegenop!

Soulwriter wrote:

Hey even een raar vraagje, heeft je down voelen en schrijven een samenhang bij jullie? Bij mij namelijk wel, want wanneer het eens een keer niet lekker gaat, schrijf ik des te meer.... En dan niet zozeer negatieve teksten, maar toch voornamelijk wel redelijk diepe teksten.

Maar ik vroeg het mij af of ik de enige was, die dat deed... vandaar deze vraag :oops:

Wonderer, bedankt voor je uitleg. Het lijkt me erg inspirererend en je kunt er goed je schrijven mee oefenen en 'beitelen', lijkt me.
@ Aart:

Mijn schrijfkunsten worden er juist veel minder door wanneer ik me down voel, en al helemaal als ik ziek ben. Wanneer ik het dan later nalees denk ik echt: jezus, dit gaat echt nergens over.

Ik moet juist lekker in mijn vel zitten wanneer ik aan het schrijven ben, en er vooral lekker inzitten.

Schrijven doe ik zeker als het hier minder gaat, maar dan niet aan mijn ms, maar in mijn dagboek. Helpt mij om zaken te ordenen en te overzien. En wat Pluisebol ook al schreef: daar kan geen psychiater tegenop! Maar geschikt voor publicatie is het niet en wil ik het niet ook niet laten zijn. Komt misschien ook omdat ik voor kinderen schrijf en niet zou weten wat mijn overdenkingen voor hun zouden kunnen betekenen.

Ik heb vooral geleerd om personages goed op te bouwen. Meer nog dan in een verhaal, waar je goed kunt nadenken over de volgende handeling van je personage, moet je er echt IN zitten omdat je vrijwel direct moet reageren.

Het nadeel daarvan is wel dat je hoofdkarakters op je gaan lijken (of dat je MPS ontwikkelt ;)).