Voor mij is er maar een antwoord.

Voor alle creatieve beroepen. Is je werk goed genoeg en voldoet het aan een vraag. Dan zal je er van kunnen leven/rondkomen. Puur marktwerking.

Is er geen markt voor dan zal je er iets bij moeten doen om brood op de plank te krijgen.

Tijdelijk iemand ruimte geven om te kijken of een schrijverscarrière mogelijk is heb ik geen moeite mee.
Maar oneindige ondersteuning zoals vroeger bij de kunstschilders het geval was levert alleen maar pakhuizen vol werk op waar niemand op zit te wachten.
En mensen met een klote baan die ook wel wat anders zouden willen draaien ervoor op.

Ik sluit me volledig bij Ellis aan. Punt.

Ik ook. Punt.

Ik ook. Dit:

is precies wat ik ook bedoel. (sorry voor lange reactie in het andere topic. Ik zie dit nu pas.)

Ik ga hier dan maar verder, op die discussie, die ik gemist had.

Wat had ik zo’n zes jaar geleden een hekel aan een bepaalde Nederlandse muziekband, na een dagje muzikantendag. Er was zo’n zelfde discussie, maar dan over muzikanten.
Een half jaar werken, daarna weer een tijd ww-uitkering krijgen en in die vrije tijd de studio induiken.
Was de oplossing van die band.

Ik begreep het niet. Iedereen werkt toch voor zijn geld?
Dacht ik.

Ik heb een tijd niet lekker in mijn vel gezeten, vanwege mijn vorige werk.
Nu denk ik er ook heel anders over.
Waarom geen gebruik maken van het systeem.

Ik vind het goed dat er mensen zijn die aan een boek/muziek werken en hun droom waarmaken. En daar in worden gestimuleerd.
Als ik ooit de kans krijg om mijn baan op te zeggen, omdat er een mogelijkheid is om in het begin een steuntje in de rug te krijgen, zal ik er gebruik van maken.

Ik vind het wel goed, dat ze goede eisen stellen aan die subsidies (al gedebuteerd hebben), en niet iedere idioot kan roepen ik ga een boek schrijven, geld ontvangt en ondertussen niets schrijft, en lekker zit te lanterfanten.

Over iets anders, maar wel een beetje hetzelfde onderwerp.
Een poppodium waar ik werk boekt voornamelijk alleen maar Nederlandse bands.
Waarom?
Daar krijgen ze subsidie voor, dus geeft het niet als er weer eens een avond weinig bezoekers zijn (zeg maar tien mensen in die lege zaal).
Daar betaal jij dus ook je belasting aan, zo’n niets opleverende avond in een lokaal poppodium.
Maar het stimuleert wel weer ‘kleine’ Nederlandse artiesten, omdat ze daardoor wel vaker geboekt worden voor optredens.

Marriejeanne, het is heel eenvoudig. Subsidies geven om mensen een droom te laten waarmaken, vind ik prima. Zolang er geen misbruik van gemaakt wordt en ze na verloop van tijd zichzelf kunnen bedruipen.
En daar wringt de schoen, want waar is de controle en wie bepaalt waar de grens ligt?

Mijn mening blijft. Als je geld wilt uitgeven, zal je er voor moeten werken. En als het werk wat je graag wilt doen, niet genoeg geld oplevert om van rond te komen, jammer joh, dan zul je iets anders moeten gaan doen.

Ik heb een zoon van zeventien. Die werkt zich drie slagen in de rondte om in het weekend uit te kunnen gaan en spulletjes voor zijn computer te kopen etc. etc.
Hij heeft een vriendje en die heeft geen baantje, maar ligt de hele zaterdag in zijn bed. Die krijgt geld voor het uitgaan en voor zijn computerspulletjes van zijn ouders. Lekker makkelijk. En natuurlijk zou mijn zoon dat ook wel willen en ik kan het hem makkelijk betalen. Maar ik leer hem die instelling niet aan. Want als iedereen die instelling heeft, dan gaat de maatschappij naar de verdommenis. Als je iets wil, zul je er voor moeten werken. En we moeten het met zijn allen doen en het niet laten afhangen van een beperkt aantal.

Het is moeilijk om alle subsidies die gegeven worden over één kam te scheren.

Als het is om een kunstenaar in leven te houden, zodat deze zijn hobby kan uitoefenen, zeg ik nee.
Als er subsidie wordt gegeven om bepaalde beroepen in stand te houden, zeg ik ja, mits het iets toevoegt en het geen bodemloze put is.
Als er subsidie wordt gegeven om een toneelclub in leven te houden, waar mensen in hun vrije tijd (dus die overdag werken en 's avonds als hobby toeneelspelen) veel plezier en ontspanning in vinden, zeg ik absoluut ja.
Als er subsidie wordt gegeven aan bedrijven waardoor ze in staat zijn scholieren in de praktijk te begeleiden en op te leiden, zeg ik absoluut ja.

Met andere woorden; subsidie moet gegeven worden wanneer de samenleving erbij gebaat is, vind ik het prima. Zodra het is om het individu financieel te ondersteunen, zeg ik nee.

Zo duidelijk, Marriejeanne?

Dat klopt ook wel een beetje.

Profvoetballers hebben voetbal als beroep. Maar het is gegroeid vanuit hun hobby. Als ze net niet goed genoeg zijn om profvoetballer te worden, krijgen ze geen subsidie om toch op amateurniveau fulltime te blijven voetballen. Dan haken ze af en moeten ze op een andere manier hun brood verdienen en voetballen wordt weer een hobby. Met kunstenaars moet dat net zo zijn, vind ik.

Zoals al eerder is genoemd; ik ben er voorstander van om tijdelijk iemand de ruimte te geven om te kijken of een schrijverscarrière (of een ander kunstzinnig beroep) mogelijk is. Maar oneindige ondersteuning voor iets waar niemand op zit te wachten, hoeft van mij niet.

Ik begrijp dat in het huidige Nederland subsidie niet meer is weg te denken. Ik ben tegen overdreven overheidsbemoeienis. Ik zal een voorbeeld noemen.

Toen ik 20 jaar oud was en een kroeg kocht, had ik daarvoor werk. Twee straten verderop opende een andere kroeg en die jongen kwam uit een uitkering. Hij kreeg zijn bijstand een jaar doorbetaald. Dit is valse concurrentie. Ook ik had geen startkapitaal.
Weer wat verderop was een jeugdhonk van de gemeente waar de lieve jeugd goedkope bieren kon drinken. Daar hoefden ze weer geen btw af te dragen. Tot overmaat was blowen daar toegestaan, ik zou mijn vergunning riskeren als ik dat toestond. Ik kan zo uren doorgaan over de scheefgroei.

Hetzelfde is nu gaande met het belachelijke rookbeleid in Nederland. Als iemand zijn bar rookvrij maakt en elke avond vol zit, zullen er snel volgen. De overheid moet dat niet afdwingen. Ik blijf geloven in MARKTWERKING.

Ik wil nog even toevoegen dat er in de kunstwereld subsidies nodig zullen blijven. Maar ook daar hangt het af van bv de smaak van de wethouder.

In Middelburg is een 100 jarig koor met 150 leden. Zij komen maar net aan rond. Terwijl er jarenlang een klein vermogen ging naar het festival nieuwe muziek. Muziek die niemand begreep. :roll:

Kijk, de kaartjes voor een prikkie aanbieden van al die kunstvormen voor mensen in de bijstand is geweldig. Gek genoeg weet dan weer bijna niemand dat dit zo is.

Inderdaad. Ik ben het helemaal met Rapid eens. Sterker nog, zo ben ik zelf ook opgevoed.

Maar wat betreft kunst gaat het wat mij betreft toch niet helemaal op. Als je kunst niet subsidieert houd je alleen commerciele middle of the road producten over, want dat levert voldoende geld op. Middle of the road is niet erg, maar ik wil ook wild en vreemd en nieuw! Dat is wat je subsidieert, je betaald werktijd voor iemand en die persoon maakt iets waarbij niet aan de verkoopbaarheid gedacht hoeft te worden. Wie weet wordt dat later wel gemeengoed, maar iemand moet het voor het eerst doen.

Natuurlijk, je moet als artiest ook zelf je best doen. Doceren, exposeren voor de verkoop, verkooplijnen ontwikkelen, verzin maar wat. Zjors bijvoorbeeld heeft volgens mij echt oog voor zulke mogelijkheden! Volgens mij is dat ook een eis om als echte kunstenaar te worden gekwalificeerd door de overheid?

Ik vind dat Rapid het heel mooi verwoordt en ik sluit mij daarbij aan. Wat het subsidieëren van kunst betreft denk ik er toch zo over dat, wanneer je je echt onderscheidt en weet wat je doet, je zelfs zonder erg commerciële producten het ver kunt schoppen. Blijft voor mij overeind dat als je niet van je kunst kunt leven, je toch voor een andere inkomstenbron zult moeten zorgen. En van een uitkering leven zou echt mijn eer te na zijn. Heeft alles met mijn opvoeding te maken, denk ik.

Een eenmalige uitkering van bijvoorbeeld zo'n schrijversfonds vind ik prima, maar dan heb je toch al wel bewezen dat je wat kunt.