Als jij een verhaal kwijt wilt/kunt, moet je het gewoon opschrijven. Je kunt, als je twijfelt aan de kwaliteit van de tekst, altijd iemand vragen om het voor jou te corrigeren (een docent nederlands bijvoorbeeld)

Een uitgever zal je heus niet vragen of je die en die opleiding hebt gedaan. Hij wil gewoon een goed verhaal zien (en uitgeven) Dat is waar het om draait.

Ik heb ook helemaal geen schrijfopleiding en ben ook niet van plan om er een te gaan volgen. De reden: schrijven kán ik al, en kan ik volgens mij alleen maar beter leren door het te doen. Eventueel nog hier en daar een workshopje of cursusje als ik daar zin in heb. :wink:

Ik heb ook geen schrijfopleiding. Als ik nu in Nederland zou wonen schreef ik me gelijk in.

Volgens mij geeft het een basis van waaruit je kan ontwikkelen. Veel domme fouten die ik nu nog maak zouden dan niet meer aan de orde zijn.

Ik zou een algemene en een specifieke cursus doen om een vaste basis te creëeren. Daar waar mogelijk aanvullen met workshops en zo meer.
Natuurlijk zijn er natuurtalenten die dit niet nodig hebben, maar ik ben er van overtuigd dat de meesten hun succes alleen met hard werken en een ferme basis bereikt hebben.

Ik denk niet dat het iets uitmaakt met wat voor opleiding je hebt gehad om te bepalen of je wel of niet kan schrijven. Dat ligt meer aan je eigen talent, verbeeldingsvermogen, inlevingsvermogen, gevoel voor de Nederlandse taal.

Wat het volgen van een schrijfopleiding betreft. Ook dit is niet bepalend in hoeverre je een boek kunt schrijven. Je kunt je ook veel eigen maken door het volgen van een cursus, veel te lezen, verhalen van anderen redigeren enz

Opmerking die ik al meerder keren gelezen heb (van gevestigde auteurs) was: van een schrijfopleiding leer je veel dingen die je anders gaandeweg leert. Maw; als je het helemaal zelf doet, ben je misschien bezig om het wiel voor de tweede keer uit te vinden. Het is maar de vraag of je dat erg vindt.

't Is wel je eigen wiel. Nadeel is alleen dat ie misschien niet helemaal rond wordt als niemand je er even op wijst.

Tja, daarom zeggen ze er ook meestal bij dat het dan langer duurt. Het uiteindelijke resultaat schijnt hetzelfde te (kunnen) zijn :roll:

Ik vind het zelf prettig dat ik in elk geval wat basiskennis heb opgedaan bij een schriftelijke cursus. Een opleiding aan de schrijversvakschool o.i.d. is voor mij echter geen optie op dit moment, dus verder ploeter ik lustig in mijn eentje verder. :evil:

Ik ken iemand, die heeft zo goed als géén opleiding. Maar vertellen dat die kerel kan... en zo was het vroeger toch ook?
Pas de laatste decennia is het schrijven van zijn/haar (?) elitaire voetstuk gestapt.

Of bedoel je OP zijn voetstuk gestapt 8)

Het zal ook allemaal wel kunnen. Ik zou er anders niet aan begonnen zijn. :lol:

Gelukkig kunnen we hier een hoop leren. Toch is een stukje basis handig. temeer je op een cursus veel van anderen kan leren en samenspraak heb. Dat mis ik toch wel.

Een schrijfgroep lijkt me ook heel nuttig.

Ik heb ooit het keuzevak literair schrijven gevolgd op school herinner ik me ineens. En verder gewoon veel lezen en interviews lezen van schrijvers die tips geven. En een anti-writersblock workshop van Tais Teng.

Een schrijfcursus is altijd goed om te doen, je leert ervan en krijgt krtiek van een professional. Zoek oude topics maar eens op. Een schrijfopleiding doe ik zelf ook niet, maar wel grappig om te weten is dat de meeste schrijvers een journalistieke opleiding of ervaring deden voordat ze een boek uitgaven

En natuurlijk weet ik ook wel dat er ook veel schrijvers zijn die doorbraken zonder enige ervaring, maar die vormen een minderheid.

Jij hebt het over de algemeenheid, terwijl ik dacht aan de kleine literaire elite hier in Nld. Die staat toch wel redelijk op een voetstuk (vinden ze zelf :lol: )

In die zin is het schrijven (eeuwenlang) elitair (geweest).