Plaatjes in literair werk

mijn vraag dus; hoe word er in het algemeen gekeken naar plaatjes in proza? Word dat met de nek aangekeken of kan het ermee door, indien er toepasselijk gebruik van wordt gemaakt?

Ik dacht dat het niet uit zou maken, maar het gaat om een roman. Ik zou graag willen voldoen aan de eisen voor literatuur (oftewel het is geen Young Adult of kinderboek, maar gewoon een literair boek). Het genre is liefdesroman.

In een roman voegt men geen plaatjes of foto's toe. Je zult je moeten oefenen in het beschrijven van plaatsen/situaties. :-)

Dat is een gevestigde regel? Als dat zo is, zit er inderdaad niets anders op. 

Ik dacht niet zozeer aan foto's als vervanging van beschrijvende expositie, maar meer als een toevoeging voor mensen als ik. Ik had het leuk gevonden als die creatieve vrijheid bestond.

Uiteraard heb je die vrijheid - alleen is het niet gangbaar.

Vermoedelijk accepteert een reguliere c.q. literaire uitgeverij het niet, maar als je je boek in eigen beheer uitgeeft kan alles, natuurlijk.

P.S. 
Bij complexere verhalen plaatst men wel eens een stamboom of een plattegrond - maar dat is niet wat je bedoelt, denk ik.

Nee, dat is inderdaad niet precies waar ik op doel, maar dat is wel interessant om te weten. 

Bedankt voor je hulp!

Ik probeer boeken te verzinnen waarin zoiets gedaan wordt. Volgens mij heeft Geert Mak in De eeuw van mijn vader wel fotomateriaal in het boek opgenomen. En het wordt vaker gedaan in familiegeschiedenissen. Maar in zulke boeken hebben de foto's natuurlijk wel heel duidelijke relatie met het verhaal: het zijn dan kiekjes van een familie die echt bestaan heeft, en over wie naar waarheid een verhaal geschreven is.

In literaire fictie, daarentegen, is het gebruikt van beeldmateriaal na de negentiende eeuw compleet in onbruik geraakt. (Hoewel het ín de negentiende eeuw eigenlijk heel gangbaar was.)

Als je anno 2020 foto's in je verhaal wil verwerken, zullen die denk ik meer dan gewoon 'toepasselijk' moeten zijn. Het zal een definiërend, opvallend element van je boek worden dat je op de een of andere manier onmisbaar moet maken voor het boek als geheel. Als het beeldmateriaal niet ónmisbaar is, is er een grote kans dat een uitgever zegt: laat maar weg.

De vraag blijft: wil je je iets aantrekken van wat uitgevers (of wij hier op het forum) al dan niet zeggen? Je kunt het project ook gewoon voor jezelf invullen geheel zoals je zelf wil, zonder je iets van de wereld aan te trekken.

MadeOutOfCake schreef; Ik dacht niet zozeer aan foto's als vervanging van beschrijvende expositie, maar meer als een toevoeging voor mensen als ik. Ik had het leuk gevonden als die creatieve vrijheid bestond.

Het leuke is dat die creatieve vrijheid wel bestaat!   

Bedankt voor alle reacties! Ik zal kijken wat ik ga doen.