Ik ben bezig met een klein verhaaltje, over iemand met een rothumeur die de bus neemt... In de zin beschrijft hij een oude dame waarnaast de laatste resterende zitplaats is op de bus. Ik herlas het stukje verhaal en merkte die zin op die zo'n 5 regels in beslag neemt.( in mijn boekje)
Is die te lang? Ik weet het niet. Stoort hij het leesgemak? Ik denk van niet. En ik meen te geloven dat de interpunctie ook snor zit.

Maar wat denken jullie ervan? Te lang? Andere gedachten of irritaties?

"Terwijl ééntje links voor me, amper nog levend, tevergeefs een druppel speeksel probeert terug op te slurpen en terzelfdertijd gebaart om me de laatste plaats aan te bieden die nog rest, zie ik me genoodzaakt naast dat oud mens plaats te nemen waar ik onvermijdelijk gebukt zal gaan onder een tirade van nasale geluiden, voortgebracht door een lid van de plaatselijke seniorenbond, met halfvergane bijters achter een ontsloten poort vol ziekte en verderf."

Mijn vrouw vindt het hele goedje zelfs te grof, maar dat was net mijn bedoeling. Wat denken jullie, kan iemands rothumeur echt voor zo'n grove gedachten zorgen of is dit niet realistisch meer?

Lustig aan het schrijven,

Cheops