Schrijven in een genre waarin je nauwelijks leest

Volgens mij moet je wel lezen in het genre waarin je schrijft. Er zijn heel wat tips over dit probleem te vinden. Ik denk dat je uit moet zoeken wat voor jou het beste werkt. Een goede tip die ik ooit kreeg was: terwijl je schrijft niet in hetzelfde genre lezen en van tijd tot tijd even je schrijfwerk aan de kant leggen. In die tijd zoveel mogelijk lezen in het genre waarin je wil schrijven.

Ik lees momenteel nooit, en kijk ook geen films of televisie; heb eigenlijk niets met verhalen te maken. Ik verzin ze alleen zelf. Toen ik jonger was las ik wel heel veel, waar ik een redelijke woordenschat aan over heb gehouden. Maar ja, klein ben je maar één keer. Volgens mij kun je prima schrijven als je niet leest, ook als je in een specifiek genre schrijft. Het gaat er uiteindelijk om dat je boodschap overkomt - tenminste, daarvoor schrijf ik - en dat is niet zo genregebonden. Als je opschrijft wat je denkt, voelt en ziet kan het niet fout gaan. Alleen die clichés lijken mij lastig. Vooral in een genre als science-fiction dat ongetwijfeld bol staat van de clichés. De enige manier om ze te onderscheppen is inderdaad bestaande werken lezen of kijken. Misschien is het een idee om de bekendste sci-fi-verhalen te bestuderen? Clichés komen geloof ik altijd voort uit succesvolle en invloedrijke werken (en dan heb ik het niet over stijlclichés... of wel, wie weet). De bekenste science-fictionverhalen die ik zo kan bedenken zijn Star Wars en Hunger Games. Of is die laatste meer fantasy? Ik weet dat allebei zich afspelen in de toekomst. Ja, wat maakt een verhaal eigenlijk science-fiction? Onmogelijke technologie? Je kunt het ook zo bekijken: als je schrijft in een genre dat je niet leest, wordt je verhaal in ieder geval bijzonder, domweg doordat je het genre niet kent. Dat is best positief, toch?

Ik ben het met Henkie eens!

Gewoon doen. Niks mis met old-school science fiction als inspiratiebron, toch? Of het een goed verhaal wordt hangt af van wat je ermee doet, maar dat weet je pas wanneer je het verhaal schrijft :)

Ik ben het niet met Henkie eens .

Ceridwen, 'Wat vinden jullie? 'Lezen zoveel je kunt', of 'het kan ook zonder' of 'het kan zonder mits je vroeger veel gelezen hebt'? Of nog iets anders?' Ken per genre je klassiekers is mijn mening. En als het goed is, heb je die (ongeveer) tussen je 15e en 20e levensjaar gelezen. Zo niet, lees de klassiekers. :)

SF is wel behoorlijk veranderd in de afgelopen dertig jaar. Verhalen zoals Asimov en Heinlein ze schreven, zie je nauwelijks meer. Een goed verhaal is een goed verhaal, maar bij SF hangt een verhaal vaak op een bepaald idee over de toekomst. Als dat idee in de dertig jaar al vaak voorbij is gekomen, loop je de kans dat lezers afhaken wegens te grote herkenbaarheid/clichés. Ik zou je aanraden om een recente verhalenbundel te lezen om een beetje een gevoel te krijgen. Veel lezen lijkt me sowieso goed voor schrijvers.

@Ostinato, je schreef: 'SF is wel behoorlijk veranderd in de afgelopen dertig jaar.' Naar mijn mening hooguit het bovenste laagje - daaronder liggen steeds dezelfde thema's en verhaallijnen. Dit las ik (als bijvoorbeeld) op Wikipedia bij Suzanne Collins: 'In September 2008, Scholastic Press released The Hunger Games, the first book of a trilogy by Collins. The Hunger Games was partly inspired by the Greek myth of Theseus and the Minotaur. Another inspiration was her father's career in the Air Force, which gave her insight to poverty, starvation, and the effects of war.'

@JanP Ik ben het niet met je eens (en The Hunger Games vind ik geen best voorbeeld, want een erg klassiek dystopisch verhaal, vergelijk het bijv. met het veel oudere The Running Man van Stephen King). Ik heb de afgelopen jaren ontregelende verhalen gelezen die compleet nieuwe werkelijkheden neerzetten, onvergelijkbaar met de oude meesters. Maar deze discussie gaat misschien te veel off-topic. Een paar titels: Accelerando van Charles Stross Ancillary Justice van Ann Leckie Light van M. John Harrison The Southern Reach trilogie van Jeff Vandermeer Moderne SF is veel abstracter dan vroeger en stelt soms hele moeilijke vragen over la condition humaine.

Precies, dat ja, Ostinato. Ik heb the circle gelezen, Nod, Station eleven, en nog wat postapocalyptische SF zoals de oversteek en de meester. Dat valt, zie ik nu, toch onder SF maar het kan bijna niet anders zijn dan, noem eens wat, Heorot en Dune. En dan denk ik precies wat je daar schrijft:

Als dat idee in de dertig jaar al vaak voorbij is gekomen, loop je de kans dat lezers afhaken wegens te grote herkenbaarheid/clichés.

Veel lezen lijkt me sowieso goed voor schrijvers.

Het heeft mij altijd geholpen, en ik lees erg graag. Maar ja, tijd he. 24 uur per dag. Meer wordt het niet.

Ik heb de Hunger games ook gelezen en ben niet geneigd dat te scharen onder SF- al begin ik te denken dat ik mijn beeld van wat SF precies is moet bijstellen. Ik denk nog erg aan het technische, het koloniseren, het ver van huis zijn. En OT of niet, bedankt voor je titels, Ostinato. Ik zat net te kijken naar The Southern Reach trilogie.

Het heeft mij altijd geholpen, en ik lees erg graag. Maar ja, tijd he. 24 uur per dag. Meer wordt het niet.

Minder slapen, tijd zat.

Hahaha, nog minder en ik verander in een zombie. Dan kunnen jullie over mij schrijven. Dat is ook wel wat. (Edit: minder internetten, dat zou wel wat zijn).

Genres... Ik zou daar steeds minder mee bezig willen zijn, omdat het gewoon om je verhaal gaat en niet om de vraag in welk hokje het gestopt zou moeten worden. Maar in de praktijk werkt die redenering niet. Je uitgever moet wel een etiket op je verhaal plakken en een boekhandelaar wil weten in wel schap je boek moet staan. In elk geval herken ik het 24-uur-probleem van Ceridwen helemaal. Van de boeken die ik de afgelopen maanden op mijn te-lezen-lijst heb gezet, heb ik er nog geen enkel in huis, laat staan gelezen. En ik ben het met Yrret eens. Dat zou eigenlijk anders moeten.

De uitgever, de boekhandelaar en uiteindelijk ook de lezer. Ik denk nooit: o, dit mag niet, want dat is een ander genre. Ik denk wel aan de lezer. Als je denkt dat je een romantische roman leest en ik stop er een bijzonder grafisch geschreven zombie scene in, dan doe ik die lezer, die niet wist dat hij dit koos, zwaar tekort.

Genres... Ik zou daar steeds minder mee bezig willen zijn, omdat het gewoon om je verhaal gaat en niet om de vraag in welk hokje het gestopt zou moeten worden. Maar in de praktijk werkt die redenering niet. Je uitgever moet wel een etiket op je verhaal plakken en een boekhandelaar wil weten in wel schap je boek moet staan.

Voor een deel ben ik het helemaal met je eens, ;) en voor een ander deel niet. Want al schrijvende vormt zich een genre. Het is toch niet logisch wanneer je bijvoorbeeld een boerenroman schrijft en er huppelen kabouters langs de randen van het weiland of er stijgen ufo's op uit de mestvaalt. Of je schrijft een non-fictie verhaal over de uitvinding van het buskruit en je mixt het met het levensverhaal van een Holocaust-overlevende.

Als je denkt dat je een romantische roman leest en ik stop er een bijzonder grafisch geschreven zombie scene in, dan doe ik die lezer, die niet wist dat hij dit koos, zwaar tekort.

Misschien vindt hij dat heel erg leuk, maar als schrijver lijd je in zo'n geval aan genrebreuk (en ze zijn er, zulke schrijvers).

Misschien vindt hij dat heel erg leuk, maar als schrijver lijd je in zo'n geval aan genrebreuk (en ze zijn er, zulke schrijvers).

Ook in doelgroep. Er zijn schrijvers -achteraf- die een YA-roman hebben geschreven. Niet dat ik er veel ken. Maar een schrijver die ik wel ken is in dit geval James Patterson. Dat is doelgroep- en genre-breuk. "Hoor de wind waait" was een thriller en toen de YA steeds meer in beeld kwam, ook een YA Fantasy. Als thriller was het voor mij een zeer verrassend boek, juist door de onverwachte Fantasy. Dat lijkt mij een uitgever-actie. En zelf zou ik blij zijn met een uitgever die dit doet. Ja, het is een aanname dat er dan meer uitgevers en schrijvers zijn die op deze manier een breuk veroorzaken.

Een genrebreuk kan soms verrassend goed werken. Ik kan zo snel niet een boek bedenken, maar de film From Dusk Till Dawn (NIET verder lezen als je hem niet gezien hebt) verandert halverwege van een misdaadverhaal over een ontvoering in een bizar vampierverhaal.

En daar kom je achter, als je voldoende leest :-) (Waarmee ik slinks en onopvallend weer terug on topic ben). Wat dit topic me wel doet realiseren, is dat het nog niet eens een kwestie is van onwijs veel lezen, want er wordt zoveel gepubliceerd dat er geen beginnen aan is, maar misschien ook gewoon af en toe lekker browsen in alle nieuwe boeken, om te weten wat er al gedaan is.

Nee, je kunt echt niet alles bijhouden. Ik heb me voor dit jaar wel voorgenomen om in mijn twee favoriete (schrijf)genres, namelijk historisch, maar ook nog af en toe fantastisch,wat goed ontvangen nieuwe boeken te gaan lezen, zoals 'Tijl' van Daniel Kehlmann of 'Showstopper' van Hayley Barker, waarover ik juichende recensies lees. Ik denk wel dat het nodig is, maar hoeveel je moet lezen om een beetje bij te blijven? Geen idee...