Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Teloorgang der klassieken

9 januari 2007 - 16:19

Schrijvers,

Via via heb ik onlangs een erg eerlijke mening gekregen over enkele gedichten die ik schreef. Graag wou ik ze publiceren, maar vandaag is me ter oren gekomen waarom dit niet gebeurde. Uiteraard is geheimhouding van bepaalde info me opgedragen, toch wil ik naar aanleiding van deze kritiek iets ter bespreking brengen.
Het is namelijk zo, dat mijn gedichten als zijnde 'klassiek' bestempeld werden. Dat wist ik natuurlijk reeds, toch was ik enigszins van slag door het feit dat klassiek onmiddellijk naar de prullenmand verwezen wordt. Het kan echt niet meer. Zelf hou ik net heel erg van klassieke gedichten, en ontgaat me de pracht van het moderne werk. Toch zal ik, wil ik ook op poëtisch vlak wat bereiken, moeten vermoderniseren.
Erger nog, ik vrees dat ik de lijn moet doortrekken naar mijn prozaïsch werk, dat al minstens even klassiek is, en doorspekt van archaïsch taalgebruik. Daar bestaat een ander topic over, waar over het algemeen wel een positieve noot klinkt aangaande dit onderwerp. Toch wil ik jullie ook daar waarschuwen, en niet in het minst mezelf. Maak je geen illusies, ze lachen je uit.
Ik zit haast te trillen van desillusie. Heel mijn visie, mijn liefde, wordt verpulverd door deze vaststelling. Ik heb blijkbaar jaren in een bel geleefd, terwijl het allemaal te doen was in een hypermoderne, architecturaal ongeëvenaarde, en onbegrijpelijke koepel. Dit niet in het minst door mijn leesgedrag. Ik lees nagenoeg enkel ouder werk, omdat ik dit zo mooi vind. Maar blijkbaar bestaat daar reeds genoeg van, en is er jaren geleden een revolutie ontketend, buiten mijn weten om. Angst overvalt me, teleurstelling nog veel meer. De romantiek is klaarblijkelijk dood, en zelfs al heel wat jaren in ontbinding. En hier zit ik dan, lijken te schrijven.
Lieve mensen, ik vraag geen ontkrachting, want ik ben zeker dat hetgeen ik schrijf, de bitterste waarheid is. Van poëzie kwam ik tot proza, maar wat als het leven zelf, de liefde, muziek, mijn idylle, verdomme het al, deze evolutie onderging. Dan sta ik dus verder buiten de werkelijkheid dan ik ooit voor mogelijk hield. Niets eigenzinnig, domweg ouderwets. Afgeschreven. Eenentwintig jaar, en nu al hopeloos vergeeld. Gooi die pen maar weg, Aelberts, van jou zal het niet komen. Hetgeen jij schrijft bestaat al, en is oneindig veel beter geschetst dan hetgeen jij ooit zal publiceren. De tijd en ik staan niet op één lijn. Ik zou wel kunnen huilen.
Vergeef me dus de dramatiek, ook die is niet meer aan de orde in ons gezegende post-moderne bestaan, maar eens te meer geeft het weer, hoezeer deze is ingebrand, als een merkteken in een zieke koe, om aan te tonen dat ze dra geslacht dient te worden, en men ze zeker niet mag opeten.

Droevige groet van een schrijver, die er eigenlijk nooit één was, noch zal zijn.

Lid sinds

18 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 januari 2007 - 21:21

Als ik het me goed herinner heeft Godje al eerder aangegeven genoeg te hebben van de zoektocht naar erkenning.

Afgewezen worden is nooit leuk, of het nu een niet gewonnen wedstrijd is, een manuscript retour, een stekelige recensie of een snauw in je snuit. Erger wordt het als je eigen hoofd mee gaat doen met de afwijzing.

Uithuilen en opnieuw beginnen, en daar hoef je echt niet in een dagje mee klaar te zijn. Zeker als je nog zo jong bent (zei de oude dame :? valt wel mee) als jij.

Laat het zakken en bezinken, neem en borrel en vloek. Denk en peins. Kom tot de realisatie dat commercie en schrijven niet samen gaan. Dat uitgevers niet alleen kijken naar de kwaliteit van je werk, maar ook naar de verkoopbaarheid. Besef dat ook de voorvechter van het moderne gedoe werd uitgelachen. Bedenk dat alles en nog zoveel meer.

Enne, als je klaar bent met denken, hou zou een uitgever het vinden om moderne thema's als internet, sms en weet ik het, Bush en Schwartzeneger, verwoord te zien in een klassieke poetische uitvoering?

in haast, C.

Er is altijd ruimte voor vernieuwing.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 januari 2007 - 23:01

Vrienden schrijvers,

Mijn melancholie is ondertussen geweken voor een wat zuiverdere kijk op het geheel. Ik heb ondertussen enkele mensen privé gesproken, en anderen gemaild. Mijn mening blijft onveranderd, en ik voel me nog steeds erg slecht over mijn constatering. Wel weet ik nu min of meer wat er aan de orde is. Zoals aangekondigd verlaat ik dit forum voor onbeperkte tijd, minstens een jaar, misschien ad infinitum. Lang heb ik getwijfeld om het volgende te zeggen, maar de eerlijkheid gebiedt mij dit toch te doen, dit ook in navolging van het ander topic over het forum:
Zonder arrogant te willen zijn, en mensen te willen kwetsen - hoewel vermoedelijk onvermijdelijk - denk ik dat je hier niet al te zeer mag blijven hangen. Men prijst je de lucht in, nog voor je wat bereikt hebt. En dat mag allemaal best, maar ik wil niet daar blijven hangen, waar hobbyschrijvers zich thuisvoelen. Dit salon is het perfecte lanceerplatform voor alle aspirant-schrijvers. Nog meer is dit de thuishaven voor zij met beperktere ambitie, en POD-verlangens. Maar voor degene die meer wilt, die het ver wilt schoppen in het literaire bestaan, zit er niets anders op dan zich los te rukken. Ik kan dit niet zonder drastische maatregelen, zijnde alles achterlaten. Sommigen weten het te combineren, en schuwen een leven waarin het één naast het ander bestaat niet. Dit zijn niet alleen uitzonderingen, het zijn ook vaak mensen die vóór het lid worden al één en ander bereikt hadden.
Goed, dit gezegd zijnde, hoop ik dat jullie het me kunnen vergeven, eventueel zelfs één en ander begrijpen, zo niet me het voordeel van ongetwijfelde twijfel gunnen. Ik zal me terugtrekken, van hier, van alles, en me wijden aan een grondige studie van het literaire, teneinde meer inzicht te krijgen in de obscure kronkels van deze wereld. Daarna keer ik terug, met meer achtergrond, met een rechtere rug, en een helderdere kijk op die dingen, die ons allen zo nauw aan het hart liggen. En dat zal het moment zijn, dat ik ook opnieuw moet beslissen of ik hier weer kom bovendrijven. Zorgen voor een vaag later dus, dat net een andere wending kreeg. Ik hoop dat jullie me niets kwalijk nemen, en bedank hierbij eenieder een laatste keer voor al de goede raad, de schouderklopjes, de aangename apartjes.
Wie nog wilt reageren of me nog wilt spreken kan dat vanaf nu via mail doen. Na een druk op de OK-toets, is mijn laatste bezoek aan het forum een feit. Rest er me niets anders dan jullie het allerbeste te wensen, op elk vlak.

Laatste groet,

Lid sinds

18 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 0:17

Tjonge ... een jaar denken is misschien wat veel... ben benieuwd wat daar uitkomt!

Goede vaart Godje (want je leest vast stiekem de reacties nog, toch?).

10 januari 2007 - 0:37

Zucht. godje toch. Zet al je teksten (van dit topic!) eens op een rij en lees ze over pakweg twee jaar weer, ik garandeer je een goede bui.
En je gaat niet aan de zuip, daar wordt het helemaal niet beter van. Luister naar Moeder Marrie: Als één iemand jouw teksten uit de tijd vindt, oké: twéé iemanden, drie desnoods of tien ... dan blijven er nog een kleine zes miljard over om van je woorden te genieten.
Ik ben de eerste.
Huil maar beter niet, dat lucht veel te veel op.

10 januari 2007 - 0:38

Quote:
Men prijst je de lucht in, nog voor je wat bereikt hebt. En dat mag allemaal best, maar ik wil niet daar blijven hangen,

Zie je zelf eigenlijk wel hoe ontzettend leuk je dat zegt???

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 1:08

Ik liet net de honden uit en keek even naar de klare lucht. Ik zag hem hangen: onze godje. Hij schitterde mooi.

Maar hij wil daar niet blijven hangen, meldt hij.
Ik hoop dat hij zachtjes landt en recht op zijn pootjes.
Ik heb er alle vertrouwen in.

Lid sinds

18 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 9:09

Hé die Godje, ik weet zeker dat je dit nog leest. Weet je... je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Stoppen of doorgaan that's the question. En ik kan met goed voorstellen dat er minder belangstelling voor jouw genre is tegenwoordig. Inderdaad je schrijft anders dan velen. Maar als je echt schrijver wilt zijn, dan schrijf je voor jezelf. Erkenning krijgen is fantastisch, maar dit zou je ook van naasten kunnen krijgen. En vast is er ergens ter wereld wel een uitgever die je stijl wel waardeert. En wat is er mis met eigen beheer? Geef het uit in eigen beheer. Zo zijn velen begonnen. Als je hier daadwerkelijk echt weggaat, blijft courier dan wel bestaan? Het ga je goed als ik je hier niet meer zie.

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 9:46

Ik zie deze berichtjes nu pas. Heb ze net allemaal doorgelezen.

Godje je moet doen wat voor jou goed voelt om te doen. Maar je door de mening van een ander onder uit laten halen dat moet je niet doen. Je zult het waarschijnlijk nog wel vaker mee maken, mensen die een mening over je werk hebben. De 1 vindt zus de ander vindt zo. Die zegt doe dat, een ander zegt weer doe zo. Gek wordt je er van. Wat moet je dan wel doen? Gewoon wat je zelf doet, luister naar je eigen. Wat jij goed vind is goed. En daar is een publiek voor te vinden.

Misschien ben je niet bestemd voor de massa, maar wil je dat wel een massafiguur zijn? Misschien ben je eerder een cult figuur. Geadoreerd door een klein groepje. Wat verder gaat bij dan bij de massa. Ze vinden je werk geweldig omdat het hun smaak is niet om dat de buurman het zo goed vind. Je werk wordt meer gewaardeerd door dit groepje dan welke massa ook. Allen van mening dat ze jou ontdekt hebben.

Ik ben in ieder geval blij te lezen dat je het schrijven nog niet wilt opgeven. En dat moet je zeker ook niet doen. Je besluit om van dit forum te vertrekken is prima. Wij kunnen hoog en laag springen, maar het is jou besluit. Als je een afstand wilt nemen om zo beter tot je recht te kunnen komen is dat prima. Je moet doen wat voor jou goed is niet wat voor een ander goed zou zijn. Toch hoop ik je hier ooit weer terug te zien en te horen wat je in de tussen geleerd en geschreven hebt.

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 10:47

Ook ik lees deze hele draad nu pas. Ik wil je heel veel sterkte wensen Godje en ik snap je beslissing wel. Schrijven is en blijft een eenzame bezigheid.
Als schrijvers zullen we ons hele leven te maken krijgen met mensen die ons werk afkraken, zelfs als er tienduizenden exemplaren van jouw werk over de wereld circuleren. Mensen hebben altijd kritiek en dat is misschien ook goed, want dan blijven we scherp.
Wat betreft jouw stelling dat (nieuwe) klassieke werken niet (meer) gewaardeerd worden denk ik eigenlijk maar één ding: alles wordt altijd gerecycled dus hoogstwaarschijnlijk wordt over een korte tijd alles wat klassiek is weer van stal gehaald en worden nieuwe boeken in die stijl dan weer van harte verwelkomd.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 18:07

Quote:
Hoe weet jij dat ik hem één gestuurd heb??

Is dit aan mij gericht?
Ik snap niet wat je bedoelt.
Ik weet helemaal niet dat jij ook een PB hebt gestuurd :?

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 19:28

Wouter Apner wrote:
Quote:
Hoe weet jij dat ik hem één gestuurd heb??

Is dit aan mij gericht?
Ik snap niet wat je bedoelt.
Ik weet helemaal niet dat jij ook een PB hebt gestuurd :?

Haha... alsof het niet duidelijk was dat dát een grap was. ;)

Maar godje. Ik ben hier nog niet zo lang en toch heb ik het gevoel dat je een kennis van me was. Het blijft leuk om je berichten (na) te lezen. Ik hoop dat je in ieder geval je blog blijft updaten.

Weet iemand of godje's manuscripten, gedichten en andere schrijfsels ergens te lezen zijn, of kan ik hem daar beter persoonlijk voor benaderen?

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 januari 2007 - 21:13

Ik stop elke dag met schrijven,
en sochtends ga ik weer verder.

oefenen, en oefenen, tot u er RSI scheel van bent.
Klassiek beheerst u nu, op naar het volgende genre.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 januari 2007 - 17:51

Is dit nu toeval of wat?
Ik heb daarstraks een boek gekocht -zo schrijf je een verdomd goede roman - en ik denk, nee, beticht je ervan, Godje, dat je dit boek niet volledig heb gelezen. Toch vast en zeker de laatste pagina niet.

Kom ik daarnet op 20 passen van de kassa, en ik kon het niet laten om het velletje waarin het boek z'n waarheid voor me geheim hield, en ik blader met gretige, haast onverzadigbare ogen door het boek om op de laatste bladzijde, 1 vraag en diens antwoord te lezen.

p.191: 9. De zen van het schrijven.

Hoe kun je voorkomen dat je somberder en somberder wordt als je afwijzing na afwijzing ontvangt?

Begin meteen nadat je je manuscript voor het eerst hebt weggestuurd onmiddelijk met de voorbereidingen voor het schrijven van je volgende boek!

Openbarend, toch! 8)

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
11 januari 2007 - 18:02

Cheops wrote:
Ik heb daarstraks een boek gekocht - zo schrijf je een verdomd goede roman - en ik denk, nee, beticht je ervan, Godje, dat je dit boek niet volledig heb gelezen. Toch vast en zeker de laatste pagina niet.

En ik beticht jou ervan zijn blog niet gelezen te hebben. Toch vast en zeker de laatste post niet...

Op zijn blog is te lezen dat hij wel schrijft, meer dan ooit zelfs. Maar dat het nu voor hemzelf is, en niet voor iemand anders. Ik citeer:

Vannacht schreef ik onafgebroken, en er ontstond een premisse, niet enkel voor mijn nieuwe roman, maar ook voor mijn leven. Ik zal het dopen tot 'De laatste roman'. Met welke fles ik tegen het voorsteven sla, doet er dan niet eens toe. Sla ik straks het gerstenat, dan ter nagedachtenis van de Vlaamse romanciers, sla ik cola, dan volg ik de nieuwe lichting, Wieringa, Grunberg, dat rapalje. Het doet er niet toe, want mijn verhaal is waarheid, is authentiek, is nodig, en ik zal het vertellen, ongeacht met welke woorden. Wie dit kleinood, met droefheid vervaardigd, wenst te lezen, nodig ik vriendelijk uit. En zo zal het geschieden.

Laten we hopen op bier!

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 januari 2007 - 18:37

welverdraaid, je hebt gelijk, ik kon alweer mijn enthousiasme niet de baas.

Nietemin mag mijn vorig schrijven gelezen worden, want het is waar. Een nieuw hoofdstuk beginnen van een nieuw verhaal voorkomt somberheid. :)

Veel succes in je zoektocht en ik hoop je nog ooit nog terug te vinden op dit forum.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 januari 2007 - 2:12

Beter laat dan nooit reageren: Godje, het ga je goed. Ik heb genoten van je posts en zal regelmatig 'Mijmerdrift' checken. Ik heb begrip voor je beslissing. En ik hóóp, dat er vandaag of morgen een uitgever een heldere ingeving krijgt.