De topic over Carry zette me aan het denken...
Welke boeken las je als kind en welke werden je voorgelezen?

Om zelf te beginnen, hier mijn leesautobiografie:
Mijn eerste leeservaringen heb ik natuurlijk niet bewust meegemaakt, dus alles wat ik nu schrijf heb ik voor een groot deel van mijn vader en moeder.
In het begin werden mij vooral veel boeken voorgelezen. In die tijd was Dick Bruna’s Nijntje erg populair bij mij, wat later vond ik vooral boekjes waar wat meer in te zien was (dan de simpele doch doeltreffende tekeningen van Dick) leuker. Zo is ‘Dribbels eerste verjaardag’ volledig stukgelezen.
Toen ik ongeveer 1,5 jaar oud was, was ik dol op “boeke lese” en kwam ik zelf al de boekjes aandragen. Het schijnt dat ik rond mijn 3e jaar het boekje ‘Wiele wiele stap’ zo ongeveer letterlijk uit mijn hoofd kende, hier kan ik me (helaas ;-p) niets meer van herinneren.
‘s Avonds voor het slapengaan lazen mijn ouders me vooral voor uit de bekende boekjes van Annie M. G. Schmidt, zoals Jip en Janneke, Pluk en de Petteflet en ga zo maar door. Ook de boeken van Paul Biegel, Guus Kuyer, Jaap ter Haar en Jacques Vriens vielen steeds vaker bij mij in de smaak. Ik werd in die tijd, dankzij mijn moeder, vaste klant bij de bieb.

Toen mijn moeder mij zelf wilde gaan laten lezen, ging dat niet zonder slag of stoot. In groep 3 en in het begin van groep 4 vond ik het veel te moeilijk om zelf te lezen. “Dat schiet niet op.” Mijn ouders moesten mij maar voorlezen. In het begin deden ze dat ook wel, maar na een tijdje moest ik het zelf ook maar gaan leren; mijn ouders lazen mij voor tot het spannend werd en daarna moest ik zelf maar verder lezen. Daar heb ik veel van geleerd, en zo is het balletje gaan rollen. Na een tijdje kreeg ik zelfs plezier in het lezen van steeds dikkere boeken. Na de nodige ‘Wipneuzen en Pimmen’ herinner ik me nog dat ik vooral hield van boeken van Roald Dahl zoals: ‘Matilda’ en ‘Sjakie in de Chocoladefabriek. Bij mij op 1 stond ‘De fantastische meneer Vos, ook van Roald Dahl. Dit was voor mij echt een geweldig boek, ik heb dit boek letterlijk meer dan 100 keer gelezen. Eigenlijk vond ik alle boeken wel leuk, ik las (lees) alles wat los en vast zat (zit). Zo heb ik zowat alle jeugdboeken van mijn ouders gelezen, die bij mij thuis in de kelder opgeslagen liggen. Van ‘Dik Trom’ tot ‘Bas Banning’ en van ‘De schippers van de Kameleon’ tot ‘Alleen op de wereld’ heb ik ieder boek minstens twee keer gelezen. Totdat ik naar de middelbare school ging, ging ik om de week naar de bieb en leende daar iedere keer weer opnieuw 10 boeken. Als ik die allemaal uit had begon ik aan de ‘Donald Duck’ en nadat ik ook die uit had, en mijn honger nog steeds niet gestild was, ging ik ten einde raad naar de kamers van mijn zusjes en plunderde ook hun boekenkasten. Ook kreeg ik regelmatig een boek kado.
De enige manier van lezen die me niet aansprak was het “samen lezen” op school. Steeds als ik een beurt kreeg, wist ik niet waar ik was, meestal omdat ik vooruit zat te lezen. Vandaar had ik al gauw een hekel aan het “samen lezen”. Vanaf groep 6 gingen we voor het verplichte lezen boeken lenen bij de schoolbieb. Ik vond dit veel leuker, iedereen had zijn eigen tempo en zijn eigen keuze.
Het enige probleem was dat de schoolbieb alle boeken bij onze lokale bieb leende, die ik eind groep 7 al bijna helemaal uit had. Na mijn griezelperiode, waarin ik me vooral specialiseerde in boeken van het Griezelgenootschap, kwam ik redelijk aan het eind van alle kinderboeken. Dus begon ik toen ik in groep acht kwam met het lezen van (door mijn moeder van tevoren gekeurde) boeken voor volwassenen.
Tot zo ver mijn ervaringen met jeugdliteratuur...