Onderstaande tekst is afkomstig van een bevriende dichter, wiens naam gevestigd is in de dichterswereld. Ik ben het met zijn stelling eens.

"Een dichter die niet in reviseren gelooft, is als een bakker die niet gelooft in afbakken en je een klont deeg poogt te verkopen als brood ('want dit is heel natuurlijk').

Schrijvers die denken dat ze een gouden pen hebben gekregen van God. Het lijkt wel een soort geestesziekte; volstrekt dwangmatig alles wat in je opkomt serveren als poëzie en dan roepen dat het alleen om de emotie draait.

De neiging alle kritiek uit te bannen (neo-positivisme) gaat ook hand in hand met een allergie voor zelfkritiek: ergo, revisie wordt onder die condities bijna onmogelijk. En is juist zo hard nodig bij beginnende- en soms zelfs gevestigde dichters- die denken dat hun hartenkreet een geschenk van God is. #NOT! "

Waarom ben ik het met deze stelling eens?

Ik neem geen enkele dichter serieus, wèl zijn of haar werk.

Er wordt te gemakkelijk en te snel gepubliceerd op het net.

Iemand die een slechte hartenkreet schrijft, profileert zich als een geschenk van God.

Roept dat hij/zij zijn ziel en zaligheid blootgeeft.....

Het simpele versje (want meer is het niet) heeft geen diepgang, wemelt van de fouten en van reviseren heeft nog nooit iemand gehoord.

Dichten is niet zomaar iets neerknallen op papier, er komt meer bij kijken.

Van beeldspraak, tot ritme en van klank tot techniek en ga zo maar door.

De kunst is om zo concreet mogelijk je lezer aan te raken en zodoende emotie teweeg te brengen.

Dus niet om je eigen emotie te beschrijven en als je dat wel doet, doe het dan goed en raak je lezer!

Daarnaast ben je soms weken bezig om aan 1 gedicht te werken en alles moet kloppen.

Dan pas....dan pas... begint het reviseren en veel later zou je pas moeten gaan denken om je werk in de openbaarheid te zetten.

Als je klaar met bent reviseren en tevreden bent. Maar dan ook echt! Hoe zien jullie dit?

Onderstaande tekst is afkomstig van een bevriende dichter, wiens naam gevestigd is in de dichterswereld. Ik ben het met zijn stelling eens.

Citaat "Een dichter die niet in reviseren gelooft, is als een bakker die niet gelooft in afbakken en je een klont deeg poogt te verkopen als brood ('want dit is heel natuurlijk'). Schrijvers die denken dat ze een gouden pen hebben gekregen van God. Het lijkt wel een soort geestesziekte; volstrekt dwangmatig alles wat in je opkomt serveren als poëzie en dan roepen dat het alleen om de emotie draait. De neiging alle kritiek uit te bannen (neo-positivisme) gaat ook hand in hand met een allergie voor zelfkritiek: ergo, revisie wordt onder die condities bijna onmogelijk. En is juist zo hard nodig bij beginnende- en soms zelfs gevestigde dichters- die denken dat hun hartenkreet een geschenk van God is. #NOT! "

Ik neem geen enkele dichter serieus, wèl zijn of haar werk. Er wordt te gemakkelijk en te snel gepubliceerd op het net. Iemand die een slechte hartenkreet schrijft, profileert zich als een geschenk van God. Roept dat hij/zij zijn ziel en zaligheid blootgeeft..... Het simpele versje (want meer is het niet) heeft geen diepgang, wemelt van de fouten en van reviseren heeft nog nooit iemand gehoord.

Dichten is niet zomaar iets neerknallen op papier, er komt meer bij kijken. Van beeldspraak, tot ritme en van klank tot techniek en ga zo maar door. De kunst is om zo concreet mogelijk je lezer aan te raken en zodoende emotie teweeg te brengen. Dus niet om je eigen emotie te beschrijven en als je dat wel doet, doe het dan goed en raak je lezer! Daarnaast ben je soms weken bezig om aan 1 gedicht te werken en alles moet kloppen. Dan pas....dan pas... begint het reviseren en veel later zou je pas moeten gaan denken om je werk in de openbaarheid te zetten. Als je klaar met bent reviseren en tevreden bent. Maar dan ook echt! Hoe zien jullie dit?

Ben erg benieuwd naar de achtergrond van Yrret....jij zeker ook hè?

Precies ....de twee wiens ego zich beledigd voelt reageren hier weer met opgestoken veren, waarmee je de stelling van Martinus Benders onderschrijft....anders zouden jullie je niet aangesproken voelen maar normaal reageren op een normale vraag.

op Facebook

Hoe kom je erbij dat ik refereer naar het Proefleesforum?? Waar lees je dat ergens?!

dat je wilt dat ik mijn pseudoniem ophef?

Ik neem geen enkele dichter serieus, wèl zijn of haar werk.

HALLO

Ik mag zijn mening gebruiken omdat Martinus daar niet mee zit.

Zijn naam voegt niets toe.

In het huidige Afrika worden hyena's in verband gebracht met toverij. De Zoeloes onder Shaka Zoeloe vreesden de vermeende macht van de hyena's.

Ik wil nog even één ding kwijt. Ik wil graag een inhoudelijke discussie voeren en niet steeds twee hijgende hyena's achter me aan hebben die hun prooi willen vermorzelen of een volkomen onterechte invulling geven van mijn topic.

Iedere keer slaat hierdoor de discussie neer en reageren andere leden niet meer omdat het hier een strijdtoneel wordt. Waarbij het lijkt alsof dit van mij afkomt. Dus wat dat betreft bereiken ze al meer dan ik had gehoopt. Ik vraag dan ook of Thérèse erop wil toezien dat dit niet meer gebeurd op bovenstaande manier.

Niemand hoeft het mij mij eens te zijn en ja ik hou van pittige discussies. Maar ik zit niet te wachten op dit kinderlijke gedrag. Ik doe dit bij jullie ook niet, ben alleen eerlijk geweest en als ik hier de overige leden niet serieus nam dan had ik niet zo mijn best gedaan om anderen te helpen bij het proeflezen.

Dat geldt ook voor jou, Yrret.

Acht niet hen hoog die al uw woorden en daden prijzen, maar hen die u welgemeend op uw fouten wijzen.

Vrees niet, de moderators staan op scherp als ik een discussie neersla.

Hoe zien jullie dit?

"Een dichter die niet in reviseren gelooft, is als een bakker die niet gelooft in afbakken en je een klont deeg poogt te verkopen als brood ('want dit is heel natuurlijk').

Eigenlijk komt het op mij over alsof iets vaags gebracht wordt als iets dat interessant moet lijken. Met als doel dat niet alleen de stelling briljant geacht moet worden, maar des te meer de bedenker ervan, die als een God hartenkreten classificeert in goed/slecht.

Er is niks mis met een hartenkreet, wel als je dit gaan brengen als zijnde hoogstaande poëzie waar een ander niks van begrijpt omdat iemand zichzelf als een geschenk van God ziet.