Hoe maak je een tekst foutloos?

Een cold read is wat wordt aanbevolen: de tekst een paar dagen of langer wegleggen. Een andere truc om woordblindheid tegen te gaan bij teksten die je al tig keer hebt gelezen, is een ander font te kiezen, liefst tevens leidend tot een andere bladspiegel.

Spirit, Een tekst foutloos schrijven is zo goed als onmogelijk. Je kunt een tekst wel foutloos maken, nadat deze is gescheven. Dus als je klaar bent met je zoveelste herschrijf, neem je de tekst onder de loep – dat wil zeggen niet meer de inhoud lezen, maar strikt kijken naar de taal. Rondje grammatica, rondje spelling, rondje woord voor woord. En op papier! Succes,

Wegleggen doe ik al. :) Maar dat helpt er blijkbaar niet tegen. Oh, de opmaak veranderen is slim! Dat ga ik in het vervolg zeker doen! Heel zorgvuldig checken op papier klinkt ook goed, bedankt! Meer tips zijn welkom. :D

Inzoomen (op scherm), en dan echt wel woord per woord, zin per zin ... desnoods letter per letter bekijken. Elk werkwoord, ... luidop lezen, en aandachtig kijken naar alles (traag lezen). Je kan het ook allemaal afdrukken en lezen. Ik zie altijd en overal fouten, maar goed, volgens mij helpt focussen op detail wel. Je moet gewoon je tijd nemen. Succes!

Ik ben bang dat het haast onmogelijk is om de tekst 100% foutloos te krijgen. Zelf lees ik hem hardop, print hem uit en lees hem hardop, ander lettertype en grotere letter, meer ruimte tussen de regels (spacing 1,5). Dan laat ik de tekst even rusten. Voor hij naar een proeflezer gaat lees ik hem nog een keer goed door. En daarna komt nog een tweede proeflezer die de al reeds verbeterde tekst (met aanwijzingen van proeflezer 1) krijgt. Vaak ziet proeflezer 2 ook nog een paar fouten. En dan nog is de tekst vaak niet helemaal foutloos, maar in ieder geval toch nog voor 99%

Begin ook eens achteraan in je tekst en blader van rechts naar links. Je bent geneigd om elke keer met goede moed aan het begin te beginnen, maar daarna zakt de concentratie soms weg waardoor fouten in het tweede deel blijven zitten. Achteraan beginnen (met de voornoemde technieken) is dan een remedie.

100% foutloos lijkt me ook heel moeilijk, maar ik wil gewoon de domme 'dit had ik moeten zien'-dingetjes eruit kunnen halen. :P Bedankt voor jullie tips! Ze zijn heel nuttig om te lezen en ik ga ze zeker toepassen. Meer is nog altijd welkom. :)

Wat is de titel van het boek waarin geen enkele fout staat? Dat boek moet nog worden schreven en daar ben ik nu mee bezig. :D Zonder onzin. Foutloos bestaat nu eenmaal niet. Alle bovengenoemde tips zijn goed en dan nog. Ik heb eens een magazine gemaakt als eindredacteur. Met 6 man rond de tafel met een uitgeprinte versie ervan. Op de cover stond nog een dijk van een fout: patiëntenverenging. Niemand die het zag. En dat op de cover... om je dood te schamen.

Oh, wat erg, Suma! Ik moest trouwens twee keer lezen voor ik zag wat er precies fout was aan dat woord. :D Succes nog met het schrijven van je boek! :)

Hardop lezen, en voorlezen (aan een mens, maar aan een hond werkt ook heel goed :-D) Op een e-reader lezen (met e-inkscherm) en, uitprinten in verdana. Verdana is echt het best leesbare lettertype, en daarmee heel geschikt voor voordrachten.

Je tekst afdrukken en volledig opnieuw ingeven in de computer. Dat durft soms ook wel fouten zichtbaar maken. Kan best een hele job zijn, zeker als het een lang verhaal is, maar het kan opleveren. In de laatste Stephen King, Mr Mercedes, staat een joekel van een fout in het begin van het boek. (schrijffout, niet inhoudelijk) In veel boeken van gekende auteurs vind je fouten. In een verhaal van Jack Vance verandert het hoofdpersonage halverwege het verhaal van naam, om later dan weer de eerste naam te krijgen. (zonder enige verklaring, behalve dan een vertaalfout die later niet opgemerkt werd) Het is moeilijk te vermijden.

De inhoudelijke fouten zijn het ergste. Dat gebeurt me weleens in een verhaal waarin ik flink geschrapt en weer toegevoegd heb. Bah, ik vond er toevallig laatst een, zo'n minuscuul restant van een verhaallijn die ik geschrapt had. Verhaal al ingestuurd, niks meer aan te doen. Een een woord woord dubbel (dat gebeurt me als ik docjes redigeer op mijn telefoon, soms moet ik wel als ik een deadline voor een wedstrijd wil halen) is ook vervelend. Maar inhoudelijk, jeetje daar baal ik toch zo van.

Ik stuur het naar mezelf en ga het in een andere setting (dus juist niet achter mn bureau) en op een ander font, zoals Leonardo het noemt, lezen. Nu wil ik iets inleveren waar echt geen fouten inzitten en dat heb ik uitgeprint, aan de buurvrouw gegeven en daar heb ik morgen een bespreking over. Dit is wat langer en dan sluipen ze er toch in: zelfs dubbele woorden. Inhoudelijke fouten gebeuren mij ook. Ik schrijf vaak in de ik-vorm en gebruik mijn eigen naam en die van familieleden. Die haal ik er naderhand uit en dan zijn ze dus niet echt meer en daar ging laatst nog wat fout. Bij een wedstrijd begin ik op tijd en laat het een paar dagen liggen voor een frisse herlees. Maar ik stuur ook altijd heeeeeel vroeg in en dan lees ik het voor de deadline nog wel eens na en dan zie ik wel eens een foutje voorbij schieten. grrr Proeflezen en hardop lezen zijn hele goeie.

Wat is de titel van het boek waarin geen enkele fout staat?

De Kroon van Aleppo

Dat boek moet nog worden schreven en daar ben ik nu mee bezig.

Te laat :D

Het is bijna geen doen om foutloos te schrijven. Je leest over je eigen fouten heen omdat je wel weet wat er komt. Uitprinten en lezen alsof je voor iemand proefleest, werkt voor mij het beste. Geen garantie natuurlijk dat alle fouten eruit zijn. Ik heb een goede proeflezeres die er alle fouten uithaalt. /Daarna pas ik het verhaal aan, zie ook nog weer fouten. Schrappen en toevoegen zorgen ook voor fouten. Soms blijft er een woord staan, soms is er een woord te veel gewist.

Wat is de titel van het boek waarin geen enkele fout staat?

De Kroon van Aleppo

Dat boek moet nog worden schreven en daar ben ik nu mee bezig.

Te laat :D

Jammer zeg. :D

klopt 100% foutloos kan echt niet. Mijn manuscript laten lezen door twee proeflezers en toen een (betaalde) redactie eroverheen, toch staat er nog een fout in. Gewoon totaal overheen gelezen. Was er even beroerd van (boek is al te koop namelijk). Gauw gaan googlen of ik alleen zo stom was om een fout erin te laten staan. Gelukkig niet... Las een boek van George RR Martin: niet de minst bekende...ook een fout. Pfieuw. 99% is inderdaad goed genoeg.

Ik stuur het naar de buurvrouw. Dat is er een van de oude stempel. Wanneer is het foutloos? Als er geen taalfouten in staan? Een tekst kan altijd beter en dat zie ik altijd weer als ik een tekst na een half jaartje opnieuw onder handen neem. Heb jij dat niet?

Ooit gelezen dat een verhaal door twintig personen onder handen moet zijn genomen voordat het foutloos is.

Ooit gelezen dat een verhaal door twintig personen onder handen moet zijn genomen voordat het foutloos is.

En dat komt omdat naar schatting slechts 5% van de mensen goed zijn in hun vak. Dus de twintigste is nodig om het zootje dat de andere negentien ervan maken weer recht te breien. :)

Ooit gelezen dat een verhaal door twintig personen onder handen moet zijn genomen voordat het foutloos is.

En toen je dat las, dacht je vast - wat een onzin.

Haha. Het denken gaat me moeilijk af. Dan ga ik het zelf maar rechtbreien, Django, hoewel breien ook mijn vak niet is.

Tja, kun je het niet recht haken?

Ik kan niks. :confused:

Dat geloof ik nou niet, Tja.

Ik heb weleens een verhaal door acht mensen laten proeflezen en toen naar een literair tijdschrift gestuurd waar je redactie kreeg, als ze belangstelling hadden voor je verhaal. Ik dacht dat het foutloos was. Ze haalde er nog een flink aantal stijlfouten uit, niet echt grammaticaal fout, maar zwakke plekken in mijn stijl. Uiteindelijk vond een schrijfvriendin dat mijn tekst te gecorrigeerd was. De ziel was een beetje uit mijn verhaal. Want mijn zinswendingen zijn misschien niet gewoon, maar hebben iets kwetsbaars, iets eigens. Het stuk was te veel opgepoetst. Als ik een verhaal van een dyslecticus lees, vind ik dat het leeft. Die taalfouten voegen iets toe aan het verhaal. Mijn remedie klinkt dan ook: maak opzettelijk vouten. :)

Er moet toch een beetje eigen stijl (gevoel) overblijven. Het gaat om het verhaal en dat is wat anders dan een oefening Een oefening mag gortdroog en moet uiteindelijk foutloos zijn maar een verhaal moet wel leven!

Ik heb weleens een verhaal door acht mensen laten proeflezen en toen naar een literair tijdschrift gestuurd waar je redactie kreeg, als ze belangstelling hadden voor je verhaal. Ik dacht dat het foutloos was. Ze haalde er nog een flink aantal stijlfouten uit, niet echt grammaticaal fout, maar zwakke plekken in mijn stijl. Uiteindelijk vond een schrijfvriendin dat mijn tekst te gecorrigeerd was. De ziel was een beetje uit mijn verhaal. Want mijn zinswendingen zijn misschien niet gewoon, maar hebben iets kwetsbaars, iets eigens. Het stuk was te veel opgepoetst. Als ik een verhaal van een dyslecticus lees, vind ik dat het leeft. Die taalfouten voegen iets toe aan het verhaal. Mijn remedie klinkt dan ook: maak opzettelijk vouten. :)

Als het je stijl aantast dan is er inderdaad te ver doorgeredigeerd. Het is juist mooi als je een schrijver kunt herkennen aan een bepaalde zinsopbouw. Als het echt fout is dan haal ik ook m'n rode pen wel tevoorschijn, maar veel blijft ook een kwestie van smaak.

Helemaal met je eens, Via.

Waarom zou het een eerste eis moeten zijn om iets 100% foutloos te krijgen? Natuurlijk, je streeft er naar om iets zo perfect mogelijk in te sturen, maar wat weegt dan het zwaarst? Ik denk dat geen enkele uitgever een boek afwijst op basis van een verdwaalde spellingfout, een spatie te veel of te weinig of meer van dat soort klein grut. Maar uitgevers vallen wel over slecht lopende zinnen, krom taalgebruik of een ongelukkige woordkeuze in je verhaalbegin. Dan twijfelen ze (terecht) meteen aan je taalbeheersing en kun je het verder schudden, zelfs als je een fantastische plot bedacht hebt. Bij een serieuze uitgever is het er uit halen van die kleinigheden het allerlaatste traject. Waarom zou je daarmee beginnen? Het lijkt mij de zaak op de kop zetten en pure energieverspilling.