Onwetenheid van Milan Kundera...zo mooi. Ik kan zo niet zeggen wat ik er van geleerd heb, waarschijnlijk dat filosofie en verhalen samen prachtig samen kunnen gaan. Zoiets. Maar het is het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb. En hem volg ik inderdaad gedwee. Ben dit jaar bezig geweest om alles van hem te gaan lezen, maar het is nog niet gelukt...ben even weer terug bij Onwetendheid. Goede vraag trouwens...

Ik was erg onder de indruk (zoals de meeste jongens in hun puberteit) van Catcher in the Rye (J.D. Salinger). Dat deed me andere verhalen van hem lezen (ik ben een groot fan).

Ik las vervolgens zijn Nine Stories, kortverhalen (ik ben een zéér groot fan van kortverhalen), en daar heeft mij één immens aan gegrepen. Als ik iemand één boek moet lezen, en ik daarna zou moeten sterven, of die persoon sterft na het lezen (dus het moet echt iets zijn waarvan je zegt "Dit is het summum") zou ik het laatste verhaal in die bundel zeggen: "Teddy".

Teddy van Salinger (Engelstalig)

Eigenlijk moet men "BananaFish" eerst lezen, aangezien ik denk dat Teddy eraan vast hangt, maar 't is niet nodig.

Milan Kundera, Onsterfelijkheid
Amos Oz, Een verhaal van liefde en Duisternis
Maya Angelou, alle delen van haar autobiografie
De laatste twee zijn echt goeie schrijvers, die belangrijke gebeurtenissen in hun leven beschrijven, deze biografieën zijn helemaal anders dan de boekjes van alle bekende vlamingen en nederlanders, het is hun leven op een literaire manier verteld, alsof je er echt bij kan zijn
vooral Amos Oz is super als je een voorbeeld zoekt om een sfeer te beschrijven!

Ik lees telkens volgens auteur. Vorige twee jaren heb ik zowat alles van LP Boon gelezen, zijn Boontjes incluis. Ook van Kafka heb ik nu ver alles gelezen, een prachtoeuvre, dat ik nu heb afgesloten met zijn brief aan vader, waarover je een kort stukje kan lezen op mijn blog. Op dit moment, en waarschijnlijk de volgende maanden, ben ik bezig aan Mulisch.
Wat ik iedereen van Boon altijd aanraad en ook vaak cadeau doe is Abel Gholaerts. Een werkelijk heerlijk stukje klein Vlaamse dramatiek - al moet je er het ouderwetse Vlaamsch wel bijnemen. Voor mij was dit een verrijking, maar ik kan me indenken dat het voor veel mensen net stomvervelend is. Het boek bracht me meermaals tot tranen, en dat overkomt de introvert niet vaak. Van Mulisch las ik ondertussen denk ik vijf werken. De ontdekking van de hemel blijft op nummer één staan.
Tussendoor lees ik natuurlijk ook wel eens wat anders, zodat het halve oeuvre van Brusselmans me al gepasseerd is. Literaire ontspanningsliteratuur noem ik het zelf, vaak zeer te genieten. Als er één boek uitspringt voor mij is dat Pitface. Met het doel om te onthaasten is dit werkelijk een ideaal romannetje - hoewel het er niet zacht aan toe gaat.
Goed, naast Abel Gholaerts raad ik mensen ook nogal eens aan om Nietzsche's Tranen te lezen, een boek van Yalom. Een filosofische roman die me danig heeft doen nadenken, en misschien beantwoordt die nog wel het best aan je vraag.
Andere boeken die haast een cliché zijn om te vernoemen maar toch oh zo mooi zijn:

Het Parfum, Süskind;
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, Kundera;
Nooit meer slapen, Hermans;
De alchemist, Coelho;
De pest, Camus;
De naam van de roos, Ecco;
...

Hoewel die laatste echt geen ruim publiek bereikt, niet tegenstaande dat hij veel gekocht wordt. Je moet wel houden van ellenlange gedetailleerde beschrijvingen en de geschiedkundigheid van het thema. Maar werkelijk waar, als je daar van houdt kan het niet mooier worden! Ook zijn slinger van Foucault, prachtig!
Wat ook niet mag ontbreken op het schap is een flinke dosis wereldliteratuur. Op dit moment werk ik aan een instapboek voor het lezen van werken als de Decamerone. Hierin bespreek ik een tiental werken uit die wereldliteratuur kort, zodat een brug gebouwd wordt naar het lezen van werken die toch iets meer van je vergen dan enkel leesbereidheid. Later meer hierover.

En dan noem ik nog niet één procent van wat ik iedereen zou willen laten lezen. Er schiet me net nog een prachtig boek te binnen, die doe ik jullie nog cadeau: De Magiër van Fowles! Zeker lezen. Beter dan zijn bekendere De Verzamelaar. Goed, en dan zwijg ik nu echt.

Groet,

Sofie's wereld
Heerlijke filosofische roman, maar met af en toe toch ietwat veel informatie in de dialogen. het laat alle grote filosofen voorbij trekken en behandelt het goed.

Waar Leeuwen Sterven - Campbell
Een prachtig boek dat meteen de magie van het geschreven woord laat merken. De woorden trekken je er volledig in. Je ziet het Afrikaanse landschap voor je. Voelt de spanning, leeft met de personages mee, ziet de strijd van de hofodpersoon. Een prachtboek dat lang is ingedeeld als sprookje. Bepaal jij dat voor jezelf?

Bedoel je De Wereld van Sofie?
Mooi boek, maar wel echt een kinderboek!

Af en toe wat te veel informatie?!
Het boek staat er bol van.
Meer informatie dan verhaal.
En dan praat Sofie ook nog eens door de informatie heen. Iritant kind.
Maar toch vond ik het een geweldig boek. Leerde er best veel van, maar het verhaal zelf was ook heerlijk.
Ik zou het niet als een kinderboek zien, maar meer een boek voor beginnende filosofen. Als men verstandig is, is men nog een kind wanneer men aanvangt met de filosofie. Nooit is het echter te laat om te beginnen.

Wat ik jullie wil aanraden is het mooiste boek wat ik dit jaar las, wat een boek zeg... het heeft me echt opgepakt en neergekwakt.
Opmerkelijk dat het taalgebruik zo veranderde, in het begin vervelend
te lezen, erg merkbare vertaling; simpele zinnen met veel moeilijke
woorden, maar later lekker. En niet alleen omdat het verhaal zo
meeslepend was, maar ook de dingen die bijvoorbeeld Fèrmin zei zo leuk. Rijk woordgebruik, leuke, vaak droge humor.

Dit gaat natuurlijk over De schaduw van de wind (Spaans). Leest het!

Een boek wat mij veranderde was niet dit boek, maar een boek van eveneens een zuidelijke schrijver, Italiaans dit keer, het boek gaat over een man die op aanraden van een psychiater zichzelf analyseert. Dit doet hij zó subliem dat je er niet anders dan onder de indruk van kan zijn. Ik begrijp door dit boek mezelf beter. Uit het boek zelf:

"Het centrum van Svevo's belangstelling is het innerlijk leven. Landschappen zeggen hem weinig; de sfeerschildering vloeit niet uit de dingen voort maar uit de mensen; geen ogenblik wordt het streven naar een fraaie literaire vorm vooropgesteld; de observatie van het innerlijk leven is voor hem een terrein op zichzelf, waar alles actie is, een onophoudelijke, steeds wisselende strijd, die men van minuut tot minuut dient te volgen."

Hoewel dit boek mij veranderde en ik het dit jaar las, wil ik het jullie minder graag laten lezen dan de schaduw van de wind, omdat dát boek zo perfect in elkaar zit... Kan het natuurlijk allemaal niet uitleggen.
Lees ze maar gewoon allebei!

Edit (dank je Cheops): De titel van dat tweede boek is natuurlijk: Bekentenissen van Zeno...

De schaduw van de wind was inderdaad geslaagd. Al miste het iets. Ik kan er de vinger niet echt op leggen, maar literatuur vond ik het niet. Ik heb het graag gelezen, af en toe een mooie zin, sterk verhaal, mooie opbouw, leuke locatie (het wordt ook als gids voor Barcelona gebruikt) maar het einde is te positief - waarom ga ik niet zeggen, ten einde geen spoilers prijs te geven. Desondanks zeker je tijd waard.

Ik heb het boek jaren geleden gelezen, tijdens mijn examenjaren. Maar het blijft mijn favoriete boek:

Cal, Mc Laverty

Het verhaal greep me. De hoofdpersoon raakt betrokken bij IRA aanslagen. Het verhaal schept ook een beeld over die strijd die daar heerst.

De Alchemist van Paolo Coelho - geweldig boekje, zou iedereen eens in zijn leven moeten lezen

Karel Glastra van Loon - Ongeneeslijk Optimistisch
Karel Glastra van Loon - De passievrucht

De Wereld van Sofie - misschien een kinderboek (het is ook al enige tijd geleden dat ik het heb gelezen), maar zou het toch iedereen aanraden. Het zet je heerlijk aan het denken

Kluun - Komt een vrouw bij de dokter (les: je kan door heel snel en kort door de bocht te schrijven, toch heel veel emotie overbrengen)

Aangezien ik zelf een beetje chicklit-achtig schrijf (grrr haat dat woord :evil: ) hou ik van Marian Keyes. Haar boeken zijn zo warm en grappig. Niets mis mee om die te lezen!

Nathan Sid - .... ben de naam van deze schrijver even kwijt, het is die man van de VPRO, grijs haar, charmante heer... hoe heet ie nou....
Ik vind dat hij heel fijn schrijft, heb veel van zijn boeken gelezen

Christopher Isherwood - Goodbye to Berlin

Ik lees niet per sé alles van één schrijver (alhoewel Karel Glastra van Loon wel tot mijn favorieten behoorde).
Verder haal ik denk ik uit alle boeken die ik lees wel iets. Het geeft toch weer inspiratie, of ik leer van dingen (bv hoe een schrijver iets heeft weten op te lossen).

Ik geloof ook echt dat je door veel te lezen, een betere schrijver kan worden. :!:

Helemaal mee eens!!

Misschien kan ik een andere vraag poneren:

Wat maakt een boek goed voor jullie? Herkenbaarheid? Een verhaal dat je leven verandert? Een boek dat jou begrijpt? Een boek dat jij begrijpt? Een boek dat je even van de wereld haalt? Een boek dat je dingen leert? Andere?

Coelho heeft me de oneindigheid van mogelijkheden laten zien, die je hebt als je echt iets graag wilt. Zoals bijv. in De Alchemist. Daar kreeg ik gewoonweg nieuwe energie van. Prachtige schrijfstijl heeft hij.

De boeken van Isabel Allende vind ik heerlijk leesvoer. Geweldig geschreven.

En voor mijn eigen schrijven: ik bewonder de helderheid van Carry Slee, en de manier waarop ze over jeugdproblemen als pesten, kindermishandeling, aanranding, maar ook homofilie schrijft.
Maar ook Roald Dahl of Paul Biegel zijn heel inspirerend, al is mijn eigen schrijfstijl heel anders.

Haha. Die Carry duikt ook overal op.

Dat heeft hij inderdaad. Maar helaas vind ik niet al zijn boeken even goed. Elf minuten en Veronica Besluit te Sterven vond ik helaas teleurstellend.

Gezien mijn nickname is het voorspelbaar wat ik hierop ga zeggen... ;)
Ik vind het ook een prachtig boek, misschien zijn mooiste tot nu toe. Ik ben momenteel ook bezig al zijn romans te verzamelen en te lezen. De ondraaglijke lichtheid van het bestaan staat ook érg hoog op het lijstje. Het was het eerste boek wat ik van hem las en Onwetendheid was de tweede.
Lachwekkende liefdes, ook geweldig.
Als ik boeken van Milan Kundera lees, raak ik enorm geïnspireerd om zelf ook te schrijven.

ook Alain de Botton is voor mij een inspiratiebron.

Van Arnon Grunberg heb ik alles gelezen en ik volg hem dan ook als er iets nieuws uitkomt.

Iedereen heeft wel een boek gelezen waar hij (of zij) iets aan had, een boek dat je persoonlijkheid wist te beïnvloeden. Of een verhaal dat je bij blijft om een of andere reden.