Het beschrijven van erotische scènes

Daar stoorde ik me ook aan in die serie. Het werd op een gegeven moment echt vermoeiend. In zo'n geval is het er duidelijk met de haren bijgesleept, zonder dat het bijdraagt aan het verhaal.

Wat ik in een aantal reacties lees is dat het belangrijk is niet te vulgair of te plat te schrijven. Toch ligt dat ook weer aan wat je precies wil schrijven. Bij een romantische vrijpartij zal je meer poetische taal moeten gebruiken. Wil je een scene schrijven die echt steamy, hot en geil is, zul je de dingen toch meer bij de naam moeten noemen. Dit laatste is volgens mij veel lastiger dan een romantische scene schrijven. Je balanceert dan op de grens en het gevaar dat je eroverheen gaat is groot.

Hallo allemaal

Met belangstelling dit allemaal gelezen en persoonlijk vind ik beiden (sex en geweld) zowel lastig als prima te omschrijven.
Ligt er voor mijzelf een beetje aan hoe de rest van de verhaallijn is: sex om de sex, sex als 'decoratie', sex als noodzakelijk onderdeel van het verhaal etc. Ook bij geweld geldt dit zo voor mij.
In mijn debuut komt best veel sex voor en ik heb duidelijk geen blad voor de mond genomen :wink:
Hou ik ook niet zo van en eerlijk gezegd heb ik ook niet zoveel zin om mij aan bepaalde richtlijnen te houden, past niet bij mij. Als ik daardoor het risico loop dat ik niet door het grote publiek gelezen wordt, dan maar niet.

Het vervolg op Het Ge*ot van een Pr*oi zal toch ook weer wat sex bevatten, alleen op een geheel andere wijze. De uitbarsting in mijn debuut heeft een functie, die duidelijk wordt bij het vervolg.
Geweld is dan ook meteen zoiets, wat hierin naar voren komt. Alleen toch wel een ander soort geweld, dan waarover in dit forum gesproken wordt.

Lieve sex, zachte sex, harde sex, brute sex....voor mij geldt hetzelfde bij geweld dus. Al ervaar ik liever sex dan geweld uiteraard :lol:
Alleen gaat het momenteel over het omschrijven ervan dus :D

Groet,

Raven.

Om te reageren op het doel van seks in een verhaal (of geweld, vooruit dan maar, zijn er overigens nog meer moeilijk te beschrijven onderwerpen?) : voor mij moet het bij een persoon passen.
Ieder mens heeft zijn beleving. Als we bv over een verkrachtingsscène schrijven, zijn er meerdere invalshoeken:
* die van de dader
* die van het slachtoffer
* die van een evt. toeschouwer
* die van een evt. verslaggever (bv journalist of advocaat).

* Je kunt de seksuele beleving van de dader zeer zalig beschrijven: wat een kick krijgt die ervan. Zolang je niet weet dat het om een verkrachting gaat, kun je er als lezer heerlijk (masturberend) in meegaan, als het 'lekker' beschreven wordt.
* Maar nu de beleving van het slachtoffer. In concentratiekampen (Duitsland en wellicht ook nu nog) werden vrouwen 'om wetenschappelijke redenen' gedwongen tot orgasmes. Toch lekker???
* Jij als schrijver bent de toeschouwer van al dit heerlijks en lelijks, anders kun je er niet over schrijven. Wat is je verantwoordelijkheid? Je doel? Verplaats je je in de persoon? Verplaats je je in de resultaten van 'wetenschappelijk onderzoek'? Hoe neem je je eigen ervaringen mee in wat je schrijft (want geen schrijver over dit onderwerp schrijft waardenvrij)?
* En dan tot slot de 'objectieve' verslaggeving die in de krant komt of voorgelezen wordt in de rechtbank.

De vraag is volgens mij: waar sta jij als schrijver en wat gun je je hoofdpersonen?

NB. Dit was de invalshoek van een verkrachtingsscène; we kunnen ook een andere invalshoek bedenken, bv de huwelijksnacht, en dat lijkt me erg veel leuker (want daar kun je flink wat liefde, humor en zotheid in verwerken), maar dan wordt dit bericht zo lang.
Of ... eh ... seksuele vergissingen.
Of one-night-stands.
Maar overal staat bij mij de beleving van de persoon op de eerste plaats, en niet direct de seks. Want als je de persoon kunt beschrijven, kun je in zijn innerlijk kijken en daaruit komt seks voort.

Wat een onaangenaam voorbeeld, maar je maakt je punt wel heel duidelijk.
Zo heb ik geprobeerd over seks te schrijven vanuit de beleving van een man. Pfoe, dat is nog eens een goede oefening in het schrijven. Lukt het je je zo in te leven dat het geloofwaardig overkomt. :?

Mijn eerste seksscene was de moeilijkste scene die ik ooit schreef, ondanks dat ik vrij veel ervaring had met het beschrijven ervan door role playing games. Ik wilde geen porno schrijven, waarbij de lezer rukkend in bed ligt, maar ook niet dat literaire geneuzel van bijvoorbeeld Reve, dat is alleen maar lachwekkend.

Tering, wat moeilijk.

Na die eerste scene volgden er nog een aantal, waarbij het al makkelijker ging, en ik hoop dat in de toekomst het nog beter gaat.

Ik heb zowel explicite als subtiele scenes geschreven, maar bij alles is de beleving van mijn hoofdpersoon het belangrijkste. Wat denkt hij, wat voelt hij, en wat voor impact heeft dat op elkaar. Als dat er voor het verhaal niet toe doet, laat ik het weg.

Ik vroeg me trouwens af of jullie alleen uit eigen ervaring putten, of ook "research" doen. 't Is een goede reden om porno te kijken, natuurlijk! :lol:

Heb het trouwens wel een keer geprobeerd, porno schrijven. Vond er geen ruk aan.