@ Kim:

En over die woordspeling: ja, die snap ik ook, maar ik vond hem nogal slap ... :cry:

Inderdaad Kim,

Het was eerder als woordspeling bedoeld dan als een aanval.
Ik ben soms een flapuit, maar nooit verkeerd bedoelt.

Eneri,

Ik schrijf geen erotische scenes omdat ik zeker weet dat andere mensen dit beter kunnen dan mij. Ieder zijn specialiteit.
Waarbij mijn complimenten aan de schrijvers op dit forum die hier bijzonder goede resultaten mee boeken, o.a. Kim en Ravendice.
Maar natuurlijk ook de rest die zich in dit genre verdiepen.
Het is moedig en wordt gelukkig gewaardeerd.

En nog even @ Eneri:

Als je seks openbaar maakt, is het weg. Daarom kun je er niet over schrijven. Het is meer om te doen.

Helemaal mee eens Oscar. Niemand kijkt meer op van films of boeken waarin mensen elkaar overhoop schieten in het openbaar, wanneer de haat duidelijk in beeld wordt gebracht. Maar wanneer de (lichamelijke) liefde wordt beschreven of zichtbaar wordt gemaakt dan wordt er gefronst. Ergens klopt er dan iets niet.

Ja, je kunt het altijd openbaar maken (geweld). Scheelt wellicht en elke druppel helpt.
Maar waarom nu die tegenvraag?
Zo kun je toch niet met stellingen omgaan: appels (seks) met peren (geweld) vergelijken.
Als je vindt dat dat wel kan, is mijn antwoord: als je poep openbaar maakt, gaat het dan ook weg? Volgens mij wel. Dan heb ik gelijk.

Maar het antwoord ligt dan natuurlijk voor de hand: O, vergelijk je poep met seks?
Nee, ik niet.
Maar vergelijken jullie dan seks met geweld?
En hoe kom je daartoe?

Trouwens komen seks en geweld uit verschillende geestelijke hoeken: seks is naar mijn bescheiden mening liefdevol bedoeld (en persoonlijk en uniek en intiem, zoals ik al eerder zei). En geweld is daar het tegenovergestelde van: boos, zeker niet persoonlijk want de meeste daders verschuilen zich achter van alles en nog wat, uniek is het ook niet en intiem al helemaal niet.
Dus vanwaar die onnnozele vergelijking?

Ik denk omdat ik vind dat als er dan toch iets een taboe moet zijn, dan liever geweld dan seks. Seks is iets moois, onderdeel van het leven (noodzakelijk zelfs voor het leven, het ligt aan de oorsprong van ieder bestaan), dus waarom doen we daar allemaal zo krampachtig over? En doet men over iets lelijks zoals geweld zo open? Dat begrijp ik niet.

De liefde bedrijven met iemand van wie je echt houdt is het mooiste dat er is. Dan zou de liefde beschrijven toch ook gewoon mooi moeten zijn.
In mijn debuut heb ik helaas geen mogelijkheid gehad om de mooie kant van de lichamelijke liefde te laten zien, maar dit maak in in mijn tweede boek goed. Ik vind namelijk wel dat je er gewoon over moet kunnen schrijven. En wat ik eerder zei, over dat je uit moet kijken dat het niet ordinair wordt, ligt denk ik meer aan de sfeer die je wilt creeeren. Stel dat je het romantisch wilt houden, dan kom je bijvoorbeeld niet aanzetten met woorden als kut of pik.

Om maar aan te geven hoe onnozel het juist is dat mensen geweld zo normaal schijnen te vinden en lichamelijke liefde niet.
Soms kun je een punt duidelijk maken door er een vergelijking of een voorbeeld bij te halen.

Het is inderdaad precies het tegenovergestelde van elkaar. En vaak kun je door iets met het tegenovergestelde te vergelijken pas goed inzien wat iets is. Je weet pas wat warmte is wanneer je ook kou kent, enz.
Maar we dwalen af. Mijn mening is gewoon dat men niet zo zenuwachtig en gesloten moet doen over het beschrijven van erotische scenes. Ik kan me voorstellen dat je, wanneer je een autobiografie schrijft, de zaken die er tussen de lakens gebeuren prive wilt houden, maar in een gewone roman moeten ze gewoon beschreven kunnen worden. Het hoort bij het leven.

Ik vind dat noch seks noch geweld taboe moeten zijn.
Maar geweld tonen op tv is net zo makkelijk als seks tonen op tv.
Over geweld berichten is net zo makkelijk als over seks berichten.

Maar hoe krijg je de essentie te pakken, nl: de oorsprong en de gevolgen?

* De haat van de dader (waar komt die vandaan?)
* De pijn van het slachtoffer (hoe voelt die)?
* Het verdere leven van beiden met hun consequenties: bitterheid, teleurstelling, frustratie, vergeving.

* En wat seks betreft: De liefde, de lust, het genoegen, de zachtheid, de aandacht voor elkaar.

Om dat uiterlijke geweld (beng en dood lag ze) en die uiterlijke seks (kreunend gaf ze zich aan hem) wat je op tv ziet, om te zetten tot wat het van binnen is, dat is de kunst.

Het gaat niet om bewoordingen, het gaat om het laten zien van wat er van binnen leeft. Dat is naar mijn stelling bij seks niet te doen, omdat het te intiem, te persoonlijk en te uniek is. Dus een soort van mysterie dat je aan niemand kunt duidelijk maken.

@ Kim:

Games met geweld zijn normaal en worden gespeeld door kinderen. Games met erotiek niet. Dat is al 1 voorbeeld.
In Nederland valt het met de boeken inderdaad mee (heb ik al eerder gezegd), en hier op het forum ook.

Weer in een filosofische bui Kim? :lol: Klinkt mooi allemaal.

Wacht even.
Het item is hier nu even: het beschrijven van erotische scènes.
Op de een of andere vreemde wijze komt het onderwerp geweld erin sluipen en moeten we het daar dan nu over hebben? Of kunnen we beter een item geweld openen?

Maar om even op je opmerking in te gaan:

Nee hoor, was om aan te geven dat erotiek soms een soort 'taboe' is wat het niet zou moeten zijn.

En deze quote:

Nee hoor, ik bedoel ermee te zeggen dat lichamelijke liefde iets moois is en geweld iets lelijks, en dat ze daardoor tegenpolen van elkaar zijn.
Einde discussie wat mij betreft.

Beter om dan precies te zeggen wat je bedoelt, dat houdt de discussie overzichtelijker.

Pf. Of beter niet gespitst zoeken naar alle mogelijke slakken waar je zout op kunt leggen.

Ts ... het is alleen maar goed om duidelijk te zeggen wat je bedoelt en dat mag je ook van schrijvers verwachten. Het heeft niets met slakken en zout te maken, maar met duidelijk je stelling weergeven en niet gaan zwiebelen en draaien als hij niet houdbaar is.
Oké.
Discussie gesloten.

Niet iedereen ervaart sex als iets moois. Behoorlijk wat vrouwen zijn op enig moment gedwongen tot sex en hebben daarna de grootste moeite om sex opnieuw als mooi te zien. Zelfs om sex los van geweld te zien.

Boeken over de mooie kant, de respectvolle kant, over hoe het hoort te zijn, die zijn er te weinig. Vaak zie ik platheid, liever zie ik het ehm ... goddelijke, bij gebrek aan een beter woord. Ik ben benieuwd wat je er van bakt Kim.

Mij is in ieder geval duidelijk wat Kim probeert te zeggen met het uiterste (tegenpolen).
Want hoe kun je van iets genieten, als je niet weet hoe het voelt om pijn te lijden.
Als je het pijnlijke effect van leed niet kent, zul je nooit de echte liefde bespeuren.
Plat uitgedrukt: hoe wil je klaarkomen als je je al op elk moment dusdanig lekker voelt dat je geen enkele verlangens meer kent. Pas wanneer er een gebrek is wil je de leemtes vullen.

Vervolgens durf ik gerust te stellen dat Tege*gif een goed voorbeeld is van het op correcte wijze verwoorden van de werkelijkheid. De feiten worden realistisch, niet plat, omschreven.
Hoe veel mensen gaan er niet naar de hoeren? Maar vergelijk dit eens met het aantal boeken dat de hoerenwereld omschrijft? De verhouding is erbarmelijk. Dus lijkt mij Tege*gif een goed middel om mensen aan het denken te zetten. Ze te laten proeven van de wereld om ons heen.

Cobra,
Voel me niet in t minst aangevallen hoor.
Zag de humor er van ook in. :D Wilde alleen het onderwerp weer terug krijgen. Had zo het idee dat de schrijvers op dit forum er wel iets moois over te zeggen hadden. Dat blijkt, ik was vanmiddag even weg en nu lees ik ineens een aantal mooie dingen. Het lukt ons hier blijkbaar wel om zinnig over seks te praten.

Kim,
Seks is iets moois, onderdeel van het leven (noodzakelijk zelfs voor het leven, het ligt aan de oorsprong van ieder bestaan), dus waarom doen we daar allemaal zo krampachtig over?

Mooie uitspraak, dat is ook mijn gevoel over sex. Hoewel er natuurlijk ook aan sex schaduwkanten zitten, maar dan heeft het weinig meer met sex te maken en vaak met geweld

Precies. En ik zou zelfs nog het volgende onderscheid maken:
Je hebt seks en je hebt de liefde bedrijven. Ook twee verschillende zaken, die allebei op een andere manier beschreven zullen worden in een verhaal. Beiden roepen een ander gevoel op, tijdens het schrijven, tijdens het lezen en tijdens het ervaren.
De schaduwkant waar jij het over hebt, misbruik en geweld en gedwongen sex, dat zou niet eens sex mogen heten.

Je kent 'Elf minuten' van Paulo Coelho? Daarin laat hij beide kanten zien.
Als je dat boek niet kent, kan ik het je van harte aanbevelen; je zult het waarderen!

Leo

Dank je, ik ken het! Hij heeft dat inderdaad heel mooi gedaan.

Ja zeg!! Ben ik even niet aan boord, zie ik ineens mijn naam te grabbel in een Broodgedicht!

Ik heb smakelijk gelachten om het tegen-dicht-ode-ding van Eneri. Heelijk, prachtig. Veel meer kracht dan Deelder en Brood. De laatste strofe SUBLIEM!

Erotische scenes beschrijven. In mijn autobiografie heb ik dat inderdaad zoals Kim zegt niet gedaan, het gaat niemand aan wat ik tussen de lakens, of in het gras, hooi, auto oh pardon ik dwaal af, doe.

Maar wat ik vooral belangrijk vind is, heeft het een doel in een boek. Ik stoor met persoonlijk nogal aan erotische scenes in boeken, waar de auteur duidelijk een soort boodschappenlijstje heeft afgewerkt van commercieel goedverkopende onderwerpen, die kennelijk in het boek MOETEN. Hou ik niet van. Tevens wordt ik erg moe als schrijvers blijven herhalen. In de serie de aardkinderen, zijn inwijdingsrituelen in de sex. Oke. Heb je er 1 gehad, klaar(gekomen) nee hoor, in ieder boek weer een paar keer, beh.

Overigens ik ga niet weer in op geweld, maar toch even zijdelings omdat ik zo laat instap in deze discussie. Open inderdaad maar eens een topic over het beschrijven van een geweldscene. Dat is echt net zo moeilijk als een erotische scene. Het verveelt me in ieder geval net zo snel als de meeste erotisch beschreven scenes en het IS het gewoon niet.

Zou het soms niet liggen aan de erotiek maar zou het hem zitten in het kunnen beschrijven van heftige emoties?

En over beschrijven van erotische scenes it self... Is het jullie wel eens opgevallen dat de meeste boeken toch niet de volledige scene beschrijven. Weinig boeken verhalen over de afloop na de daad zelve. Het eindigt altijd wat vaag. Het nuchtere ware einde na het einde wordt maar niet verteld. Begrijpelijk overigens, maar kennelijk willen we dat dan weer niet lezen. Dus in hoeverre is het waarheidsgetrouw als u begrijpt wat ik bedoel.