Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wie herkent dit: beperkingen NaNoWriMo-start?

9 maart 2013 - 13:55
Ik ben benieuwd of degenen die ooit een eerste versie van een roman hebben geschreven volgens de NaNoWriMo-aanpak herkennen wat ik nu meemaak. Ik heb een tijd geleden (op eigen houtje, dus niet in november, maar dat doet er niet toe) een eerste versie van een roman geschreven volgens de NaNoWriMo-methode, dus gestreefd naar 50.000 woorden (gehaald!) en niet van tevoren al het hele plot bedacht en een schrijfplan gemaakt, maar het gaandeweg laten komen (zoals in No Plot? No Problem! staat aanbevolen – dat was mijn gids). Ik vond dat ontzettend leuk om te doen, echt een enorme ontdekking, en veel van geleerd (zie http://www.lhcornelis.nl/weblog/?p=952 ). Sindsdien ben ik bezig met herschrijven, en dat was wel nodig: er moesten een boel stoplappen uit, het perspectief moest anders, het einde was me wat overvallen in die maand dus dat had nog werk en research nodig… en nu heb ik iets wat zo’n beetje klaar is, vind ik, en de meeste proeflezers zijn ook enthousiast. Wel is het zo dat ik steeds commentaar kreeg (en nog wel krijg ook) in de richting van: het is wat eendimensionaal (één perspectief, chronologisch, recht-toe-recht-aan verteld, dus niet gelaagd), kort (nog korter dan die 50.000 woorden, door het herschrijven) en de personages zijn weinig uitgewerkt. Ik heb aan dat laatste nog wel wat kunnen doen, maar het eendimensionale en korte, dat lukt me niet anders met dit manuscript. Ik zou het wel kúnnen veranderen, maar dat zou betekenen dat ik helemaal opnieuw moet beginnen. Dan zou NaNoWriMo alleen maar gediend hebben om iets van een plot te bedenken, en dan zou ik daarna opnieuw moeten gaan nadenken hoe ik dat plot zou kunnen verwerken tot een roman. Het lijkt erop dat ik tegen de beperking oploop van de manier waarop ik ooit begonnen ben. En wat ik me dus afvraag: zijn er mensen die dat herkennen, dus dat je bij NaNoWriMo ofwel een vrij simpele roman schrijft (vanwege de tijdsdruk, de lengte-eis en het gebrek aan compositie-vooraf) ofwel zo’n beetje opnieuw moet beginnen? (Dus dat het dan eigenlijk toch geen eerste versie is/blijkt te zijn, achteraf, alleen maar plot opzetten) (Wat ik zou moeten doen, weet ik trouwens wel, dat is het punt niet. Als ik nog echt een kwaliteitsslag wil maken, moet ik opnieuw beginnen. Ik denk dat ik dat met dit boek niet ga doen. Ik ben er wel klaar mee, vind het zelf niet erg dat het geen complex meesterwerk is, en ik zie het vooral zie als leerproces. Wel denk ik dat ik een volgende keer juist wel zou beginnen met nadenken over compositie, structuur, perspectief, personages, gelaagdheid enzovoort. Ik ben nu wel benieuwd hoe dat me gaat bevallen.) Louise

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 maart 2013 - 21:59
Mijn ervaring met Nanowrimo was anders, want ik kon putten op non-fictie ervaringen, waardoor er als vanzelf diepere lagen in mijn Nanoverhaal ontstonden. Ik herlees nu net 'de wil en de weg', en las vandaag het hoofdstuk dat gaat over opbouw van een roman. Blijkbaar schrijven veel schrijvers met een vooropgezet plan en vinden dit bedenken van de structuur het moeilijkste van het schrijven. Andere schrijvers hebben snel een idee in hun hoofd hoe een verhaal op te zetten. Ik las een alternatieve manier van herschrijven hier op schrijven online, je legt het hele verhaal naast je neer en begint overnieuw met hetzelfde verhaal. Als dit af is kun je nog beide versies naast elkaar leggen en vergelijken, soms kun je dan nog iets uit de eerste versie gebruiken. Dan zit je niet moeilijk te doen door telkens in de tekst te moeten wroeten. Dit kun je nog overwegen, maar ik begrijp dat je dit verhaal naast je neerlegt. Wat je Nanoers ziet doen is in oktober een maand de tijd nemen om over compositie, structuur enzovoort nadenken voordat de schrijfmaand begint. Ik heb het vorig jaar geprobeerd maar dat werkte niet (dat jaar) voor mij. Mogelijk werkt dat komend jaar wel. Een maand achter elkaar schrijven is nooit weg, je krijgt oefening in produceren, een werkhouding. Ik kan je 'de wil en de weg' van Jan Brokken en 'van kort verhaal naar Roman' van Inge Schouten aanraden, hier op de site via de schrijfbibliotheek verkrijgbaar. In het eerste boek veel over hoe andere schrijvers een roman schrijven met voorbeelden, in het tweede gaat het over het verschil tussen een kort verhaal en een roman met dingen zoals spiegelplot en andere zaken om je roman mee in te vullen. Ik denk dat een roman minder eendimensionaal wordt als je meerdere verhaallijnen met ieder een eigen thema van te voren bedenkt inderdaad.

10 maart 2013 - 10:42
Nog een ander leermomentje: stel dat de roman bij een redacteur terechtkomt, en dat het dan ook helemaal herschreven moet worden? Geef je het dan ook op?

Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
10 maart 2013 - 17:12
De eerste keer dat ik meedeed was het tempo, tempo. Geen idee meer welk verhaal het was. Oké, gehaald. En dan? Het was achter elkaar doorpennen met wat er in me opkwam. Ik heb twee keer meegedaan, maar heb het niet als zinvol ervaren. Trouwens, ik heb nooit een plot of uitgewerkte personages als ik begin te schrijven. Je zult toch sowieso moeten herschrijven als je er iets mee wilt.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 maart 2013 - 18:29
Ik las een alternatieve manier van herschrijven hier op schrijven online, je legt het hele verhaal naast je neer en begint overnieuw met hetzelfde verhaal. Als dit af is kun je nog beide versies naast elkaar leggen en vergelijken, soms kun je dan nog iets uit de eerste versie gebruiken. Dan zit je niet moeilijk te doen door telkens in de tekst te moeten wroeten.
Ja, dat is inderdaad wat ik bedoelde, dat je die maand schrijven gebruikt om een verhaal te bedenken, maar dat het vervolgens eigenlijk beter overnieuw kan dan 'wroeten'. Verder ben ik nog benieuwd: ik kom ook uit de non-fictie/zakelijk en journalistiek schrijven, maar hoezo zou er dan 'als vanzelf' diepere lagen in komen? Juist niet, lijkt mij, of althans: ik ben vanuit die achtergrond volgens mij juist geneigd om de dingen nogal direct te zeggen. Niet dat het daarmee 'plat' (in de zin van: oppervlakkig) is, want mijn roman gaat wel degelijk echt ergens over (één proeflezer vond hem zelfs te heavy), maar het leidt bij mij in elk geval niet vanzelf tot een complexe, literaire compositie.
Nog een ander leermomentje: stel dat de roman bij een redacteur terechtkomt, en dat het dan ook helemaal herschreven moet worden? Geef je het dan ook op?
Ben ik niet mee bezig. Het zou een beetje, uhm, aanmatigend zijn om te verwachten dat er een uitgeverij zit te wachten op mijn eerste poging tot fictie schrijven. Dat ga ik niet eens proberen zelfs. Ik heb dit zo gedaan om er zelf veel van te leren, en misschien laat ik een stapeltje drukken om weg te geven. Verder reiken mijn ambities niet. Louise

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 maart 2013 - 20:32
Verder ben ik nog benieuwd: ik kom ook uit de non-fictie/zakelijk en journalistiek schrijven, maar hoezo zou er dan 'als vanzelf' diepere lagen in komen? Juist niet, lijkt mij, of althans: ik ben vanuit die achtergrond volgens mij juist geneigd om de dingen nogal direct te zeggen. Niet dat het daarmee 'plat' (in de zin van: oppervlakkig) is, want mijn roman gaat wel degelijk echt ergens over (één proeflezer vond hem zelfs te heavy), maar het leidt bij mij in elk geval niet vanzelf tot een complexe, literaire compositie.
Dat ligt ook aan het onderwerp: iets dat in je hoofd lagen heeft komt ook zo op papier. Misschien dat jouw training om journalistiek te schrijven dit tegenwerkt? Ik heb wel geleerd om Wetenschappelijke rapportages te schrijven, dat is heel anders dan gedachten en gevoelens bij handelingen te schrijven. Ik heb meer gehad aan mijn leraar taal op de middelbare school, die begon een les gerust met de vraag waarom de deur rood was.