Ik ben benieuwd of degenen die ooit een eerste versie van een roman hebben geschreven volgens de NaNoWriMo-aanpak herkennen wat ik nu meemaak. Ik heb een tijd geleden (op eigen houtje, dus niet in november, maar dat doet er niet toe) een eerste versie van een roman geschreven volgens de NaNoWriMo-methode, dus gestreefd naar 50.000 woorden (gehaald!) en niet van tevoren al het hele plot bedacht en een schrijfplan gemaakt, maar het gaandeweg laten komen (zoals in No Plot? No Problem! staat aanbevolen – dat was mijn gids). Ik vond dat ontzettend leuk om te doen, echt een enorme ontdekking, en veel van geleerd (zie http://www.lhcornelis.nl/weblog/?p=952 ). Sindsdien ben ik bezig met herschrijven, en dat was wel nodig: er moesten een boel stoplappen uit, het perspectief moest anders, het einde was me wat overvallen in die maand dus dat had nog werk en research nodig… en nu heb ik iets wat zo’n beetje klaar is, vind ik, en de meeste proeflezers zijn ook enthousiast. Wel is het zo dat ik steeds commentaar kreeg (en nog wel krijg ook) in de richting van: het is wat eendimensionaal (één perspectief, chronologisch, recht-toe-recht-aan verteld, dus niet gelaagd), kort (nog korter dan die 50.000 woorden, door het herschrijven) en de personages zijn weinig uitgewerkt. Ik heb aan dat laatste nog wel wat kunnen doen, maar het eendimensionale en korte, dat lukt me niet anders met dit manuscript. Ik zou het wel kúnnen veranderen, maar dat zou betekenen dat ik helemaal opnieuw moet beginnen. Dan zou NaNoWriMo alleen maar gediend hebben om iets van een plot te bedenken, en dan zou ik daarna opnieuw moeten gaan nadenken hoe ik dat plot zou kunnen verwerken tot een roman. Het lijkt erop dat ik tegen de beperking oploop van de manier waarop ik ooit begonnen ben. En wat ik me dus afvraag: zijn er mensen die dat herkennen, dus dat je bij NaNoWriMo ofwel een vrij simpele roman schrijft (vanwege de tijdsdruk, de lengte-eis en het gebrek aan compositie-vooraf) ofwel zo’n beetje opnieuw moet beginnen? (Dus dat het dan eigenlijk toch geen eerste versie is/blijkt te zijn, achteraf, alleen maar plot opzetten) (Wat ik zou moeten doen, weet ik trouwens wel, dat is het punt niet. Als ik nog echt een kwaliteitsslag wil maken, moet ik opnieuw beginnen. Ik denk dat ik dat met dit boek niet ga doen. Ik ben er wel klaar mee, vind het zelf niet erg dat het geen complex meesterwerk is, en ik zie het vooral zie als leerproces. Wel denk ik dat ik een volgende keer juist wel zou beginnen met nadenken over compositie, structuur, perspectief, personages, gelaagdheid enzovoort. Ik ben nu wel benieuwd hoe dat me gaat bevallen.) Louise