Waarom schrijft iemand fantasy?

Ik heb een tijdje SF en Fantasy geschreven, omdat ik dacht dat het 'makkelijker' was. Dat het verhaal inherent interessanter werd als het zich in een fictieve wereld afspeelde. Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat het fantastische element vaak alleen als rookgordijn fungeerde omdat mijn werkelijke verhaallijn en personages niet goed waren. Met andere woorden: als hetzelfde plot zich afspeelde in het 'nu' was het zwak en de personages waren saai. Volgens mij is een Fantasy of SF verhaal pas echt goed als het: - hele sterke personages heeft - een heel sterk plot heeft - het sterke plot alleen kan werken door de bovennatuurlijke of fantastische elementen Als je het plot zonder meer naar het nu kan halen zonder wezenlijk iets te verliezen, had het geen fantastisch verhaal mogen zijn. Dit uiteraard slechts mijn persoonlijke inzichten.

Omdat ik nu eenmaal veel fantasie heb, de fantastische elementen sluipen er haast altijd automatisch in. Als je toch al fictie schrijft, waarom je dan beperken tot "dingen die echt zouden kunnen gebeuren"?

Ik kies er niet voor, ik doe het gewoon. Ik zit niet te denken: 'Hmm...laat ik eens een fantasyverhaal gaan schrijven'. Er komt iets in mij op en het kan fantastische elementen bevatten of niet, daar kies ik niet bewust voor. Het is maar net wat er in mijn hoofd opkomt :)

Harryhol: nu je het zo zegt, personages en verhaallijn moeten ook in het hier en nu kunnen en de fantasy een extra laagje zijn, de jus bij de bal, of zoiets. Hekate: ik weet niet of fictie inhoud dat iets echt moet kunnen gebeuren, wel dat je het zo moet opschrijven dat het geloofwaardig is. Xuchiejlala: dat kan ook.

Ik schrijf nooit fantasy, om de simpele reden dat ik heel goed kan fantaseren, maar dat het mijn interesse niet is. De enige fantasyboeken die ik heb gelezen is de Harry Potter reeks, Narnia (alle boeken), en dan wat meer boeken die tussen fantasy en fictie in hangen. Ik denk dat het komt omdat ik me niet zo goed kan inleven in een personage in een totaal andere wereld. Wel heb ik vaak dromen die richting fantasy gaan en hier heb ik wel eens het idee van dat er echt wel potentie in zit, maar om het zelf te schrijven.. ik weet niet. Het trekt me gewoon niet zo.

Het gebeurt vanzelf. Ik ga niet zitten om een potje fantasy te schrijven, ik verzin een verhaal en meestal sluipt er dan een fantastisch element in. Ik ben wat dat betreft weinig genrevast, ik ben ook wel eens met een horrorverhaal begonnen dat als fantasy eindigde. Ik vind het leuk om mensen een andere wereld te laten zien en de sfeer daar te laten proeven. Dat gaat door verbeeldingsliteratuur een stuk makkelijker dan door het schrijven van reisgidsen voor fictieve plaatsen, hoewel ik die erg graag lees.

Waarom ik fantasy schrijf. Goeie. In fantasy bedenk je niet alleen een verhaal, je bedenkt een hele wereld, die evenzeer deel is van het plot als de personages zelf. Het wereld-ontwerp deel van fantasy, daar gaat het merendeel van mijn tijd inzitten. Om de wereld geloofwaardig te maken, een nuttig deel te geven in het verhaal en bovendien ook relevante overeenkomsten te geven met de 'echte' wereld, dat vind ik een van de leukste uitdagingen. Er staat niets van tevoren vast. Meer nog dan bij andere genres, kun je je eigen puzzelstukjes maken, die je vervolgens in elkaar gaat puzzelen.

Voor mij blijft Tolkien de oervader en Anne Rice de oermoeder van fantasy, en dus daarom vind ik het heel moeilijk om andermans fantasyverhaal te lezen. Noem me maar stom, maar zo voel ik het.

Ik schrijf dan meer 'paranormal romance' , vind ik eigenlijk ook wel fantasy en ik schrijf het omdat dat de verhalen zijn die in mijn hoofd opduiken. En natuurlijk omdat ik erg graag zelf paranormal romance lees. Dat is het denk ik, ik schrijf wat ik zelf graag lees: thrillers en romantische verhalen (voor jongeren) (met een paranormaal randje).

Ik schrijf Science Fiction omdat ik dan een op maat gemaakte wereld kan scheppen waarin mijn hoofdpersonen het beste uit de verf komen. De vrijheid die het geeft om een eigen wereld te scheppen is mij erg lief.

Fantasy schrijven geeft me de kans om oplossingen te bedenken voor maatschappelijke en/of persoonlijke problemen. Antwoord op de vraag: Hoe overwint het 'goede' als het 'kwaad' wel heel dichtbij is gekomen en er (bijna) geen uitweg meer is? Zo schreef ik bijvoorbeeld over een onverklaarbare ziekte en hoe deze genezen kan worden.

Fantasy schrijven geeft me de kans om oplossingen te bedenken voor maatschappelijke en/of persoonlijke problemen.

Is echt wel een mooie eigenschap van fantasy.

:)

Hekate: ik weet niet of fictie inhoud dat iets echt moet kunnen gebeuren, wel dat je het zo moet opschrijven dat het geloofwaardig is.

Als het niet echt kan gebeuren, dan noem je het toch fantasy? Of horror, sprookje, magisch realisme, ... maar ik ging er voor het gemak vanuit dat je met fantasy alle fantastische literatuur bedoelde. Ik zie dat veel mensen onder "fantasy" nog steeds verstaan dat het zich in een andere wereld dan de onze moet afspelen, ook al is urban fantasy en aanverwanten tegenwoordig toch populairder dan high fantasy. Zelf heb ik meestal niet het geduld om te gaan wordlbuilden, dus spelen mijn verhalen zich vaker in de "echte" wereld af, maar dan wel met fantastische wezens, of magie, of andere niet-realistische elementen. Alleen bij verhalen die nogal politiek/maatschappijkritisch geladen zijn, kies ik vaak liever voor een fantasysetting, omdat je zo toch meer kunt abstraheren en het niet te prekerig wordt. Of je kunt het probleem dat je wil aanklagen juist gaan uitvergroten.

Heb je al een bevredigend antwoord op je vraag gehoord, Marjaw?

Zelf heb ik niets met fantasy, maar de leden van Schrijven Online kennelijk wel, althans, ik kom hier vrij veel fantasyschrijvers tegen. En ineens vroeg ik mij af, wat beweegt iemand om fantasy te gaan schrijven?

Kan zijn dat je er 'vrij veel' tegenkomt, maar volgens mij zijn er net zo veel kinderboeken-, roman- en andere fictieschrijvers, en ook enkele non-fictieschrijvers. Ik heb ze niet geturfd, maar in mijn beleving zie ik van het ene genre net zo veel langskomen als van het andere genre. Wat je vraag betreft: de beantwoording ervan laat ik aan de fantasyschrijvers over (beoefen het genre zelf niet).

Met koene krijgers op witte gevleugelde paarden, elfenprinsessen of magische wezens die leven in een of andere exotische wereld ontsproten aan de fantasie van de auteur, heb ik ook niets mee hoewel ik met heel veel plezier Tolkien heb gelezen, maar daar is het ook bij gebleven. Ik schrijf wat men noemt 'urban fantasy'. Mijn verhalen spelen zich af in de echte wereld en hebben een bovennatuurlijk, paranormaal tintje.

Tsja, het is niet echt een 'bewussie' of zo. Wat ik nu schrijf is fantasy, maar met name omdat het in een andere wereld speelt. Verder wil ik eigenlijk geen expliciete magie gaan gebruiken of zo. Waarom ik het dan niet in onze wereld laat spelen? Simpel: dan moet ik een politieke situatie die in mijn hoofd zit toe gaan passen op de echte wereld. En dan doe ik de geschiedenis geweld aan. En daar kan ik niet tegen ;-)

Ik neem aan dat je ondertussen een aardig idee hebt over waarom men fantasy schrijft, toch wil ik ook nog even antwoord geven omdat het een vraag is die ik mezelf nooit gesteld heb. Ik ben het met mensen voor mij eens dat ik eigenlijk fantasy ben gaan schrijven omdat dat is wat ik altijd las. Je hoort vaak over schrijvers die zo'n beetje elk genre kunnen lezen, maar daar hoor ik niet bij en dat is natuurlijk ook niet nodig om een 'goede schrijver' te worden/ zijn. Waarom ik ermee door ben gegaan toen ik ouder werd is omdat ik vond dat mijn geliefde genre ontzettend saai werd. Ik had het idee dat ik elke keer opnieuw hetzelfde verhaal las. Goed verslaat kwaad; met een paar uitzonderingen hier en daar. Ik gaf ook elke keer dezelfde recensies: voorspelbaar plot, maar omdat de personages erg sterk waren heb ik het toch maar uit gelezen. Anyway, ik schrijf fantasy omdat ik zeker weet dat ik een uniek plot in een 'oude' fantasy wereld kan vinden en daar beleef ik erg veel plezier aan.

Je hoort vaak over schrijvers die zo'n beetje elk genre kunnen lezen, maar daar hoor ik niet bij en dat is natuurlijk ook niet nodig om een 'goede schrijver' te worden/ zijn.

Hoi Sawena, dit wordt een beetje off-topic, maar ik wilde je graag een tip geven. Natuurlijk heb ik ook een tijd gehad dat ik alleen maar fantasy las. Maar na een jaar of wat ben ik weer overgeschakeld op een breder spectrum. En mijn tip nu: pak ook eens een paar boeken uit andere genres erbij. Neem goede boeken van gerenomeerde schrijvers. Ik heb daar zelf namelijk ontzettend veel van geleerd. Over diepgang van verhalen, over personageontwikkeling en zeker over stijl. Het helpt me nu ontzettend bij het schrijven van mijn verhaal.

Bedankt voor jullie reacties!

Tegenvraag: waarom niet?

Simpel: dan moet ik een politieke situatie die in mijn hoofd zit toe gaan passen op de echte wereld. En dan doe ik de geschiedenis geweld aan. En daar kan ik niet tegen ;-)

In alle genres buiten fantasy wordt de geschiedenis geweld aangedaan, dus ik zie dat niet direct als fantasy. Zelfs als het faction is, zit er nog veel fantasie bij. Ik heb een manuscript liggen dat over corruptie in de stadspolitiek gaat. Daar heb ik een hele nieuwe Nederlandse regio voor bedacht, zodat ik niet per ongeluk bestuurders zou beschuldigen die wel zuiver op de graat zijn. Maar het verhaal is en blijft een thriller, geen fantasy. Hooguit een beetje cyberpunk, maar dat was zo mager dat het nu al achterhaald is (en ik het hele verhaal moet herschrijven).

Daar heb je natuurlijk wel gelijk in, maar ik wil ook nog in een andere tijd schrijven. En mijn verhaal bevat grote rijken en dergelijke, dus dan zou ik echt de geschiedenis geweld aan gaan doen. Dat is iets wat ik zelf niet wil. Wat jij zegt is wat kleinschaliger.

Wat een leuk forum is dit geworden.ik heb er geen zinnig woord aan toe te voegen Ik vind het heerlijk om in een wereld rond te lopen die niet de onze is. Al heel vroeg las ik historische romans. Ik hou van de fantasie die een boek kan brengen. Ik ga zitten (tegenwoordig met een brilletje op) en ga op reis. En weg ben ik Het is wat ik graag zou willen kunnen: dat jullie gaan zitten en wegvliegen met mijn Gouden Twix Ik heb een verhaal liggen waarin de utopie van een communistische heilstaat is verwerkt: hoe zou je reageren/ handelen als de ideale wereld voor jou was uitgestippeld. Na 5 jaar zoom ik in op verschillende mensen. Dus een historisch concept verstrengelen met fantasie. Dank voor dit leuke forum!

ik schrijf fantasie omdat in een fantasie wereld leven mij heel cool lijkt, en daar kan van alles. als je bijvoorbeeld non fictie schrijft moet je je aan dingen houden zoals de zwaartekracht en dat er geen coole wezens zoals draken bestaan of geen magie, maar de hongerspelen bijvoorbeeld die spelen zich af op de plek waar ooit n Amerika lag en dat boek vind ik weer heel leuk ookal is het fantasie!

Ik neem aan dat je ondertussen een aardig idee hebt over waarom men fantasy schrijft, toch wil ik ook nog even antwoord geven omdat het een vraag is die ik mezelf nooit gesteld heb. Ik ben het met mensen voor mij eens dat ik eigenlijk fantasy ben gaan schrijven omdat dat is wat ik altijd las. Je hoort vaak over schrijvers die zo'n beetje elk genre kunnen lezen, maar daar hoor ik niet bij en dat is natuurlijk ook niet nodig om een 'goede schrijver' te worden/ zijn. Waarom ik ermee door ben gegaan toen ik ouder werd is omdat ik vond dat mijn geliefde genre ontzettend saai werd. Ik had het idee dat ik elke keer opnieuw hetzelfde verhaal las. Goed verslaat kwaad; met een paar uitzonderingen hier en daar. Ik gaf ook elke keer dezelfde recensies: voorspelbaar plot, maar omdat de personages erg sterk waren heb ik het toch maar uit gelezen. Anyway, ik schrijf fantasy omdat ik zeker weet dat ik een uniek plot in een 'oude' fantasy wereld kan vinden en daar beleef ik erg veel plezier aan.

Grappig. Ik lees amper fantasy. Ik kom meestal niet verder dan de eerste 20 bladzijden (als ik dat al haal). Ik schrijf wel fantasy, maar dat is niet het enige wat ik schrijf. Mijn korte verhalen zijn vaak juist helemaal geen fantasy. Ik schrijf dus geen fantasy omdat dat is wat ik lees. Absoluut niet. Ik schrijf fantasy omdat mijn verhaal zich daarvoor leent, als ik een fantasy-verhaal schrijf.

Van de "echte wereld" zie je elke dag al zoveel. Waarom daar dan ook nog over schrijven? (Ontleend aan "Het Oneindige Verhaal" van Michael Ende.)

Een uitspraak naar mijn hart :thumbsup: (Ik ben gek op dat boek)

Zelf heb ik niets met fantasy, maar de leden van Schrijven Online kennelijk wel, althans, ik kom hier vrij veel fantasyschrijvers tegen. En ineens vroeg ik mij af, wat beweegt iemand om fantasy te gaan schrijven?

Suffie, de echte wereld is een fantasy. Dus... als je er nix mee hebt. Heb je nix met de wereld. En leef je in een fantasy die ze brein noemen. Alles wat jij schrijft komt voort uit en leeft in een fantasy wereld. Alles! Een fantasyschrijver bestaat niet. Of. Iedereen is een fantasyschrijver. Wees voorzichtig welke optie je kiest. Mocht je dit niet begrijpen. Oeps, geen fantasy dus.