Ergernis top-10 in boeken

Min of meer in willekeurige volgorde: 1. Vampiers 2. Slecht geschreven, dertien-in-een-dozijn fantasyboeken waarvan het lijkt alsof één persoon alle omslagen ontworpen heeft. 3. Uitroeptekens! 4. Fouten. 5. Eindeloze, saaie beschrijvingen die weinig of niet relevant zijn voor het verhaal. 6. Een schrijver die wil laten zien hoe groot zijn/haar woordenschat is. 7. Fantasyschrijvers die zo graag origineel willen zijn dat het er duimendik bovenop ligt. Maar verder hebben ze vaak niets te vertellen. 8. Oppervlakkige personages 9. Stopwoorden 10. Verkleinwoorden, vooral in kinderboeken.

Mijn tien grootste ergernissen: 1. Overbodige informatie 2. Moeilijke namen 3. Teveel personages 4. Geschreven in een (voor mij) onbegijpelijke taal 5. Onbekende Boeken of muziek die worden vermeld 6. Schrijffouten 7. Een veelbelovende titel die teleursteld 8. Een boek dat wordt omschreven als bestseller maar dat niet is 9. Gebrek aan originaliteit/ teveel van hetzelfde 10. Een boek dat ongeloofwaardig is geschreven

Ik erger me liever niet, mag dat ook?

Ik erger me liever niet, mag dat ook?

:lol: :{}

Het is niet zo moeilijk om een Top Tien der Ergernis samen te stellen, maar het zou er vollediger van worden wanneer er concrete Suggesties ter Verbetering bij vermeld werden - en met nog een Top Tien der Waardering erbij werd het helemaal compleet. Want eendimensionaal melden wat je ergert in een boek leert niet, amuseert niet, verdiept niet, verbreedt en verhoogt niet, bekwaamt niet, traint niet, voedt niet, laaft niet en biedt geen visie. Het is niets anders dan zeggen: Kijk es wat ik gevonden heb! Er deugt allemaal niets van! :( <- en die zet ik er niet vaak naast.

Een 'ergernis top 10 in boeken' zegt evenveel, zo niet méér over jou als mens/schrijver als over de boeken die jouw ergernis opwekken. Ergernissen blokkeren mijn schrijfproces. Ik gebruik ze liever als les.

Want eendimensionaal melden wat je ergert in een boek leert niet, amuseert niet, verdiept niet, verbreedt en verhoogt niet, bekwaamt niet, traint niet, voedt niet, laaft niet en biedt geen visie.

Mij wel. Ik ben benieuwd waar men zich zoal aan ergert in boeken.

Ik erger me aan oppervlakkigheid en langdradige gedachtenspinsels in boeken. Bavarios analyseert graag, so what, ik ook. Als je weet hoe het niet moet, weet je ook beter hoe het wel moet. Zulke boeken bieden mij bij tijd en wijle een visie, verdieping en verbreding (van mijn horizon), zijn voor mij zeker bekwamend en trainend (analyserend lezen oftewel: waar hapert de boel?). Ik probeer er van te leren en kordate zinnen te knutselen waarmee ik lezers in het verhaal trek. Analyseren is niet hetzelfde als afgeven op iets. Sommige boeken zijn nu eenmaal zo'n pulp dat ik ze het liefst in de hens steek, maar zo'n boek af en toe toch te lezen scherpt mijn analytisch denkvermogen en vooral, mijn wil om het beter te doen. En het is een drijfveer mijn eigen teksten kritisch te beoordelen.

Ik erger me aan oppervlakkigheid en langdradige gedachtenspinsels in boeken. Bavarios analyseert graag, so what, ik ook. Als je weet hoe het niet moet, weet je ook beter hoe het wel moet. Zulke boeken bieden mij bij tijd en wijle een visie, verdieping en verbreding (van mijn horizon), zijn voor mij zeker bekwamend en trainend (analyserend lezen oftewel: waar hapert de boel?). Ik probeer er van te leren en kordate zinnen te knutselen waarmee ik lezers in het verhaal trek. Analyseren is niet hetzelfde als afgeven op iets. Sommige boeken zijn nu eenmaal zo'n pulp dat ik ze het liefst in de hens steek, maar zo'n boek af en toe toch te lezen scherpt mijn analytisch denkvermogen en vooral, mijn wil om het beter te doen. En het is een drijfveer mijn eigen teksten kritisch te beoordelen.

Juist. Zo denk ik er ook over. Ik ben kritisch en perfectionistisch ingesteld. Mijn eigen teksten vind ik bij tijd en wijle waardeloos. Het is geen arrogantie als ik me erger aan bepaalde teksten of boeken. Het is mijn kritische geest, die nu eenmaal ook analytisch is ingesteld, en als je dat hebt, dan zie je veel foutjes. En ja, dan kun je je er weleens flink aan ergeren, zoals ik dat ook bij mijn eigen teksten heb. Maar zoals Wiske zegt, ik lees ze, om er iets van te leren.

Aha, een perfectionist :D . Hier nog zo iemand, lastig hè? Arrogant ben ik ook niet, al wordt dat soms zo gezien, maar vreselijk onzeker. Van mijn studie psychologie heb ik bovendien geleerd dat als je in de knoop zit en niet weet wat je wilt, het het beste is eerst te bepalen wat je niet wilt of, zo je wilt, te weten wat een boek voor jou zo slecht maakt. Ik weiger ook in te zien wat daar slecht of neerbuigend aan is. Het is juist heel leerzaam, vooral voor beginnende schrijvers, waarmee ik niet specifiek jou bedoel, Bavarios, maar dat weet je wel. Als mijn uitgever met koeieletters naast de tekst zet: Edna! Concentreren! Inferenties! dan stoor ik mij daar ook niet aan omdat het niet neerbuigend bedoeld is, ik bedoel maar... ;)

Het is niet zo moeilijk om een Top Tien der Ergernis samen te stellen, maar het zou er vollediger van worden wanneer er concrete Suggesties ter Verbetering bij vermeld werden - en met nog een Top Tien der Waardering erbij werd het helemaal compleet.

Top Tien der Waardering 1. Alles wat er wordt verteld dient het verhaal. (Vooral gedichten als elfjes en haiku's zitten zo in elkaar) 2. Namen die niet vaak voorkomen maar die wel goed 'klinken', zoals Evan, Ara of Mertijn. 3. Er komen niet teveel personages in voor en het is duidelijk wie de hp is. 4. Het taalgebruik past bij me als lezer (Hafid Bouazza) 5. Liedjes die ik, als doelgroep ken worden vermeld (het liefst liedjes die bekend zijn bij mijn generatie) 6. Er komen mooie goedgevonden woorden in voor (liefst zelfverzonnen en toch begrijpelijk, zoals De Herenliefde, wat Gerard Reve zo mooi bedacht heeft) 7. De titel geeft precies weer wat ik van een boek kan verwachten. (Cees Nooteboom) 8. Het boek is nog niet ontdekt door de massa, terwijl het wel goed geschreven is. (Gioconda Belli) 9. Een boek van een schrijver die het aandurft om in een ander genre te schrijven en dat nog goed doet ook (Cees Nooteboom) 10. Het verhaal moet kloppen, er moet logica inzitten, zodat ik het kan geloven.

Zo héél af en toe erger ik me wel eens, aan een boek echter nooit. Een boek dat niet fijn leest sla ik dicht.

Mijn moeder zei vroeger, toen ik naar school ging: 'Je moet niet kijken naar wat anderen slechter doen dan jij, je moet kijken naar wat ze beter doen en daarnaar streven.' En wie ben ik om mijn moeder te negeren. :) Kijken naar wat ik niet wil is, voor mij, wel een handige selectiemethode als ik last hebt van keuzestress. Het werkt niet als ik zo naar andermans werk kijk. Dan mis ik al het goede en mooie.

Ja, als het eerste hoofdstuk mij niet bevalt, dan lees ik ook niet verder. Ik heb al zo weinig tijd om te lezen, die ga ik niet in een boek steken waar ik me aan erger. Wat me dan doet afhaken is vooral het idee dat de plot nergens naartoe gaat (bij twijfel lees ik ook nog het einde voor ik het boek wegleg), een onaangename schrijfstijl (alleen maar korte zinnetjes, of een overdaad aan bijwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, taalfouten uiteraard maar dat kom ik toch niet zo vaak tegen bij regulier uitgegeven boeken, of gewoon niet vlot lezen, of in iedere zin drie woorden die ik moet opzoeken in het woordenboek), fouten tegen de interne logica, Mary Sue-personages, of ellenlange beschrijvingen.

Mijn moeder zei vroeger, toen ik naar school ging: 'Je moet niet kijken naar wat anderen slechter doen dan jij, je moet kijken naar wat ze beter doen en daarnaar streven.' En wie ben ik om mijn moeder te negeren. :)

Had ik maar zo'n moeder.

Een boek wegleggen vind ik altijd lastig als ik het van iemand gekregen heb. Om die reden heb ik me door Het Huis van de Moskee geworsteld. Irritatiepunten: - Beschrijving van een zwerm mieren in het eerste hoofdstuk, die m.i. nergens toe dient en waarnaar de rest van het verhaal ook niet meer verwezen wordt. Misschien staat het ergens symbool voor? - Twee tantes of huishoudsters of zoiets (ik weet niet meer precies, maar da's toch ongeveer hetzelfde ;) ) en wat andere personages, wiens gedrag ik tamelijk onlogisch vind en die het zichzelf regelmatig alleen maar moeilijk maken. Zal ongetwijfeld met een cultuurverschilletje te maken hebben, maar toch. - Opvoering door de auteur van zichzelf als held van het verhaal, al kom je daar wel gaandeweg in het boek pas achter. Aangezien het verhaal waargebeurd is (of pretendeert te zijn?), vind ik dat een tikje arrogant. Een ander boekje, dat geschreven is door een vriendin van een vriendin van mij en dat de schrijfster hoogstpersoonlijk voor mij heeft gesigneerd, daar kom ik echt niet doorheen. Reden: - Opsomming van veel te veel info die werkelijk nergens toe dient. - Gebrek aan dialoog, laat staan originele. - Volledig gebrek aan spanning. - Regelmatige vermelding van liedjes, bands, zangers en zangeressen die de schrijfster helemaal geweldig vind, waarbij ze haar persoonlijke mening oplepelt als een feit, terwijl ik die mening doorgaans helemaal niet deel. Bovendien doen die liedjes er niet toe. Net zoals het hele verhaal er niet toe doet. Knielen op een Bed Violen van Jan Siebelink: - Eindeloze beschrijvingen van het weer. Rode lucht, blauwe lucht, oranje lucht, grauwe lucht. Weinig bewolking, veel bewolking. Regen, mist, hagel, enzovoorts, etcetera, bladiebladiebla... Geen top 10, maar wilde het toch even kwijt, omdat ergernissen ook volgens mij ideale leermomenten zijn. Groetjes, Dennis

Thérèse schreef: “Het is niet zo moeilijk om een Top Tien der Ergernis samen te stellen, maar het zou er vollediger van worden wanneer er concrete Suggesties ter Verbetering bij vermeld werden - en met nog een Top Tien der Waardering erbij werd het helemaal compleet.” Ergeren aan een ander (boek) waarom? En als je het dan toch wilt plaatsen, inderdaad de suggesties- zoals thérèse schreef - en ter verbetering een waardering bij voegen? Waarom ergernis? Je had het ook om kunnen keren, alles wat je wél fantastisch vind aan een boek, dan had je evengoed dezelfde redenen kunnen noemen, alleen in positieve vorm gegoten. Bovendien, lijkt het mij, dat je uiteindelijk zo kritisch wordt dat je geen boek of stuk meer kan lezen zonder op of aanmerkingen? Er zit in elk boek wel een deel, zin, scène, hoofdstuk, etc die je minder of niet leuk vind, maar een ander vind het misschien wél helemaal geweldig. Gelukkig is er genoeg keuze in boeken, in ieder genre, voor elke leeftijd, voor ieder wat wils. Ceridwen schreef: Ik erger me liever niet, mag dat ook? Sluit ik me helemaal bij aan, er is al genoeg ergernis, dan hoef ik niet ook nog een topic te zien met een ergernis top – 10. En ja, Ik had er ook voor kunnen kiezen het gewoon niet te lezen, maar ja, nieuw topic, mijn nieuwsgierigheid won maar ik wilde dit toch even kwijt.

Als ik geld betaal voor een boek, en het is slecht geschreven, ja, dan ergert mij dat. Erg he?

Ceridwen en maria la montagne, Als ik de motorkap van een auto open trek, dan zie ik een hoop technisch gedoe waarvan ik nauwelijks weet wat het is. Een vriend van mij is automonteur en als hij een motorkap open maakt, kan hij, ongeacht het merk of model auto, direct vertellen wat alles is, waarvoor het dient en wat er eventueel defect is. Ik denk dat met boeken iets vergelijkbaars aan de hand is. Het is natuurlijk helemaal niet veplicht om je te ergeren, integendeel. Ik doe dat liever ook niet, maar heel soms, bij bepaalde boeken, gaat dat vanzelf. Waarschijnlijk omdat je door je eigen schrijvelarijen bepaalde vertelvormen, stijlen, fouten en andere dingen leert kennen en herkennen. Dingen die niet lekker lopen vallen dan op en bovendien is er natuurlijk nog je eigen smaak, die kan afwijken van de smaak van de auteur. Verbeteringen aandragen voor ergernissen, is volgens mij nogal overbodig. Ergernis: teveel beschrijving van het landschap. Verbetering: minder nadruk leggen op het landschap.

En dan heeft een ander de ergernis: Ik zie niet hoe de wereld eruit ziet, want het landschap wordt te weinig beschreven. Dus ik kan het niet voor me zien. Verbetering: Meer nadruk leggen op het landschap. M.a.w.: aan de ergernis heb je niet zoveel. Desalniettemin erger ik me wel snel in boeken aan redactiefouten en spel- en/of taalfouten. Voordeel is dat je daarvan simpelweg kunt zeggen: Maak geen fouten :P Wat ik mooi vind: - Een gave wereld waarin je - na lezing - nog uren kunt ronddwalen (zoals bijv. Skyland, ook wel bekend van de tv-serie). - Goed uitgewerkte karakters, mogen ook onsympathiek zijn tot op bepaalde hoogte. - Dialogen waarin elk woord telt en die de rest van het werk juist een tikkie omhoog trekken i.p.v. omlaag. - Goede omgevingsbeschrijvingen die goed door de rest van de tekst vervlochten worden, waardoor het nergens een dump wordt, maar je ook nergens hebt van 'waar is het karakter eigenlijk'? - Een einde dat past bij de rest van het werk. Niet in de zin voorspelbaar (want da's juist saai), maar in de zin dat je erna zit van 'Och, natuurlijk'. Een anti-climax is uit den boze. - Negen van de tien keer vind ik het fijn als de delen uit een serie los te lezen zijn, zodat je er niet aan vast zit om erg lang door te moeten blijven lezen/te moeten wachten op het volgende deel/extra geld te moeten uitgeven. Maar als het een erg spannend verhaal is, de karakters goed in elkaar zijn gedraaid, de wereld erg tof is, etc, vind ik het soms ook helemaal niet erg als het niet los te lezen valt, want dan wil ik toch wel de rest van de serie lezen. - En nog wel meer dingen, maar nu is het studietijd.

Minder nadruk op het landschap is natuurlijk iets anders dan te weinig nadruk. Duh.

Het gaat er toch om dat er niet weer iets negatiefs de wereld in geslingerd hoeft te worden, als dat niet nodig is. Bovendien, en dit weten schrijvende mensen als geen ander: boeken zijn uitingen van creativiteit van een schrijver, een blauwdruk van iemands ziel, een kunstwerk. Het is niet aardig om daar zo over te praten. Ik ben ook voor de verbetering, of in ieder geval voor een mildere toon. 'Ergernis' dat is stekelig en krenkend. Een boek voldoet ook wel eens ooit niet aan mijn verwachting. Dan kan ik dus alleen mijn verwachting bijstellen..of het boek wegleggen. (Het laatste gebeurt, of ik het nu van iemand heb gekregen of niet). Over het algemeen leg ik een boek weg als het te langdradig is in het begin. Of als het te veel bijvoeglijk voornaamwoorden bevat. Voor mijn eigen schrijven betekent dit inderdaad het tegenovergestelde: overbodigheden zo veel mogelijk vermijden. Waar ik van hou: -strakke taal -absurde gebeurtenissen -symboliek -'tussen de regels' door geheimpjes - voor zover ik ze ontdekt hebt ;) -fantasy en de echte wereld gemixt, vooral als de fantasy dan onverwacht op komt zetten -cultuurbeschrijvingen en tradities, al dan niet zelf verzonnen (niet te langdradig) -een knap verzonnen thriller-plot, met een twist aan het einde -rare perspectieven in tijd -alles waarvan ik ga denken: als je dit kunt verzinnen als schrijver, ben je ziek ik je hoofd ;)

Deze topic gaat over ergernissen. Niet over wat men wél leuk vind, of dat je zgn. een slecht karakter hebt als je ergernissen hebt. Iedereen heeft ergernissen over boeken, en dat is niet iets wat een schande is, maar wat je mens maakt. Graag hoor ik dus gewoon de ruwe versie van iemands ergernissen. En ja, daar leer ik van. quote]The menace schreef: Regelmatige vermelding van liedjes, bands, zangers en zangeressen die de schrijfster helemaal geweldig vind[/quote] Inderdaad ja, ook zo'n ergernis :)

Top één der waardering! Ik wil geraakt worden door het boek! Dat ik uren van de wereld ben als ik het lees en als het uit is denk: wauw! Al het andere valt daarbij in het niet. Dan lees ik over clichés, slechte namen, kromme zinnen, onbelangrijke zijstapjes etc heen. Dan vallen me de mooie dingen in het boek extra op. Onverwachte wendingen, diepte in de karakters of juist een heerlijk plat karakter, stijl en taalgebruik, etc. Pas als het boek me niet (meer) raakt - en dat kan ook komen door een stapeling van tekortkomingen - ga ik me ergeren aan die tekortkomingen. En geef die tekortkomingen de schuld terwijl het eingelijk ging om een verhaal dat me niet raakte.

quote]The menace schreef: Regelmatige vermelding van liedjes, bands, zangers en zangeressen die de schrijfster helemaal geweldig vind Inderdaad ja, ook zo'n ergernis :)

Oei, schreef ik vindt zonder t? :confused:

Deze topic gaat over ergernissen. Niet over wat men wél leuk vind, of dat je zgn. een slecht karakter hebt als je ergernissen hebt. Iedereen heeft ergernissen over boeken, en dat is niet iets wat een schande is, maar wat je mens maakt. Graag hoor ik dus gewoon de ruwe versie van iemands ergernissen. En ja, daar leer ik van.

Worden sommige ergernissen niet enkel bepaald door een persoonlijke voorkeur? Punt 8 in jouw top 10 bijvoorbeeld.

Ik denk dat Bavarois dit topic ook puur persoonlijk bedoelt Fae, niet als iets waar in het algemeen iets van te leren valt. Als ik geen Nederlandse namen mag gebruiken omdat Bavarois daar niet van houdt, en geen engelse omdat de taalpuristen daarvan niet houden, dan ben ik snel uitgeschreven. Je kunt nu eenmaal niet voor alle monden koken.

Deze topic gaat over ergernissen. Niet over wat men wél leuk vind, of dat je zgn. een slecht karakter hebt als je ergernissen hebt. Iedereen heeft ergernissen over boeken, en dat is niet iets wat een schande is, maar wat je mens maakt. Graag hoor ik dus gewoon de ruwe versie van iemands ergernissen. En ja, daar leer ik van.

Worden sommige ergernissen niet enkel bepaald door een persoonlijke voorkeur? Punt 8 in jouw top 10 bijvoorbeeld.

Ja. Ik hou persoonlijk niet van typisch Nederlandse namen in boeken. Ik hou ervan als boeken een zekere universiele inslag hebben, en dat ligt dan ook in de namen. Uiteraard is dit mijn persoonlijke voorkeur.

Als ik geld betaal voor een boek, en het is slecht geschreven, ja, dan ergert mij dat. Erg he?

Hoe koop jij een boek, ga je uitsluitend af op de omslag? Er bestaat ook zoiets als de flaptekst, en de mogelijkheid een paar fragmenten uit het boek te lezen, of mag dat niet bij de boekhandel waar jij je boeken koopt? Over het algemeen merk je dan al snel of de schrijfwijze je bevalt, zo niet, kies je toch een ander boek? Weg ergernis.

Ik vind dingen verklappen maar niks. Gisteren las ik een verhaal waarin op pagina 2 werd gezegd, zomaar vanuit het niets (het had echt niks met de dialoog te maken): "Wist je dat X vroeger bij de film heeft gewerkt?" Een pagina eerder had X al over een monster verteld (de hoofdpersonen wisten er nog niks van). Maar bij die opmerking was me al meteen duidelijk dat dat monster gemaakt was door X. En ja hoor... weg spanning vanaf die opmerking!