Ik trek me af en toe terug in een kroeg waar ik ongestoord kan werken. En Milonga is een geweldige oplossing: 5 dagen ongestoord en in een fijne omgeving lekker doortikken. Daar kun je pas echt meters maken. Maar ja, dat kan dus maar 2x per jaar. ;) Een troost: die kinderen worden steeds ouder en zelfstandiger waardoor je opeens weer meer stukken tijd tot je beschikking krijgt. Geduld!

Het vergt veel geduld van het gezin. Ik heb in ongeveer een half jaar tijd een compleet manuscript van romanlengte geschreven, maar daarvoor wel veel weekends moeten opofferen. Aan de andere kant heb ik ook wel wat op rustige, doordeweekse dagen kunnen schrijven omdat ik mijn werk zelf kan inplannen. Het blijft lastig...

Dat is inderdaad lastig. Ik denk dat een groot deel van de oplossing discipline is. Tijd inplannen, andere dingen ervoor laten, ook genoegen nemen met een paar gestolen uurtjes tussendoor (als je niet de hele dag de tijd hebt), daadwerkelijk gaan schrijven in je schrijftijd in plaats van allerlei andere dingen te gaan doen. Weggaan helpt mij ook. Zeker als ik het land uit ben, ben ik vele malen productiever dan thuis. Helaas kan dat niet zo vaak als ik zou willen. Soms ga ik dan bijvoorbeeld naar de bibliotheek om te schrijven, en ik overweeg ergens een ruimte te huren voor een aantal dagdelen. In het begin kost dat meer geld dan het oplevert, maar als het tot meer en betere tekst leidt, heb ik dat er graag voor over.

Heel herkenbaar. Mij lukt het niet. Toen ik vorig jaar in de WW belande had ik wel tijd :) maar geen animo. Ontslagen worden hakt er toch in. Sinds ik weer aan het werk ben, komt er weinig van. Zeg maar niet. Ik lees veel schrijfboeken. Lusiter naar luisterboeken als ik naar mijn werk rij. Verder ben ik vast gelopen in het opzetten van mijn roman. Ik ben en blijf op dit moment een wannebee-schrijver. Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is. Moet er nog een weg in vinden om weer tijd er voor te maken. Ik probeer nu dit najaar een cursus te gaan volgen. Misschien dat dat helpt. :)

Hier (nog) geen baan, maar wel een groot gezin (5 jonge kids). Incl. nachtdiensten lijkt me dat erg vergelijkbaar met een gemiddeld gezin runnen en een baan ernaast hebben. :D Ik ben 's avonds ook te moe om te schrijven en schrijf "gewoon" overdag middenin de drukte van het gezin. Nu zitten de oudsten op school en heb ik een groot deel van de week dus alleen de jongste twee thuis (baby en peuter), maar ook in de weekends gaat het schrijven best goed. Je moet wel snel kunnen switchen en er niet vanuit gaan dat je een paar duizend woorden per dag haalt. De ene dag kom ik hooguit drie zinnen verder, de volgende dag haal ik 1500 woorden. Lastige stukken tekst waar ik me erg op moet concentreren stel ik wel uit tot een rustig moment. Misschien niet ideaal, maar goed, op deze manier heb ik het wel voor elkaar gekregen in een half jaar tijd een dun jeugdboek te schrijven en diverse korte verhalen, die allen gepubliceerd zijn/worden. Als je geen avondmens bent, is het dan wat om 's ochtends eerder op te staan en een uurtje te gaan schrijven? Of afspreken dat jij je in de weekends een paar uurtjes terugtrekt om zo ongestoord te kunnen schrijven?

ik overweeg ergens een ruimte te huren voor een aantal dagdelen.

Als je het op die zakelijke manier bekijkt, moet je vooral eens kijken of je de kosten mag aftrekken voor de belastingen. En er komen ook in Nederland steeds meer ruimtes voor de ZZP-ers en freelancers die tijdelijke kantoorruimte nodig hebben, een soort bedrijfsverzamelgebouwen maar dan waar je één bureaublok kunt huren voor een paar uur met alles erop en eraan als in een echt kantoor (ja, je kunt er ook koffie krijgen). Ik kan alleen zo snel niet vinden hoe deze huurconstructie wordt genoemd.

Ik vraag me af hoe andere mensen het schrijven combineren met een combinatie van baan en gezin. Het valt me zwaar, vooral omdat ik me ongestoord moet kunnen concentreren om enigszins productief te zijn. Ik ben absoluut geen avondmens, dus me 's avonds opsluiten achter het keyboard zit er ook al niet in. Hoe doen jullie het?

Heb je een plekje in huis voor jezelf? Bijvoorbeeld een (eigen) studeerkamer? Heb je nog familie/kennissen/vrienden/buren die op je kinderen kunnen passen als het even niet gaat?

Ik heb geen kinderen, dus daar kan ik niet over meepraten, wel een fulltime baan en een partner. Het voordeel van in het onderwijs werken (in Spanje) is dat ik in de zomer twee maanden vrij heb (onbetaald, dus jullie hoeven niet al te jaloers te zijn ;) ) en met kerst en pasen twee weken. Toch lijk ik het meest productief te zijn gedurende een normale werkweek, want als ik vakantie heb, moeten er ook een hele hoop andere dingen gebeuren waar ik normaal gezien geen tijd voor heb, en ik vind het ook leuk om mijn familie in Nederland regelmatig te zien. Het meest schrijf ik dus 's avonds, na mijn werk, en in het weekend. Af en toe klaagt mijn partner wel dat hij heel goed weet hoe mijn rug eruit ziet doordat ik altijd (volgens hem) achter de computer zit. Maar hij steunt me in mijn doel (afschrijven en hopelijk gepubliceerd krijgen van mijn roman) en weet dat ik er heel wat tijd in moet investeren. Hij heeft zelf ook passies waar hij helemaal voor gaat en is ook creatief, dus wat dat betreft zitten we op dezelfde golflengte. Wel zorgen we ervoor dat we ook nog genoeg dingen samen doen, en omdat we die vrijheid niet op willen geven, willen we ook geen kinderen.

Als internationaal vrachtwagenchauffeur ben ik afhankelijk van de weekenden om te kunnen schrijven, al lenen sommige Europese wegen zich uitstekend voor na te denken over mijn ms. Als vaste schrijfavond heb ik de vrijdagavond gereserveerd. Helaas komt het regelmatig voor dat ik dan ook nog aan het rijden ben. In dat geval is dat gewoon pech. In de winter zit ik op zaterdagmiddag een aantal uurtjes op mijn zolderkamer te schrijven. In de overige jaargetijden is dat afhankelijk van de hoeveelheid werk die ik in mijn tuin heb liggen. Een grote tuin is genieten maar hij onderhoud zich niet zelf. Daar ik gewend ben vroeg op te staan zit ik op zondagochtend regelmatig voor dag en dauw aan mijn ms te werken. Soms zit ik om zes uur 's ochtends al op mijn zolderkamer. Daar werk ik dan tot mijn vrouw en kinderen ( 11 en 8 ) de "reveille blazen". Meestal zo tegen een uur of negen. Op zondagavond besteed ik doorgaans ook nog een uurtje aan correcties aan te brengen op de "oogst" van het weekend. Maar het komt ook voor dat ik op zondagavond weer onderweg ben. Nu ik al elf weken door ziekte thuis zit heb ik zeeën van tijd om aan mijn ms te werken. Ik denk dat je eens moet kijken om vaste tijden af te spreken met je gezin om je een paar uurtjes terug te trekken. Of bijvoorbeeld met slecht weer als de kids voor de tv liggen en je partner misschien met een eigen hobby bezig is. Als met slecht weer op zondag mijn vrouw aan het lezen is en de kids hebben een uurtje voor de Wii, dan neem ik een uurtje voor mezelf achter de pc. Daar staat tegenover dat ik mezelf niet verplicht tot schrijven in het weekend. Als het eens een keer niet kan door omstandigheden, dan is dat maar zo. MIjn gezin steunt mij in mijn hobby, of beter gezegd hobbies, want ik heb nog een dagvullende hobby. Mijn voornemens waren dat schrijven niet ten koste van mijn gezin moet gaan, daar ik doordeweeks toch al bijna nooit thuis ben. Voorts heb ik afspraak gemaakt dat als ik te ver ga met op de zolderkamer zitten, zij mij mogen terugfluiten. Dat is het afgelopen jaar helaas toch één keer gebeurd. Iets te enthousiast geweest... Guido.

Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is.

Ik leef al tijden zonder partner in huis, maar als je wel een partner hebt, moet je daar dan de hele avond mee praten of op de bank zitten? Lijkt me arbeidsintensief :\\