Combi gezin, baan en schrijven?

Dat is ook vreselijk moeilijk. Je zult altijd keuzes moeten maken. Ik heb mijn eerste manuscript geschreven toen ik tijdelijk heel weinig uren werkte. Nu ik weer meer werk kom ik met het tweede niet verder, alleen korte verhalen (tot 6000 woorden) lukt me nog wel. En daar kan ik heel productief in zijn, maar dan moet ik me er wel een paar dagen achter elkaar op kunnen storten. Daarnaast heb ik geen kinderen, dus dat scheelt natuurlijk al aanzienlijk. En m'n sociale leven staat ook nogal op een laag pitje, maar dat is dus ook mijn eigen keuze.

Ik trek me af en toe terug in een kroeg waar ik ongestoord kan werken. En Milonga is een geweldige oplossing: 5 dagen ongestoord en in een fijne omgeving lekker doortikken. Daar kun je pas echt meters maken. Maar ja, dat kan dus maar 2x per jaar. ;) Een troost: die kinderen worden steeds ouder en zelfstandiger waardoor je opeens weer meer stukken tijd tot je beschikking krijgt. Geduld!

Ik heb er zelf weinig moeite mee (geen gezin), maar ik hoor van anderen dat ze het schrijven vast inplannen, net zoals je met sporten zou doen. En op dat moment kun je naar een kroeg gaan, of ergens anders waar je rustig kunt schrijven.

Het vergt veel geduld van het gezin. Ik heb in ongeveer een half jaar tijd een compleet manuscript van romanlengte geschreven, maar daarvoor wel veel weekends moeten opofferen. Aan de andere kant heb ik ook wel wat op rustige, doordeweekse dagen kunnen schrijven omdat ik mijn werk zelf kan inplannen. Het blijft lastig...

Dat is inderdaad lastig. Ik denk dat een groot deel van de oplossing discipline is. Tijd inplannen, andere dingen ervoor laten, ook genoegen nemen met een paar gestolen uurtjes tussendoor (als je niet de hele dag de tijd hebt), daadwerkelijk gaan schrijven in je schrijftijd in plaats van allerlei andere dingen te gaan doen. Weggaan helpt mij ook. Zeker als ik het land uit ben, ben ik vele malen productiever dan thuis. Helaas kan dat niet zo vaak als ik zou willen. Soms ga ik dan bijvoorbeeld naar de bibliotheek om te schrijven, en ik overweeg ergens een ruimte te huren voor een aantal dagdelen. In het begin kost dat meer geld dan het oplevert, maar als het tot meer en betere tekst leidt, heb ik dat er graag voor over.

Heel herkenbaar. Mij lukt het niet. Toen ik vorig jaar in de WW belande had ik wel tijd :) maar geen animo. Ontslagen worden hakt er toch in. Sinds ik weer aan het werk ben, komt er weinig van. Zeg maar niet. Ik lees veel schrijfboeken. Lusiter naar luisterboeken als ik naar mijn werk rij. Verder ben ik vast gelopen in het opzetten van mijn roman. Ik ben en blijf op dit moment een wannebee-schrijver. Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is. Moet er nog een weg in vinden om weer tijd er voor te maken. Ik probeer nu dit najaar een cursus te gaan volgen. Misschien dat dat helpt. :)

Hier (nog) geen baan, maar wel een groot gezin (5 jonge kids). Incl. nachtdiensten lijkt me dat erg vergelijkbaar met een gemiddeld gezin runnen en een baan ernaast hebben. :D Ik ben 's avonds ook te moe om te schrijven en schrijf "gewoon" overdag middenin de drukte van het gezin. Nu zitten de oudsten op school en heb ik een groot deel van de week dus alleen de jongste twee thuis (baby en peuter), maar ook in de weekends gaat het schrijven best goed. Je moet wel snel kunnen switchen en er niet vanuit gaan dat je een paar duizend woorden per dag haalt. De ene dag kom ik hooguit drie zinnen verder, de volgende dag haal ik 1500 woorden. Lastige stukken tekst waar ik me erg op moet concentreren stel ik wel uit tot een rustig moment. Misschien niet ideaal, maar goed, op deze manier heb ik het wel voor elkaar gekregen in een half jaar tijd een dun jeugdboek te schrijven en diverse korte verhalen, die allen gepubliceerd zijn/worden. Als je geen avondmens bent, is het dan wat om 's ochtends eerder op te staan en een uurtje te gaan schrijven? Of afspreken dat jij je in de weekends een paar uurtjes terugtrekt om zo ongestoord te kunnen schrijven?

ik overweeg ergens een ruimte te huren voor een aantal dagdelen.

Als je het op die zakelijke manier bekijkt, moet je vooral eens kijken of je de kosten mag aftrekken voor de belastingen. En er komen ook in Nederland steeds meer ruimtes voor de ZZP-ers en freelancers die tijdelijke kantoorruimte nodig hebben, een soort bedrijfsverzamelgebouwen maar dan waar je één bureaublok kunt huren voor een paar uur met alles erop en eraan als in een echt kantoor (ja, je kunt er ook koffie krijgen). Ik kan alleen zo snel niet vinden hoe deze huurconstructie wordt genoemd.

Ik kwam dit tegen, klinkt best leuk: http://www.seats2meet.com/index.html

Ik vraag me af hoe andere mensen het schrijven combineren met een combinatie van baan en gezin. Het valt me zwaar, vooral omdat ik me ongestoord moet kunnen concentreren om enigszins productief te zijn. Ik ben absoluut geen avondmens, dus me 's avonds opsluiten achter het keyboard zit er ook al niet in. Hoe doen jullie het?

Heb je een plekje in huis voor jezelf? Bijvoorbeeld een (eigen) studeerkamer? Heb je nog familie/kennissen/vrienden/buren die op je kinderen kunnen passen als het even niet gaat?

Ik heb geen kinderen, dus daar kan ik niet over meepraten, wel een fulltime baan en een partner. Het voordeel van in het onderwijs werken (in Spanje) is dat ik in de zomer twee maanden vrij heb (onbetaald, dus jullie hoeven niet al te jaloers te zijn ;) ) en met kerst en pasen twee weken. Toch lijk ik het meest productief te zijn gedurende een normale werkweek, want als ik vakantie heb, moeten er ook een hele hoop andere dingen gebeuren waar ik normaal gezien geen tijd voor heb, en ik vind het ook leuk om mijn familie in Nederland regelmatig te zien. Het meest schrijf ik dus 's avonds, na mijn werk, en in het weekend. Af en toe klaagt mijn partner wel dat hij heel goed weet hoe mijn rug eruit ziet doordat ik altijd (volgens hem) achter de computer zit. Maar hij steunt me in mijn doel (afschrijven en hopelijk gepubliceerd krijgen van mijn roman) en weet dat ik er heel wat tijd in moet investeren. Hij heeft zelf ook passies waar hij helemaal voor gaat en is ook creatief, dus wat dat betreft zitten we op dezelfde golflengte. Wel zorgen we ervoor dat we ook nog genoeg dingen samen doen, en omdat we die vrijheid niet op willen geven, willen we ook geen kinderen.

Als internationaal vrachtwagenchauffeur ben ik afhankelijk van de weekenden om te kunnen schrijven, al lenen sommige Europese wegen zich uitstekend voor na te denken over mijn ms. Als vaste schrijfavond heb ik de vrijdagavond gereserveerd. Helaas komt het regelmatig voor dat ik dan ook nog aan het rijden ben. In dat geval is dat gewoon pech. In de winter zit ik op zaterdagmiddag een aantal uurtjes op mijn zolderkamer te schrijven. In de overige jaargetijden is dat afhankelijk van de hoeveelheid werk die ik in mijn tuin heb liggen. Een grote tuin is genieten maar hij onderhoud zich niet zelf. Daar ik gewend ben vroeg op te staan zit ik op zondagochtend regelmatig voor dag en dauw aan mijn ms te werken. Soms zit ik om zes uur 's ochtends al op mijn zolderkamer. Daar werk ik dan tot mijn vrouw en kinderen ( 11 en 8 ) de "reveille blazen". Meestal zo tegen een uur of negen. Op zondagavond besteed ik doorgaans ook nog een uurtje aan correcties aan te brengen op de "oogst" van het weekend. Maar het komt ook voor dat ik op zondagavond weer onderweg ben. Nu ik al elf weken door ziekte thuis zit heb ik zeeën van tijd om aan mijn ms te werken. Ik denk dat je eens moet kijken om vaste tijden af te spreken met je gezin om je een paar uurtjes terug te trekken. Of bijvoorbeeld met slecht weer als de kids voor de tv liggen en je partner misschien met een eigen hobby bezig is. Als met slecht weer op zondag mijn vrouw aan het lezen is en de kids hebben een uurtje voor de Wii, dan neem ik een uurtje voor mezelf achter de pc. Daar staat tegenover dat ik mezelf niet verplicht tot schrijven in het weekend. Als het eens een keer niet kan door omstandigheden, dan is dat maar zo. MIjn gezin steunt mij in mijn hobby, of beter gezegd hobbies, want ik heb nog een dagvullende hobby. Mijn voornemens waren dat schrijven niet ten koste van mijn gezin moet gaan, daar ik doordeweeks toch al bijna nooit thuis ben. Voorts heb ik afspraak gemaakt dat als ik te ver ga met op de zolderkamer zitten, zij mij mogen terugfluiten. Dat is het afgelopen jaar helaas toch één keer gebeurd. Iets te enthousiast geweest... Guido.

Ik trek me af en toe terug in een kroeg waar ik ongestoord kan werken. En Milonga is een geweldige oplossing: 5 dagen ongestoord en in een fijne omgeving lekker doortikken. Daar kun je pas echt meters maken. Maar ja, dat kan dus maar 2x per jaar. ;) Een troost: die kinderen worden steeds ouder en zelfstandiger waardoor je opeens weer meer stukken tijd tot je beschikking krijgt. Geduld!

Ha, die kinderen van mij zijn al 14 en 20. In mijn ervaring valt het flink tegen met die extra tijd, alleen het soort aandacht en ondersteuning verandert. :-D

Het vergt veel geduld van het gezin. Ik heb in ongeveer een half jaar tijd een compleet manuscript van romanlengte geschreven, maar daarvoor wel veel weekends moeten opofferen. Aan de andere kant heb ik ook wel wat op rustige, doordeweekse dagen kunnen schrijven omdat ik mijn werk zelf kan inplannen. Het blijft lastig...

Hallo Kiks, ik ben grotendeels afhankelijk van mijn parttime dag, maar nu, in de schoolvakantie, gaat dat natuurlijk niet en dat gaat al snel wringen. In de weekeinden me terugtrekken is niet echt mogelijk, ik ben de enige die beschikbaar voor ze is. 't Is inderdaad lastig.

Dat is inderdaad lastig. Ik denk dat een groot deel van de oplossing discipline is. Tijd inplannen, andere dingen ervoor laten, ook genoegen nemen met een paar gestolen uurtjes tussendoor (als je niet de hele dag de tijd hebt), daadwerkelijk gaan schrijven in je schrijftijd in plaats van allerlei andere dingen te gaan doen. Weggaan helpt mij ook. Zeker als ik het land uit ben, ben ik vele malen productiever dan thuis. Helaas kan dat niet zo vaak als ik zou willen. Soms ga ik dan bijvoorbeeld naar de bibliotheek om te schrijven, en ik overweeg ergens een ruimte te huren voor een aantal dagdelen. In het begin kost dat meer geld dan het oplevert, maar als het tot meer en betere tekst leidt, heb ik dat er graag voor over.

Hallo Jamie, wat je schrijft over daadwerkelijk gaan schrijven in plaats van allerlei andere dingen doen herken ik wel. Vaak sta ik in het weekeinde wat eerder op om iets in m'n eentje te kunnen doen voor het hele huishouden wakker wordt, maar vaak komt dat neer op administratieve klussen of juist halfliggend op de bank met een mok koffie een boek lezen. Het is natuurlijk veel handiger om die tijd te gebruiken om te schrijven, ik moet mezelf daar maar aan herinneren. Dank je! :)

Heel herkenbaar. Mij lukt het niet. Toen ik vorig jaar in de WW belande had ik wel tijd :) maar geen animo. Ontslagen worden hakt er toch in. Sinds ik weer aan het werk ben, komt er weinig van. Zeg maar niet. Ik lees veel schrijfboeken. Lusiter naar luisterboeken als ik naar mijn werk rij. Verder ben ik vast gelopen in het opzetten van mijn roman. Ik ben en blijf op dit moment een wannebee-schrijver. Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is. Moet er nog een weg in vinden om weer tijd er voor te maken. Ik probeer nu dit najaar een cursus te gaan volgen. Misschien dat dat helpt. :)

Gelukkig ben ik dus niet de enige. Trouwens, een cursus helpt zeker, zo weet ik uit ervaring, met dien verstande dat het huiswerk wel af komt maar tijd maken voor eigen werk nog steeds moeilijk blijft.

Hier (nog) geen baan, maar wel een groot gezin (5 jonge kids). Incl. nachtdiensten lijkt me dat erg vergelijkbaar met een gemiddeld gezin runnen en een baan ernaast hebben. :D Ik ben 's avonds ook te moe om te schrijven en schrijf "gewoon" overdag middenin de drukte van het gezin. Nu zitten de oudsten op school en heb ik een groot deel van de week dus alleen de jongste twee thuis (baby en peuter), maar ook in de weekends gaat het schrijven best goed. Je moet wel snel kunnen switchen en er niet vanuit gaan dat je een paar duizend woorden per dag haalt. De ene dag kom ik hooguit drie zinnen verder, de volgende dag haal ik 1500 woorden. Lastige stukken tekst waar ik me erg op moet concentreren stel ik wel uit tot een rustig moment. Misschien niet ideaal, maar goed, op deze manier heb ik het wel voor elkaar gekregen in een half jaar tijd een dun jeugdboek te schrijven en diverse korte verhalen, die allen gepubliceerd zijn/worden. Als je geen avondmens bent, is het dan wat om 's ochtends eerder op te staan en een uurtje te gaan schrijven? Of afspreken dat jij je in de weekends een paar uurtjes terugtrekt om zo ongestoord te kunnen schrijven?

Ha Schrijfwijf (ik moet je gewoon even met je nickname aanspreken, te leuk om het niet te doen), knap dat je je min of meer kan concentreren met de kleintjes om je heen. Het lukt mij soms wel, maar meestal vind ik dat een heel vermoeiende ervaring. Als ik zo diep in mijn werk kan duiken dat ik me een aantal uren achter elkaar nergens anders van bewust ben, geeft me dat juist energie, maar dat lukt alleen in m'n uppie. In het weekeinde vroeg op, ik vermoed dat dat voor mij de praktische oplossing is. Doordeweeks is het half 7, dat is wat mij betreft vroeg genoeg. ;)

ik overweeg ergens een ruimte te huren voor een aantal dagdelen.

Als je het op die zakelijke manier bekijkt, moet je vooral eens kijken of je de kosten mag aftrekken voor de belastingen. En er komen ook in Nederland steeds meer ruimtes voor de ZZP-ers en freelancers die tijdelijke kantoorruimte nodig hebben, een soort bedrijfsverzamelgebouwen maar dan waar je één bureaublok kunt huren voor een paar uur met alles erop en eraan als in een echt kantoor (ja, je kunt er ook koffie krijgen). Ik kan alleen zo snel niet vinden hoe deze huurconstructie wordt genoemd.

Schli en Jamie, wat Zjaan onder Schli's bericht heeft gelinkt lijkt me erg passend, maar dan wel hun zustersite: http://www.seats2work.com/.

Ik vraag me af hoe andere mensen het schrijven combineren met een combinatie van baan en gezin. Het valt me zwaar, vooral omdat ik me ongestoord moet kunnen concentreren om enigszins productief te zijn. Ik ben absoluut geen avondmens, dus me 's avonds opsluiten achter het keyboard zit er ook al niet in. Hoe doen jullie het?

Heb je een plekje in huis voor jezelf? Bijvoorbeeld een (eigen) studeerkamer? Heb je nog familie/kennissen/vrienden/buren die op je kinderen kunnen passen als het even niet gaat?

Een eigen plekje bestaat uit meer dan een ruimte; ik kan wel boven gaan zitten, maar er wordt van me verwacht dat ik emotioneel beschikbaar en aandachtig ben. Ook wel begrijpelijk omdat ik beroepshalve overdag veel weg ben, maar als iedereen de hele tijd maar thuis is, zoals in deze vakantieperiode, dan is het best moeilijk om nog wat voor mezelf te kunnen doen. Ze zijn overigens al tieners, maar die hebben ook behoefte aan aandacht.

Ik heb geen kinderen, dus daar kan ik niet over meepraten, wel een fulltime baan en een partner. Het voordeel van in het onderwijs werken (in Spanje) is dat ik in de zomer twee maanden vrij heb (onbetaald, dus jullie hoeven niet al te jaloers te zijn ;) ) en met kerst en pasen twee weken. Toch lijk ik het meest productief te zijn gedurende een normale werkweek, want als ik vakantie heb, moeten er ook een hele hoop andere dingen gebeuren waar ik normaal gezien geen tijd voor heb, en ik vind het ook leuk om mijn familie in Nederland regelmatig te zien. Het meest schrijf ik dus 's avonds, na mijn werk, en in het weekend. Af en toe klaagt mijn partner wel dat hij heel goed weet hoe mijn rug eruit ziet doordat ik altijd (volgens hem) achter de computer zit. Maar hij steunt me in mijn doel (afschrijven en hopelijk gepubliceerd krijgen van mijn roman) en weet dat ik er heel wat tijd in moet investeren. Hij heeft zelf ook passies waar hij helemaal voor gaat en is ook creatief, dus wat dat betreft zitten we op dezelfde golflengte. Wel zorgen we ervoor dat we ook nog genoeg dingen samen doen, en omdat we die vrijheid niet op willen geven, willen we ook geen kinderen.

Ha Andrea, lijkt me een weldoordachte beslissing. Succes met je roman!

Als internationaal vrachtwagenchauffeur ben ik afhankelijk van de weekenden om te kunnen schrijven, al lenen sommige Europese wegen zich uitstekend voor na te denken over mijn ms. Als vaste schrijfavond heb ik de vrijdagavond gereserveerd. Helaas komt het regelmatig voor dat ik dan ook nog aan het rijden ben. In dat geval is dat gewoon pech. In de winter zit ik op zaterdagmiddag een aantal uurtjes op mijn zolderkamer te schrijven. In de overige jaargetijden is dat afhankelijk van de hoeveelheid werk die ik in mijn tuin heb liggen. Een grote tuin is genieten maar hij onderhoud zich niet zelf. Daar ik gewend ben vroeg op te staan zit ik op zondagochtend regelmatig voor dag en dauw aan mijn ms te werken. Soms zit ik om zes uur 's ochtends al op mijn zolderkamer. Daar werk ik dan tot mijn vrouw en kinderen ( 11 en 8 ) de "reveille blazen". Meestal zo tegen een uur of negen. Op zondagavond besteed ik doorgaans ook nog een uurtje aan correcties aan te brengen op de "oogst" van het weekend. Maar het komt ook voor dat ik op zondagavond weer onderweg ben. Nu ik al elf weken door ziekte thuis zit heb ik zeeën van tijd om aan mijn ms te werken. Ik denk dat je eens moet kijken om vaste tijden af te spreken met je gezin om je een paar uurtjes terug te trekken. Of bijvoorbeeld met slecht weer als de kids voor de tv liggen en je partner misschien met een eigen hobby bezig is. Als met slecht weer op zondag mijn vrouw aan het lezen is en de kids hebben een uurtje voor de Wii, dan neem ik een uurtje voor mezelf achter de pc. Daar staat tegenover dat ik mezelf niet verplicht tot schrijven in het weekend. Als het eens een keer niet kan door omstandigheden, dan is dat maar zo. MIjn gezin steunt mij in mijn hobby, of beter gezegd hobbies, want ik heb nog een dagvullende hobby. Mijn voornemens waren dat schrijven niet ten koste van mijn gezin moet gaan, daar ik doordeweeks toch al bijna nooit thuis ben. Voorts heb ik afspraak gemaakt dat als ik te ver ga met op de zolderkamer zitten, zij mij mogen terugfluiten. Dat is het afgelopen jaar helaas toch één keer gebeurd. Iets te enthousiast geweest... Guido.

Hallo Guido, bedankt voor je tip. Ik vind het wel moeilijk om een deel van de week overdag te werken en dan ook nog op de resterende dagen tijd voor mezelf te claimen, vooral omdat ze inderdaad wel wat aandacht nodig hebben en daar ook komen vragen. Toen ik las over je werksituatie vroeg ik me af of het voor jou niet leuk zou zijn om zo'n programma te gebruiken dat je gesproken tekst automatisch omzet in geschreven tekst. Lijkt me dat dat in je vrachtwagen heel goed zou kunnen werken, tabletpc'tje (of iPad) naast je op de passagiersstoel, programma aanzetten en praten maar. Natuurlijk moet je de tekst later nog wel bewerken, maar dan heb je wel al het een en ander op papier.

Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is.

Ik leef al tijden zonder partner in huis, maar als je wel een partner hebt, moet je daar dan de hele avond mee praten of op de bank zitten? Lijkt me arbeidsintensief :\\

Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is.

Ik leef al tijden zonder partner in huis, maar als je wel een partner hebt, moet je daar dan de hele avond mee praten of op de bank zitten? Lijkt me arbeidsintensief :\\

Ha ha, puntige reactie, maar toch herken ik wel wat Jeri schrijft. Het voelt toch vrijer als je heel zeker weet dat er niemand zit te wachten op een stukje gezelligheid van jouw kant.

Ik leef al tijden zonder partner in huis, maar als je wel een partner hebt, moet je daar dan de hele avond mee praten of op de bank zitten? Lijkt me arbeidsintensief :\\

Arbeidsintensief? Of juist enorm fijn en gezellig. :) De avonden zijn van ons en die proberen we zoveel mogelijk samen door te brengen. Niets "moeten", wel allebei graag willen. ;)

Hoi Cauwa, (zie de tijd van mijn bericht: 5:15) Ook ik heb dit probleem. Mijn boek Vuistslag schreef ik toen ik (alleen nog) een peuter met een drukke medische agenda en een baan had. Ik gebruikte de reistijd naar mijn klanten toe om een hoofdstuk in mijn hoofd te schrijven. Aangekomen bij de klant was ik meestal te vroeg en schreef ik in de wachtruimte alles op wat ik bedacht had. Soms deed ik dat gedurende de dag als ik eventjes moest wachten op iets. Op de terugweg bedacht ik weer een hoop zinnen en schreef deze dan 's avonds op de bank uit (een laptop is handig). Onze peuter sliep behoorlijk slecht. Het kwam vaak voor dat ik hem rond vier uur 's ochtends huilend uit zijn bed haalde, bij ons in bed legde en dan vervolgens helemaal klaarwakker achter de pc schoof om te schrijven. Ook in de wachtruimtes in het ziekenhuis of revalidatiecentrum bracht ik uren door. Ook daar glimlachte ik lief naar de mensen om me heen terwijl ik in mijn hoofd de hoofdstukken schreef. Nu, met een baby erbij en nog steeds die drukke medische agenda heb ik mijn baan moeten opgeven en ben freelancer geworden. Anders waren de afspraken voor onze zoon niet meer in te plannen. Nu ben ik weer in mijn hoofd met een nieuw verhaal bezig, maar omdat ik niet meer de structuur van een vaste baan heb moet ik opnieuw zoeken naar verloren uurtjes. Het zijn er een stuk minder nu. Samen met mijn man hebben we afgelopen weekend gekeken naar de agenda en mijn schrijven er op gezet. Het worden de avonden en de dagen waarop mijn man de medische afspraken op zich neemt. o, er huilt een baby. Geen tijd om dit bericht te redigeren. Ik zend het dus ZO de wereld in. Groetjes, GeeWee

Mijn kinderen zijn de deur uit en ik ben chronisch ziek, dus thuis. Ik kan maar weinig achter elkaar doen, pak elke vijf minuten die ik kan. Mijn partner heeft ook schoolvakanties en ik kan niet verzinnen, moeielijke stukken schrijven als er iemand om me heen is. Dus probeer ik te bedenken, ontwikkelen en de eerste schrijfversie te doen als ik alleen ben. Corrigeren, herschrijven en verbeteren gaat dan weer wel als er mensen in huis zijn, dus dat doe ik als mijn partner thuis is, 's avonds in mijn luie stoel of buiten in de tuin, of als we "op pad" zijn en ik in het bos zit. Corrigeren en bewerken kan ook goed in stukjes, dus als ik dan gestoord word kan ik gerust even stoppen. Voor de zomaar binnenvallers heb ik een kaart gemaakt met: Ik denk, niet storen. Neem maar wat te drinken, ik heb je gezien en kom zo. Als ik die heb liggen weten ze genoeg. Kan natuurlijk niet bij iedereen.

Ik ben zelf nogal introvert, en kan mezelf "in mijn hoofd" verliezen. Helaas bestaat mijn fulltime baan ook al uit heel geconcentreerd boeken lezen, stukken schrijven en theorieën uitdenken, dus soms is ook mijn concentratie even op. Zeker met twee kinderen die ook wel eens aandacht willen :) Wat mij helpt om tussen de bedrijven door toch vrij snel in de schrijf-sfeer terug te komen, is schrijven binnen een speciaal schrijfprogramma. Naast een paar leuke (maar niet strikt noodzakelijke) gadgets geeft het specifieke beeld op de monitor mij een referentiepunt dat ik associeer met 'creatief doen'. Het helpt niet altijd, maar vaak wel. En als ik iets af heb, neem ik ook altijd een paar weken om alleen over schrijven te denken. Beetje gisten, beetje verzinnen. Beetje andere dingen doen. Daarna ben ik meestal weer fris genoeg om de lange ruk van het "gewoon zitten en tikken" aan te kunnen. Oh ja. Op SOL rondhangen om in The Mood te komen, wil ook nog wel eens helpen :D

Op SOL rondhangen om in The Mood te komen, wil ook nog wel eens helpen :D

Echt? Als ik daarmee begin, komt er van schrijven helemaal niets meer.

"nog wel eens", zei ik ook ;)

Ook ben ik mijn twee vrije avonden kwijt, aangezien mijn vrouw van baan is veranderd, en nu dus alle avonden thuis is.

Ik leef al tijden zonder partner in huis, maar als je wel een partner hebt, moet je daar dan de hele avond mee praten of op de bank zitten? Lijkt me arbeidsintensief :\\

Ha ha, puntige reactie, maar toch herken ik wel wat Jeri schrijft. Het voelt toch vrijer als je heel zeker weet dat er niemand zit te wachten op een stukje gezelligheid van jouw kant.

Cauwa, ja jij snapt hem. :)