De achterflap of slogan of titel doen er niet toe. Zelfs zonder achterflap, titel en dergelijke moet een verhaal helder, logisch en geloofwaardig zijn voor de lezer. Het maakt niet uit of de lezer het genre kent of niet.

Dat doet er in zoverre toe dat een lezer mede op grond van die zaken zijn leesvoer kiest. En proeflezer heeft veel minder om zich aan vast te houden. En als een verhaal buiten de gebaande paden gaat, kan een bevooroordeeld proeflezer al snel het spoor bijster zijn zonder dat er iets aan het verhaal mankeert.

Het gaat er om de lezer zo min mogelijk te vervelen. Of het nou een proeflezer is of lezer, dat maakt niet uit. Ook zonder achterflap of titel moet een verhaal logisch, geloofwaardig en helder zijn. Als een proeflezer het spoor bijster raakt, dan is het boek gewoon niet goed. Dat heeft niets met het wel of niet bewandelen van gebaande paden te maken. Het grootste clichéverhaal kan onduidelijk zijn doordat het niet geloofwaardig en logisch is, terwijl het meest absurdistische boek of fantasyverhaal super geloofwaardig kan zijn. En daar hoeft geen achterflap, omslag of titel bij te pas te komen. bovendien: ook bij proeflezers zeg je er meestal eerst bij: dit is een soort fantasy, of dit is een thriller.

Ach, als je dan zo stellig bent: misschien kun je je ook voorstellen op het forum?

Wat heeft het voorstellen van mezelf met mijn stelligheid te maken. Misschien stel ik mezelf voor, misschien nog niet. Deze discussie trok mijn aandacht, omdat ik herkenbare problemen heb ondervonden. Ik voer de discussie op inhoudelijke gronden. Wie ik ben of wie ik niet ben voegt voorlopig niet zoveel aan de inhoud en de argumenten toe. Maar als je wilt weten waarom ik stellig ben: omdat ik verstand van de materie heb. Als ik dat niet zou hebben zou ik keurig mijn mond houden en niets opschrijven.

Ik ben ook nieuwsgierig nu Bavarois, maar ik wacht je voorstelbeurt wel af. Moet zeggen dat ik het zeer eens ben met je observaties over lezers. Als schrijver is het je heilige plicht om je lezers mee te sleuren naar het einde van je verhaal. Lukt je dat niet, dan kan het natuurlijk zijn dat je lezer gewoon van andersoortige boeken houdt. Maar als je een lezer hebt die jouw genre leuk vindt, dan moet je proberen om die lezer erbij te houden en niet af te leiden.

Ik ben ook nieuwsgierig nu Bavarois, maar ik wacht je voorstelbeurt wel af.

Is het verplicht je voor te stellen? Zie me maar als een ongenode vreemdeling die zijn mening geeft ;) (maar ook zijn oren en ogen goed open heeft en alles leest wat er gezegd wordt) Ik kwam toevallig op dit forum terecht toen ik via google een zoekopdracht typte. Vervolgens zag ik deze topic. Ik wilde erop reageren omdat, toen ik begon met schrijven, een hele hoop problemen ervoer, waaronder het probleem van ''de lezer'''om het zo maar eens te zeggen. Het maakte me triest en deed me aan mezelf twijfelen toen ik harde kritiek kreeg op mijn teksten. In het begin wilde ik het zelfs niet eens geloven. Het is een afweermechanisme. Ook nu nog weer ik kritiek soms reflexief af. Om er daarna achter te komen dat de kritiek meestal terecht is. Het is mede deze feedback en de kritiek die mijn schrijfvaardigheid heeft verbeterd. Ik ben nu met het herschrijven van mijn eerste boek bezig. Zonder de kritiek en feedback was ik niet zover gekomen. Maar het blijft een pijnlijk iets, kritiek. Aan de andere kant: koppigheid is ook een goede eigenschap als schrijver zijnde. Soms moet je als schrijver koppig zijn, met name als het gaat om de doelstelling die je voor ogen hebt.

Moet zeggen dat ik het zeer eens ben met je observaties over lezers. Als schrijver is het je heilige plicht om je lezers mee te sleuren naar het einde van je verhaal. Lukt je dat niet, dan kan het natuurlijk zijn dat je lezer gewoon van andersoortige boeken houdt. Maar als je een lezer hebt die jouw genre leuk vindt, dan moet je proberen om die lezer erbij te houden en niet af te leiden.

Ik ben het eens met je laatste zin, en ga zelfs een stap verder: ook iemand die je genre niet leuk vindt zou je boek leuk moeten vinden. Het is misschien net als bij een film: een horrorfan vindt een romantische film meestal gewoon goed, mits het een goede film is. Zo werkt het misschien niet helemaal met boeken, maar het is wel een doelstelling die ik heb. Alleen al die doelstelling zorgt ervoor dat ik nog een extra stapje zet om die laatste lezer die niet van mijn genre houdt te overtuigen. Ik had 10 mensen die ik wilde overtuigen met mijn boek. Toen ik was begonnen had ik er één overtuigd met enkele teksten. Nu heb ik 8 van de 10 mensen overtuigd. Die andere twee moet ik ook kunnen overtuigen. En ik weet zeker dat dat kan. Ze zijn voor mij een gezonde obsessie. Ik heb de lezer geïnternaliseerd. Ik schrijf in functie van de lezer zonder daar al teveel bij na te denken, en zonder ook maar één concessie te doen aan het ideeen doel dat ik voor ogen heb wat betreft mijn boek. Het is zeer goed te combineren. Het doel van elke zin die ik schrijf is het prikkelen van de emotie van de lezer. Want het gaat puur om de emoties. Wat mij betreft zijn er vier basisemoties die bij de lezer kunnen worden geprikkeld, namelijk: lachen (humor), huivering (spanning), liefde (romantiek) en verdriet (drama). Wordt geen enkele van deze emoties geprikkeld, dan is er in principe sprake van een zeer slecht boek. Elke zin moet in functie staan van emoties. Als een fictieboek op de ratio werkt dan is er in principe al iets mis. Alleen het thema van het boek mag de ratio prikkelen i.m.o. Verveelt de lezer zich op een bladzijde, dan is er iets mis. Is het boek saai, dan is er iets mis. Zijn de eerste 80 bladzijden saai en wordt het boek daarna goed, dan is er iets mis. Het zijn allemaal doelstellingen die ik mezelf stel. De lezer is super super kritisch. Hij legt je boek gewoon genadeloos opzij als er ook maar een heel klein foutje staat in de eerste bladzijde. En terecht! Dat doe ik ook bij andere boeken. Ik mag de lezer niet vermoeien. Hij of zij heeft een drukke baan, een zeurende vrouw of norse man, twee of drie vervelende kinderen en een hond die om de vijftien minuten uit wil gaan (zo zie ik het voor me). De lezer verdient daarom een goed boek. De lezer is de eindbaas. Zijn wil is wet (tenzij je een boek schrijft voor jezelf en niemand anders).

Je voorstellen is idd niet verplicht, maar je maakt me nieuwsgierig. :ninja: Vooral omdat je goed onderbouwde opmerkingen maakt waaruit blijkt dat je je in de materie hebt verdiept. En aangezien ik zelf ook aan het worstelen ben met mijn lezers, vind ik dat heel interessant. Wat betreft je opmerking dat een lezer elk boek goed moet kunnen vinden, dat is in theorie wel waar. Maar als ik een boek opensla en meteen al zie dat het een genre is waar ik niet van houd, dan zal ik niet snel doorlezen. Ook niet als het goed geschreven is. Ik heb dan geen zin in de wereld die me te wachten staat. Dat lukt alleen als ik een open mind heb en me van te voren niet laat beïnvloeden door mijn eigen smaak. De meeste lezers zullen (zeker als ze niet veel tijd hebben e.d.) zover gaan, lijkt mij. Maar goed, ik merk dat we heftig offtopic gaan hier. Dus :ontopic: maar weer. Hoewel dit een onderwerp is dat een eigen topic waard is. Ik ga er wel eentje openen.

Je voorstellen is idd niet verplicht, maar je maakt me nieuwsgierig. :ninja: Vooral omdat je goed onderbouwde opmerkingen maakt waaruit blijkt dat je je in de materie hebt verdiept. En aangezien ik zelf ook aan het worstelen ben met mijn lezers, vind ik dat heel interessant. Wat betreft je opmerking dat een lezer elk boek goed moet kunnen vinden, dat is in theorie wel waar. Maar als ik een boek opensla en meteen al zie dat het een genre is waar ik niet van houd, dan zal ik niet snel doorlezen. Ook niet als het goed geschreven is. Ik heb dan geen zin in de wereld die me te wachten staat. Dat lukt alleen als ik een open mind heb en me van te voren niet laat beïnvloeden door mijn eigen smaak. De meeste lezers zullen (zeker als ze niet veel tijd hebben e.d.) zover gaan, lijkt mij. Maar goed, ik merk dat we heftig offtopic gaan hier. Dus :ontopic: maar weer. Hoewel dit een onderwerp is dat een eigen topic waard is. Ik ga er wel eentje openen.

Uiteraard, uiteraard. Ik bedoelde eigenlijk meer te zeggen: een boek schrijven álsof jouw genre iedereen kan pleasen. Dat is een utopie, een ideaal, maar als ik schrijf heb ik dat in mijn achtehoofd. Mijn ervaring is dat proeflezers niet zozeer over het genre vallen, maar meer over de schrijfstijl, de spanningsopbouw, de stijl. als die dingen goed zijn kun je heel veel mensen over de streep trekken. Ik heb altijd in mijn hoofd: hoe zorg ik ervoor dat de lezer de volgende zin wil lezen? Ik hou er dan ook een soort wortel-en stokprincipe op na. Stijl kan daarbij enorm goed van pas komen, maar ook humor, spanningsopbouw etc. Maargoed we zijn idd offtopic. Ik ben iig van plan om deze week dit hele forum door te lezen. Omdat ik alles wil weten en wil leren. .