Dichters zijn lui

Dichten is - voor mij- afdwalen. Ik zie een woord, en denk aan een ander woord. Bewust, of onbewust. Dat laatste is een kwestie van controle loslaten. Niet elk moment is daar geschikt voor, niet elk mens vindt dat fijn. Geruststellend is dat het onbewuste niet verplicht is 8) . Bijvoorbeeld - Ik zit hier en denk aan vroeger. Hoe zit je, als je denkt aan vroeger? Met je ogen dicht, waarschijnlijk, of met je blik wat vaag in de verte. En wat hoor je, als je denkt aan vroeger? Niets, want je gedachten zijn bezet door denken aan vroeger. Met mijn ogen dicht vond ik niet mooi, dat was te lang. Blinde ogen was goed. Maar dan, die oren. Stomme oren? Nee, daarmee kan ik iemand beledigen, stom is tenslotte ook niet kunnen praten, bovendien, oren kunnen niet praten. Domme oren dan? Nee, ze zijn niet dom, zo horen even niets. Of liever, ze horen wel maar het blijft stil van binnen. Ah, stille oren! Als ik dan verder ga is het niet logisch om ´denken aan´te gebruiken. Ik geloof wel in een celgeheugen, maar de gangbare mening is toch dat je oren niet zelf denken. Dus liever dan begrijpen niet - omdat de informatie niet direct naar binnenkomt. Het is aan de ene kant de herinnering, aan de andere kant het stilstaande heden. En dan de laatste zin, dat was meer spelen met woorden, tot ik iets had waarmee ik het eens was. Iets wat helemaal weergaf hoe ik me voelde, als ik dacht over vroeger en nu en de voortschrijdende snelheid. Wat ik ermee wilde zeggen is dat je iets wat je in twintig seconden schrijft boven zichzelf uit kan laten stijgen door er een paar uur op te puzzelen. Je zoekt uit wat je nu eigenlijk wilt zeggen. De achtergrond van je gedachten, de gevolgen van je woorden, de filosofie van je samengestelde meningen. En vervolgens probeer je dat zo raak mogelijk te verwoorden. En natuurlijk ook zo mooi mogelijk. Tenslotte is dichten - verdichten van taal - het spelen met woorden, nooit was een enkel woord belangrijker dan in een gedicht (behalve je Ja woord misschien). Soms gaat dat proces heel snel (of heeft het al gewicht verzamelt in je hoofd), soms duurt het dagen, weken maanden. Hier en daar een woord. Tot het perfect is. Lui? Nee, ik vind dat niet lui.

DICHERS ZIJN LUI ! Zoveel is zeker, kijk maar naar Lodeizen. Die's hilarisch in zijn luiheid. Maar iedereen leest hem. Lui zijn is geen zonde, en het is moeilijk om goed lui te zijn en een goed gedicht te schrijven. Dus BACK-OFF DJ, tenzij je mij een gedicht kan voorschotelen dat beter is dan een gedicht van mij. Pete. x

Ik schrijf gedichten en boeken. Het schrijven van een gedicht kost me minder tijd dan het schrijven van een hoofdstuk van een boek. Maar als ik een maaltijd bereid, kan ik voor een stoofpotje kiezen dat de hele middag staat te pruttelen op het fornuis. Maar ik kan ook voor een wokschotel gaan met courgette en geitenkaas. Ben ik dan lui als ik voor de wokschotel kies? Nee, toch? En het stoofpotje is lekker, maar het wokgerecht ook. Alsof Leonardo da Vinci lui was toen hij de Mona Lisa schilderde. Want tja, hij had toch ook voor het formaat van de Nachtwacht kunnen kiezen!

Ik zal een voorbeeld geven van een gedicht van mij. Het is kort, ja. Maar ben ik daarom lui als ik zo'n gedicht maak? Het heet Thuis. De traptreden kraken regels, de vloertegels maken strofen. En boven kabbelen water en zon een gedicht op het plafond.

Helga verdoeme! NAGEL OP DE KOP :d je kan het beter uitleggen dan ik dat kan! x

Een gedicht schrijven duurt voor mij meestal niet zo lang. Maar in gedachten ben ik altijd aan het rijmen, door te raden wat er komt na een bepaalde zin die ik hoor. Eigenlijk lijkt het een beetje op brainstormen. In gedachten werk ik dus eigenlijk heel hard aan een gedicht (of iets anders wat er onder poëzie valt).

@PieterR, I :{} metaforen

Ja, en ik zweer ze meestal af. :p maar goed: off topic. Een gedicht schrijven kan 5 minuutjes duren, maar het kan ook jaren blijven liggen voor het af is. pete.x

Een gedicht of een roman schrijven: het verschil tussen appels en mosterd. Een mosterdzaadje is maar zo klein, maar zijn boom wordt veel hoger dan een appelboom. En wie is dan luier: die dikke goudrenet of het potje mosterd?

Oftewel: omdat je een gedicht sneller leest, wil dat nog niet zeggen dat je het ook sneller schrijft. Je kunt dus beter stellen: De lezer van gedichten is luier dan de lezer van een roman. Ik denk dat we dan tot het kernpunt komen. Het ligt niet aan de schrijver, of die lui is, of niet.

Je kunt dus beter stellen: De lezer van gedichten is luier dan de lezer van een roman. Ik denk dat we dan tot het kernpunt komen. .

Ik ben het daar niet mee eens. Bij een gedicht, hoe kort ook, sta je langer stil over wat er nou eigenlijk staat. Dus het vraagt, in zekere zin, meer van de lezer dan, ik noem maar een voorbeeld, een romannetje.

Je kunt dus beter stellen: De lezer van gedichten is luier dan de lezer van een roman. Ik denk dat we dan tot het kernpunt komen. .

Ik ben het daar niet mee eens. Bij een gedicht, hoe kort ook, sta je langer stil over wat er nou eigenlijk staat. Dus het vraagt, in zekere zin, meer van de lezer dan, ik noem maar een voorbeeld, een romannetje.

Als dat zo is, zou het dan niet óók meer van de schrijver hebben gevergd?

Hoeft niet. Ik weet heel goed wat ik bedoel; de lezer van mijn gedichten moet er maar naar gissen.

Sommige mensen menen ook dat het schrijven van een prentenboek even veel tijd kost als het schrijven van een kinderboek met meer dan honderd pagina's. Is niet zo. Bij mij werkt dat in elk geval niet zo. Meters maken kost nou eenmaal tijd.

Hoeft niet. Ik weet heel goed wat ik bedoel; de lezer van mijn gedichten moet er maar naar gissen.

ik zou hierin nog specifieker willen zijn: de lezer MAG er naar gissen. Ik probeer mijn gedichten zo te schrijven dat men er zijn eigen 'ding' (sorry, even niet zo'n poetisch woord... :o ) in ziet. Ik hoop juist dat de lezer associeert, en daarin mag hij alle kanten op gaan. Boeiend!

...en natuurlijk weet ik ook heel goed wat ik bedoel. en nee, ik vind mezelf niet lui.

Gedichten, en dat is nu nét eens het mooie eraan, zijn EIGENLIJK geschreven door de schrijver voor zichzelf. Zo ervaar ik het toch. Het is niet nodig dat de anderen het begrijpen zoals de schrijver dat doet, maar velen vinden het leuk om zo'n gedicht te lezen en er een (of de) betekenis aan te geven, achter te zoeken enzv... Uitleg is in mijn geval, als ik lees, meestal zelfs ongewenst. Het gedicht gaat dan nog amper iets betekenen. Zo ervaar ik het anyway. Lui? Lui zou zijn de gedichten NIET schrijven.

Ik vind de laatste zin heel erg mooi. Schrijven is voor mij sowieso geen bezigheid die ik met luiheid asocieer. Als ik lui ben, schrijf ik niet. Gedichten ontstaan soms spontaan bij mij, ik hoef er niets voor te doen... En ja, soms is dat gedicht binnen een paar minuten geschreven. Soms heb ik minder dan een minuut nodig. Zoals nu, naar aanleiding van deze discussie vond ik inspiratie even iets in elkaar te zetten. De luie dichter Soms verbeeld ik mij dat ik een dichter ben schrijf woorden op papier met mijn allermooiste pen En de zinnen die kan komen passen altijd bij elkaar Nee, het kost me nooit veel moeite Dit gedicht is zelfs al klaar.

Soms ben ik te lui om een gedicht te schrijven. Maar wanneer ik schrijf vind ik mezelf best een harde werker. En trouwens... luiheid is toch geen zonde?

Kijk, ik kan zo'n stelling best relativeren en er zelfs om lachen hoor. Toch wil ik even een spiegel voor jouw neus hangen, effe lekker over één kam scheren: Alle Duitsers zijn vuile nazi's Belgen zijn toch zoooo dom -gaap- Iedereen met de naam DJ komt uit een kakgezin Woon je in de bijlmer, nou dan moet je wel gajes zijn. Ga jij nou ook al beginnen? Ik kan me bij de stelling "Dichters zijn lui" wel indenken hoe je daar op gekomen bent. (Een aantal regeltjes, stelt niks voor) maar onderschat het schaafwerk aan zo'n kreng van een gedicht niet. Weken ben je er mee bezig, nooit tevreden. Dichters zijn niet lui, vaak zijn het perfectionisten. Probeer het zelf eens, zo'n gedicht; werkt misschien wel heel verhelderend. Er zijn natuurlijk meer soorten gedichten dan alleen dat ene regeltje van je... Groetjesss

Ik ben door de stront gegaan om eindelijk eens een gedicht te schrijven waarvan ik dacht: Ja, dit is toch wel een gedicht. Ik zeg het nogmaals: DOOR DE STRONT. En daardoor maakt het ook niet meer uit wat jij daar van vindt. Ik ben wel lui overigens maar dit terzijde.

Ik zou nu wel eens een goede definitie van het woord lui willen zien. En dan ga ik daarna kijken of het is toe te passen op werken aan een gedicht. DJ is trouwens niet meer op het forum, sed. Ik denk dat hij onze woorden niet leest, maar dat hoeft ons niet te beletten om door te praten over zijn stelling.

Ik zou nu wel eens een goede definitie van het woord lui willen zien. En dan ga ik daarna kijken of het is toe te passen op werken aan een gedicht.

Luiheid is faalangst (?)

Luiheid is mijn innerlijke drang om alles wat ik het liefste zou doen tegen te houden en te verzanden in het niets het alomvattende niets het niets dat de angst verdoezelt angst om ster te zijn een stralende ster Of Luiheid gaat vooraf aan creatie het noodzakelijke lummelen zoals het zaad in de winter ogenschijnlijk lui maar o zo scheppend het bewijs komt in de lente Zou DJ niet eigenlijk hoogmoed bedoelen als hij het over Deelder en die anderen heeft? ;)

Ik ben het ermee eens dat veel gedichten nergens op slaan, zij dat luiheid, zij het gewoon slecht. Ik ben van mening dat veel lezers er teveel achter zoeken omdat ze weten dat ze een gedicht lezen. Veel van de gedichten op dit forum vind ik echt slecht (slechts een mening, natuurlijk) en dan verbaas ik me soms echt over de positieve reacties die erop gegeven worden. Ze voelen allemaal wat, het treft allemaal hun hart, het wordt allemaal herkend... Soms denk ik dat veel mensen die dichten, gedichten schrijven omdat je daar gewoon niet veel hoeft op te schrijven om anderen te laten denken dat er veel achter zit. Het is ook zo: je hoeft niet veel op te schrijven wil je bijvoorbeeld verdriet beschrijven - dan gebruik je gewoon woorden als 'betraande', 'somber', en ga maar door met die trieste woorden. Daar hoef ik niet lang bij na te denken. Verder geen kwaad woord over dichters in het algemeen. Er zullen zeker wel goeie tussen zitten, welzeker. Ik vind dat je trouwens niet dat je dichters en romanschrijvers met elkaar kunt vergelijken, ik vind dat behoorlijk wat verschillen tussen zitten. Vaak is het gewoon een heen en weer spervuur van allerlei argumenten, vaak niet eens op elkaar aansluitend. Zo zag ik één van MJ, mosterd en appels - slaat nergens op. En: 'Ja, maar soms kan een gedicht ook wel een jaar lang blijven liggen voor het eindelijk af is, hoor!' Ja, fuck, een roman heb je binnen twee dagen, zeker? Laten we daar alsjeblieft mee ophouden. Conclusie: dichten wordt overschat en iedereen denkt dat het o zo lastig is. Tevens wordt goed dichten onderschat. Dat heeft niets te maken met luiheid, maar slechts hoe goed de dichter is. Goede dichters zijn schaars. Het kan er ook aan liggen dat ik geen ziel heb. Drama!

@ Shadowling Ik ga mij niet mengen in het 'heen en weer spervuur van allerlei argumenten', maar heb wel twee vragen voor je: 1. Wat zijn volgens jou de criteria waaraan een gedicht moet voldoen om als 'goed' te kunnen worden bestempeld? 2. Geef eens een voorbeeld van een gedicht dat in jouw ogen wel door de beugel kan.

Ik sluit me aan bij Daantie (# 50). Uitdaging: probeer er zelf eens een te maken die je wel goed vindt. Misschien snap je zelf niets van gedichten, maar dan heb je al helemaal geen reden om een oordeel te vellen over gedichten en dichters. Kijk, jij bent weer goed in het schrijven van proza (Myrgoth!) Ik heb zelf weer totaal geen verstand van wiskunde, maar ik ga beslist niet beweren dat een wiskundige formule grote flauwekul is en dat wiskundigen alleen maar formules kort opschrijven om anderen te laten denken dat er iets achter zit...

Ik sluit me aan bij Daantie (# 50). Uitdaging: probeer er zelf eens een te maken die je wel goed vindt. Misschien snap je zelf niets van gedichten, maar dan heb je al helemaal geen reden om een oordeel te vellen over gedichten en dichters. Kijk, jij bent weer goed in het schrijven van proza (Myrgoth!) Ik heb zelf weer totaal geen verstand van wiskunde, maar ik ga beslist niet beweren dat een wiskundige formule grote flauwekul is en dat wiskundigen alleen maar formules kort opschrijven om anderen te laten denken dat er iets achter zit...

Ik vind je voorbeeld van wiskunde niet echt relevant, want een gedicht is gebouwd op een mening - niet op logica. Misschien heb ik wel de mankement dat ik sneller geneigd ben een lied te schrijven (en te waarderen) dan een gedicht. Ik vind een gedicht minder mooi als het niet rijmt, terwijl ik wel weet dat het niet hoeft te rijmen. Ik kan er verder niets aan doen. Een gedicht moet voor mij een gevoel opwekken, en als een gedicht dat niet doet, dan heb ik het recht het slecht te vinden. Want daar gaat een gedicht toch om? Gevoel opwekken? Misschien ben ik wel wat negatief tegenover dichters. Ik denk dat het komt omdat ik de moeite deze mensen achter sommige gedichten steken er niet in kan ontdekken.

Plus dat als je metaforen niet begrijpt, het ook wel moeilijk voor je zal zijn, beeldtaal op waarde te schatten. Dat is niet erg. 't Is gewoon niet jouw ding. Klaar. Maar dan kun je er in feite ook geen mening over hebben. Zeggen dat je gedichten vaak slecht vindt, zegt dan meer over je onvermogen om doelgericht te formuleren en nuanceren, dan over gedichten.

@ Shadowling Ik ga mij niet mengen in het 'heen en weer spervuur van allerlei argumenten', maar heb wel twee vragen voor je: 1. Wat zijn volgens jou de criteria waaraan een gedicht moet voldoen om als 'goed' te kunnen worden bestempeld? 2. Geef eens een voorbeeld van een gedicht dat in jouw ogen wel door de beugel kan.

Goed, ik zou een gedicht mooi vinden als het een situatie is die met een paar woorden geschetst wordt en niet zomaar een emotie die alle kanten op kan. Ik hou van een gedicht waar ik steevast naar één kant kijk. Als het een verdrietig onderwerp is, wil ik weten waar het om gaat. Ik wil er zinnen in zien, niet zomaar wat zelfstandige naamwoorden met bijvoegelijke naamwoorden. Het moet wel een geschetst beeld zijn die me echt verteld wordt, niet een lijst van woorden waar ik uiteindelijk iets uit op moet maken. Ik zal wel de enige zijn die er zo over denkt. Laatst vond ik het gedicht 'Een boek van om niets' (zoiets :P ) wel leuk. Dit omdat ik een heel raar verhaal in mijn hoofd had nadat ik het eenmaal had gelezen. Veel van de gedichten die ik hier lees, vind ik erg cliché en oppervlakkig - het geeft mij de indruk dat er niet echt iets achter zit, behalve dat je gewoon een herinnering van jezelf uit je geheugen vist en maar wat opschrijft.