Beste Sollers, Mijn allereerste poging tot het schrijven van een lang verhaal (een boek zeg maar) gaf ik op om eigenlijk één reden: Het verhaal dat ik geschreven had, kwam mij te surrealistisch over. Het was niet geloofwaardig. Het was een boek bedoeld voor iets oudere kinderen (geen heel jonge kinderen in elk geval) en de voornaamste personages waren spookwezens. Op een gegeven moment heb ik zelfs geprobeerd het hele perspectief om te draaien en het verhaal volledig vanuit de spokenwereld te laten zien. Toen dat ook niet hielp, heb ik besloten het verhaal te staken. Op het internet ontdekte ik onlangs bovendien ook dat al een andere auteur niet lang geleden een boek had geschreven over een hotel voor spoken (wat ik ook bedacht had) , toen had ik helemaal iets van GRR#@!?8è :D Maar goed, om tot de kern van de zaak te komen: Wat is noodzakelijk om een geloofwaardige fantasiewereld te scheppen? Hoe vermijden jullie een bizarre toon van het verhaal, bizarre inhoud, belachelijke inhoud, surrealisme, ...? Hoe bewaken jullie de continuïteit in jullie verhaal? In mijn nieuwe verhaal heb ik er minder moeite mee - tot nu toe. Misschien omdat ik mijn verhaal laat afspelen in een toekomst die eigenlijk sterk lijkt op het heden? Of omdat ik het hele scenario al jaren geleden heb verzonnen en het verhaal er dus al helemaal is? Of omdat ik gewoon veel meer geïnspireerd ben (boeken/films/series)? Groetjes, Tille