Voor mij kan het gewoon voor de leuk zijn, maar ook omdat ik toevallig nog een verhaal heb liggen dat bij een wedstrijd past. Zoals die wedstrijd van de broers en de zussen. Toch, als ik meedoe neemt het wel steeds serieuzere vormen aan. Zo van: ik doe mee om in de bundel te komen (van de broers en de zussen dus) of om uitgegeven te worden (de Vlaamse Filmpjes, ben met mijn tweede bezig, de eerste is 2 jaar geleden afgewezen). Overigens vind ik het wel grappig dat mensen telkens links bij de wedstrijden neerzetten naar hun verhaal. Zo kom je nog eens te weten hoe iedereen in het echt heet :)

Ik doe zelden mee met schrijfwedstrijden. Vorig jaar heb ik op aandringen van een vriendin meegedaan met de (naar het schijnt nogal omstreden) wedstrijd Beste Manuscript. Met één van de twee ingestuurde manuscripten won ik een vijfde plaats. Verder heb ik me er nooit aan gewaagd. Vraag me alleen niet waarom niet, want daar heb ik geen passend antwoord op.

Ik vind wedstrijden over het algemeen nogal demotiverend, omdat er uiteindelijk maar één kan winnen. Betekent het dan dat alle andere inzendingen niet goed genoeg zijn? Natuurlijk niet, maar zo voelt het wel een beetje voor mij als ik niet win. Ik doe dus maar hoogst zelden mee. Vorig jaar aan de Türing, en dit jaar aan de John Flanders. Voor de Türing had ik gedichten liggen, voor de Flanders heb ik speciaal wat geschreven, een verhaal dat toch maar door mijn hoofd bleef spoken (dus ben ik nu blij dat ik het eruit heb geschreven).

Ik ben het wel met je eens, Helga. Als ik verhalen lees van niet-winnaars denk ik vaak dat het minstens net zo goed is als die van de uitverkorenen. Omdat ik in het afgelopen jaar veel heb gelezen over de stijl, de techniek, de opbouw van het korte verhaal voel ik me nu ook wat geremd en staat het meedoen aan wedstrijden op een laag pitje. Al ging het hier weer kriebelen: http://www.schrijvenonline.org/forum/105747 (Het thema spreekt me erg aan) Als ik dan leest dat de winnaar het verhaal in een uur geschreven heeft dan vraag ik me af of dat alleen kan als je die basis om een goed verhaal te schrijven al hebt. Blijft staan: wat is dat een goed verhaal? Omdat ik nu de cursus Korte verhalen schrijven volg en daar te horen krijg dat je eerst voorbereidend werk moet doen volgens een bepaalde structuur, houdt het me erg bezig. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik kritisch leer kijken naar wat ik schrijf. Toch ervaar ik het meedoen ook wel als positief omdat het me wel aanzet tot schrijven. Er ligt veel ongebruikt materiaal en wie weet wat ik er nog mee ga doen. als ik mijn blokkade, mijn soort van faalangst overwonnen heb.

Ik vind het vaak leuk om mee te doen aan wedstrijden. Doordat er vaak een thema of beginstukje is, word je al op weg geholpen, het stimuleert je creativiteit en soms komen er dingen uit mijn pen waarvan ik nooit had gedacht dat ik het kon. Omdat ik bijvoorbeeld in een genre moet schrijven waarvan ik dacht dat het me niet lag of waarvan ik dacht dat ik het niet kon. Maar ik ben heel eerlijk: het liefst wil ik ook winnen. Ik doe nooit zomaar mee voor de fun en ik kijk ook altijd wat voor prijs er te winnen valt. Het liefst publicatie, zodat ik dat kan bijschrijven op mijn CV. Ik houd geen excel sheet bij van de wedstrijden. Ik heb niet veel tijd (ben werkende moeder met twee nog hele kleine kinderen) dus ik doe niet aan dusdanig veel wedstrijden mee dat een Excel sheet noodzakelijk is. Alhoewel je me wel op een idee brengt voor de toekomst Via! Het nadeel van meedoen aan wedstrijden is dat er altijd deadlines op zitten en dat ik op die manier nooit toekom aan het afschrijven van mijn roman. En Helga: Inderdaad er kan er altijd maar eentje winnen, maar is dat niet altijd zo? Als jij diegene toch eens bent!! :)

Ik doe nu niet meer mee omdat de noodzaak weg is, maar schrijfwedstrijden hebben voor mij wel heel veel impact gehad. De afgelopen jaren heb ik aan drie wedstrijden mee gedaan. Bij de eerste moest een vervolghoofdstuk geschreven worden op een begin van Esther Verhoef. Ingezonden, niks gehoord. Toevallig googelde ik een keer mijn naam en las ik dat mijn inzending tot de beste drie behoorde en dat ik een eervolle vermelding gekregen had. Toch leuk om dat op internet te lezen :p . Dit was zo´n stimulans dat ik aan een thriller begon. Ingezonden voor een wedstrijd van een beginnende uitgeverij. Niet gewonnen, maar ze hadden zeven manuscripeten geselecteerd waarvan de kwaliteit zo dicht bij elkaar lag dat ze die wilden uitgeven, waaronder dus die van mij. Uiteindelijk konden ze het financieel niet bolwerken en liep het op niets uit. Het was echter wel de tweede bevestiging dat ik kennelijk kon schrijven. Voor een volgende wedstrijd, van Verbum Crime, een heel nieuw manuscript geschreven en de wedstrijd gewonnen. De conclusie voor mezelf hieruit is: als ik niet toevallig de uitslag van de eerste wedstrijd gelezen had, had ik de twee andere manuscripten misschien wel helemaal niet geschreven. Die eervolle vermelding en het lovende commentaar van de jury zorgden voor een enorme schrijfdrang. Waarschijnlijk was het net zetje wat ik nodig had, maar zonder dat had ik nu misschien nog steeds op de rand van het diepe gestaan.

voor mij zijn schrijfwedstrijden een leuke oefening. Doordat meestal het thema vast staat, schrijf ik over onderwerpen waar ik anders misschien niet eens aan gedacht zou hebben. Daardoor leer ik wat ik leuk en minder leuk vind. Winnen vind ik minder belangrijk dan meedoen. Ik bewaar al mijn verhaaltjes en lees ze later nog wel eens door, ook dat is heel leerzaam.

Ik heb aan een aantal wedstrijden meegedaan en daar veel van geleerd, met name over wat je er aan hebt om mee te doen. 1. Wat voor wedstrijd is het? Iedereen kan wel een wedstrijd organiseren, maar heeft het dan ook enige impact? Is winnen in die wedstrijd bekend worden? Is de wedstrijd zelf bekend in "het wereldje"? Hoeveel deelnemers kun je ongeveer verwachten, en welk niveau hebben ze? 2. Wie organiseert het? Dat hangt samen met het eerste punt, maar ook met de integriteit en betrouwbaarheid van de organisator. Als niet duidelijk is wie het organiseert, en er wordt alleen maar met stichtingen of bedrijfsnamen geschermd zonder dat die als betrouwbaar te boek staan, dan nee, liever niet. Hierbij ook de vraag: wat kost deelname, en staan die kosten in verhouding met de organisatie, het prijzenpakket en met vergelijkbare wedstrijden? 3. Wie zitten er in de jury? Is de jury wel in staat iets zinnigs over een verhaal te zeggen of ben je aan de goden overgeleverd en kunnen ze alleen subjectief zeggen of ze het een leuke tekst vonden? Een anonieme jury is funest en niet eerlijk ten opzichte van de schrijvers: je mag toch minstens weten wie je "niet selecteert" zodat je die personen een volgende keer kunt vermijden. 4. Wat heb je eraan? a. Wat kun je winnen? Zit ik echt te wachten op een van de prijzen? Als je bij winst in een POD-constructie kunt debuteren, is dat wel zo handig? Kan ik wel naar een workshop of schrijfcursus die ik kan winnen? Zou ik het boek dat ik kan winnen lezen als ik niet zou winnen? b. Hoe groot is de kans dat je iets wint? Natuurlijk, er kan maar één echt winnen, maar vaak zijn er ook prijzen te winnen als "opgenomen worden in een bundel" voor de beste x verhalen. c. Wat heb je aan deelname als je niet wint? Krijg je bijvoorbeeld een juryrapport of inzage in de verhalen die wel wonnen, zodat je het verschil kunt zien? d. Leer ik er zelf iets van, bijvoorbeeld schrijven in een ander genre, voor een andere doelgroep? Dat zijn de overwegingen die ik maak voor ik speciaal voor een wedstrijd iets schrijf.

Als ik schrijf, schrijf ik altijd serieus en tegelijkertijd (bijna) altijd voor de leuk. Tot enkele maanden geleden heb ik nooit meegedaan aan wedstrijden (ik wist niet dat er zoveel waren). Onlangs heb ik er aan twee meegedaan. Eentje loopt nog. Bij de ander is mijn verhaal niet uitgekozen. Aan die ander schreef ik puur voor de wedstrijd, om mee te doen. Dat doe ik iig nooit meer. Mijn verhaal miste de 'bezieling' die ik in andere verhalen wel leg. Ik ben niet geschikt om te schrijven op commando. Misschien maakt mij dat geen 'echte' schrijver, maar ik heb ook niet de ambitie om zo gezien te worden. Ook heb ik niet de ambitie om iets te winnen. Ik geloof niet erg in de betekenis daarvan, hoewel ik wel inzie dat het je op het gebied van een schrijverscarrière op weg kan helpen. Eén wedstrijd loopt nog, tot eind september, meen ik. Ik houd het niet bij. Toen het verhaal voor mijn gevoel af was, heb ik het opgestuurd en daarna heb ik er niet meer veel aan gedacht. Misschien doe ik nog wel eens mee, maar alleen als ik werkelijk de geest voel voor het gevraagde verhaal. Wat voor wedstrijd het dan is, dat maakt mij niet uit. De opdracht moet me aanspreken. Het insturen doe ik voor de leuk, maar waarschijnlijk neem ik de moeite niet meer, aangezien ik gemerkt heb dat ik het winnen ervan niet echt interessant vind. Ik lees de wedstrijden wel, om ideeën op te doen en soms maak ik er een schrijfoefening van. Wat ik overigens wel erg leuk en leerzaam vind, is de verhalen van de winnende anderen te lezen.

Het is voor iedereen verschillend. Voor mij zijn mijn boeken het belangrijkst, dus concentreer ik me daarop. Aan een wedstrijd doe ik alléén mee als het nut heeft voor mijn schrijfcarriére, d.w.z. als het me leuk lijkt en als er een voor mij interessante prijs aan zit (geld en/of publicatie).

Ik kan me in de meeste overwegingen van Schlimazlnik wel vinden. Er zijn zo veel verschillende wedstrijden dat je keuzes moet maken. Ik doe dus ook nooit 'zomaar' aan een wedstrijd mee. Om te beginnen moet het genre of thema me liggen. Verder begin ik aan 'afschrijfverhalen' een hekel te krijgen. Daar komen er steeds meer van, maar ik heb er geen trek meer in om het verhaalbegin niet zelf te mogen bedenken. Ik zal daar ook niet snel meer iets voor schrijven. Verder kijk ik ook wel degelijk naar wat de wedstrijd mij op kan leveren. In principe doe ik niet mee als alleen de winnaar gepubliceerd wordt. Als de nummers twee en drie tijdelijk op een website geplaatst worden, telt dat voor mij niet. Ik denk daar nog heel ouderwets in. Alleen een papieren publicatie geldt voor mij als publicatie. Ik zal een webpublicatie (misschien ten onrechte?) dan ook niet snel op mijn CV bijschrijven. Ik weet niet of zo'n CV bij een uitgever veel indruk zal maken. Ze zullen toch in eerste instantie de kwaliteit van je werk beoordelen, lijkt me zo. Maar ik kan me voorstellen dat ze toch net iets sneller en serieuzer naar je manuscript kijken als je via een CV kunt laten zien dat je al het een en ander aan korte verhalen gepubliceerd hebt. Dan weten ze dat je op zijn minst redelijk moet kunnen schrijven.

Meedoen aan schrijfwedstrijden is voor mij in de eerste plaats ontspanning. Ik vind het heerlijk om tussen de tentamens door een uurtje aan een verhaal te schrijven en daarna weer fris verder te gaan met de leerstof. Omdat ik niet iedere keer zelf een onderwerp paraat heb, is het fijn dat de organisatie dat al voor me bedacht heeft. :unibrow: Ik doe dan ook in het wilde weg mee aan alles wat voorbij komt, zolang het thema me aanspreekt. Wanneer ik door tijdgebrek moet kiezen uit twee wedstrijden die me allebei in gelijke mate aanspreken, kies ik wel voor de "professioneelste" (nationaal, professionele jury, de meeste deelnemers boven de 15 etc.) Een leuk bijverschijnsel van de wedstrijden is dat ze me vertrouwen geven in mijn schrijven. Ik heb een paar keer iets gewonnen/ ben bij de genomineerden beland. Dat is prettig om me aan vast te houden als ik weer eens muurvast zit in een schrijfsel en ik ervan overtuigd begin te raken dat het tussen mij en het schrijven nooit maar dan ook nooit iets wordt en ik mijn pen het best uit het raam zou kunnen smijten.

Voor mij zijn mijn boeken het belangrijkst, dus concentreer ik me daarop.

Is dat een tegenstelling? Of anders gezegd: kun je met boeken niet aan wedstrijden meedoen? (Ik heb er geen ervaring mee)

Ik denk dat je veel kunt leren door mee te doen, het geeft een idee van waar je staat in schrijversland. Een paar wedstrijden winnen heeft mijn zelfvertrouwen in ieder geval flink opgekrikt, en door het meedoen kwam ik er ook achter wat ik het leukst vond om te schrijven. Wie er in de jury zit, lijkt me zeker belangrijk (was het voor mij in ieder geval wel).

Ik doe voor de gein mee. Niet vaak. Ik zie de wedstrijden als bijzaak en ga er nooit vanuit dat ik win. Het is wel jammer dat je niet te horen krijgt waarom het verhaal niet is gekozen, maar dat is uiteraard geen doen. Bij de Libelle-wedstrijd had ik wel iets verwacht, maar als er een paar honderd deelnemers zijn is die kans miniem. Toch zou ik graag het winnende verhaal lezen. Zenuwachtig voor de uitslag ben ik dus nooit. Soms ben ik het alweer vergeten.

Ik doe ook voor mijn plezier mee. Ik vind het bovendien wel spannend.

Ik begin pas met het meedoen aan schrijfwedstrijden (poezie), heb het pas net ontdekt. Voor mij is het nu even interessant om te kijken of ik het ver genoeg kan schoppen (je weet maar nooit). Nadeel is, zoals eerder gezegd, wel dat bij sommigen er echt maar een als winnaar gekozen kan worden, terwijl dat soms best dicht bij elkaar kan liggen en ook altijd deels een kwestie van smaak is. En dan willen ze ook nog weleens van die vage prijzen als 'een kunstwerk' als prijs hebben. Je zal net zien dat je die dan of oerlelijk vind (kwestie van smaak) of totaal geen ruimte voor hebt oid, dus daar hoef ik het zeker niet voor te doen. Wat dat betreft lijken de wedstrijden die de beste inzendingen in een bundel publiceren me interessanter, dan heb je én meer winnaars én als je erbij hoort meteen je gedicht ergens instaan. Verder gebruik ik de wedstrijden nu ook een beetje als stok achter de deur bij het proberen te zoeken naar inspiratie in plaats van te wachten tot er (soms maanden of jaren later) weer wat inspiratie opduikt. Zeker wedstrijden met een thema zijn daar erg goed voor omdat je het dan al verplicht in een bepaalde richting moet zoeken, wat het eveneens lastiger kan maken. Ik heb gisteren trouwens voor het eerst wat ingestuurd. Een kleine kans om net die ene winnaar te zijn, maar toch stiekem wel een beetje spannend.

Aan schrijfwedstrijden doe ik niet zo gauw mee. De voornaamste reden is dat ik er doorgaans nog niet klaar voor ben (om te winnen) Verder kijk ik ook naar de jury en door wie het georganiseerd word en of ik wat met de prijsvraag kan.

Voor mij zijn mijn boeken het belangrijkst, dus concentreer ik me daarop.

Is dat een tegenstelling? Of anders gezegd: kun je met boeken niet aan wedstrijden meedoen? (Ik heb er geen ervaring mee)

Meeste wedstrijden vragen om kortverhalen, columns, gedichten etc. Er zijn er wel afentoe voor boeken, maar niets voor mij (POD, Het Beste Manuscript, thriller, chicklit), en ik schrijf bovendien in het jeugdgenre. Daarbinnen ken ik er 1 waar je volwaardige ms-en naar kunt sturen (2-jaarlijks) en 2 waar je dunne ms-en (eigenlijk gewoon kortverhalen) naar toe kunt sturen. Die spreken me dan nog wel aan. Nou ja, werk naar uitgevers opsturen, kun je eigenlijk ook zien als een doorlopende wedstrijd...

Meeste wedstrijden vragen om kortverhalen, columns, gedichten etc.

Ja dat klopt, en zelden boven de 1000 woorden.

Nou ja, werk naar uitgevers opsturen, kun je eigenlijk ook zien als een doorlopende wedstrijd...

Ga voor de Gouden Griffel dan! Toch jammer dat er weinig erkenning (te winnen prijzen) is voor mensen die zich met lange(re) verhalen bezig houden. Het was me al eerder opgevallen dat er in die sector weinig te beleven valt.

Ik heb nog nooit aan een serieuze schrijfwedstrijd meegedaan. Niet omdat ik de motivatie niet heb - ik weet niet waarom niet, als ik er zo over nadenk. Misschien ga ik binnenkort wel iets proberen, om te kijken hoe het is. :P Wel heb ik aan amateurschrijfwedstrijdjes meegedaan op andere fora en dat doe ik nu nog steeds. Je kunt er niets mee winnen, maar er wordt gestemd op de verhaaltjes die het beste zijn (met argumenten) en ik vind het altijd leuk om feedback te lezen. Zeker omdat zulke wedstrijdjes anoniem zijn.

Als je voor een wedstrijd moet betalen, doe ik alleen mee als je een juryrapport krijgt, zodat je zeker bent dat je iets terugkrijgt voor je geld, ook al word je laatste. Voor een gratis wedstrijd wil ik wel eens iets insturen dat ik toevallig nog op de plank heb liggen, maar echt iets nieuws schrijven doe ik dan ook alleen maar als er een juryrapport aan vasthangt, of als je een publicatie kunt winnen. Als ik meedoe aan een wedstrijd en ik hoor er nooit meer iets van terug (of erger nog - ik hoor niets over mijn verhaal maar blijf wel spam ontvanger van de organisator), dan doe ik het volgend jaar zeker niet meer mee.

De eerste keer dat ik aan een schrijfwedstrijd meedeed, won ik. De prijs was o.a. publicatie in de Libelle. Toen mijn verhaal in het blad stond, was ik stiktrots: zoveel mensen die lazen wat ik bedacht had! Ik kreeg de smaak te pakken. Daarna heb ik aan meer wedstrijden meegedaan. Via de wedstrijd van Pica Educatief en de enthousiaste topics over het Vlaamse Filmpje kwam ik ertoe om jeugdverhalen te gaan schrijven. Dat beviel zo goed, ik doe niets liever meer. Inmiddels heb ik zes gepubliceerde kinderboeken bij een reguliere uitgeverij. De noodzaak om aan wedstrijden mee te doen is er niet meer. Het was echt een stimulans om door te schrijven. Ik kan het iedereen aanraden: voor jezelf, als motivatie, maar ook om je te meten met anderen. Niet voor de lol, maar echt om te winnen en het beste uit jezelf te halen.

Inmiddels heb ik zes gepubliceerde kinderboeken bij een reguliere uitgeverij. De noodzaak om aan wedstrijden mee te doen is er niet meer.

Je schijnt niet de enige te zijn die er zo over denkt. Ik vind dat jammer: zo kom je in wedstrijden vooral heel veel beginners tegen en heb je niet de kick te kunnen winnen van een "gevestigd schrijver".

Toch jammer dat er weinig erkenning (te winnen prijzen) is voor mensen die zich met lange(re) verhalen bezig houden. Het was me al eerder opgevallen dat er in die sector weinig te beleven valt.

Dat heeft denk ik te maken met praktische bezwaren. Het opsturen van een roman of novelle naar een wedstrijd betekent dat je verhaal bekend wordt. Misschien lastig als je het nog uit wilt geven. Misschien vinden uitgevers dit een risico of dicteren de voorwaarden van de wedstrijd dat je er niks anders mee mag doen. En onderschat niet de tijd die het kost om te jureren/voorselecteren voor een wedstrijd. Met korte verhalen kost dat al heel veel tijd, maar met lange verhalen en hele manuscripten ben je nog veel langer bezig. Het aantal inzendingen is wellicht minder, maar bij een wedstrijd zonder specifieke focus zul je snel veel werk 'van de plank' krijgen wat mensen nog hebben liggen. Wedstrijden die wel een specifieke focus hebben dwingen je dus een verhaal te schrijven specifiek voor die wedstrijd. Als dat een heel lang verhaal is (veel tijd en moeite) zou ik persoonlijk liever voor mezelf schrijven dan voor een wedstrijd die mij beperkingen oplegt (deadline/onderwerp).

Ik zie de wedstrijden echt als een opstap naar meer, een manier om je te meten met anderen. Ik zou bijvoorbeeld nog wel met de wedstrijd van het Vlaamse Filmpje meedoen (dit jaar waarschijnlijk niet), want daar is het gebruikelijk dat iedereen meedoet (ook auteurs die al kinderboeken uitgeven). Met verhalenwedstrijden voor volwassenen doe ik niet meer mee. Ik richt me nu alleen op jeugdboeken. Bij gewone verhalenwedstrijden is het toch de bedoeling dat alleen onbekend talent meedoet? Iedereen zou het gek vinden als Harry Mulisch of Simone van der Vlugt mee zouden doen. Die hebben hun plek bewezen en worden toch wel gevraagd om incidenteel in een (literair) tijdschrift een verhaal te publiceren.

Ik ben begonnen met schrijven, omdat ik een wedstrijd won. Ik had nog nooit eerder meegedaan aan zoiets. Wel eens iets ingestuurd naar bijvoorbeeld De Volkskrant, voor zo'n themahoekje in een katern, maar dat dat dan geplaatst werd, vond ik toen heel gewoon. Na het winnen echter... :unibrow: need I say more? Nee, ik doe ook niet meer mee. Dat deed ik wel het eerste jaar dat ik er echt werk van maakte, van dat geschrijf dus (nu 14 maanden bezig) en mij is duidelijk dat de meeste wedstrijden niet echt aansluiten bij mijn beste kant. Ik ben geen romanschrijver, ik kan gewoon erg gezellig vertellen. (Meer niet alleen daar ben ik dan ook echt goed in) Na een 'writersblock'(nou ja, als het maar een naam heeft) wil ik deze week weer op toeren gaan komen en in september ga ik er weer tegenaan, maar niet meer aan wedstrijden. Tenzij ik ooit weer eens een verhaaltje heb wat zonder al te veel te snoeien naar De Pers kan, maar ik vind 300 woorden erg krap bemeten.

Toch jammer dat er weinig erkenning (te winnen prijzen) is voor mensen die zich met lange(re) verhalen bezig houden. Het was me al eerder opgevallen dat er in die sector weinig te beleven valt.

Dat heeft denk ik te maken met praktische bezwaren.

Ze zijn er wel, en dan voor gepubliceerde verhalen, maar niet in alle genres. Je hebt bijvoorbeeld de Gouden Uil, de Gouden Strop, de Gouden Griffel, AKO, Libris... Aan de andere kant zijn er ook weinig wedstrijden voor gepubliceerde korte verhalen of gedichten. Althans, ik ken ze niet. Wat er op neer komt dat je in wedstrijden vooral de beste van de nog niet erkenden moet zien te worden, omdat gepubliceerde schrijvers gewoonlijk niet meedoen aan wedstrijden, en voor zover het om de AKO etc. gaat kun je niet meedoen als je nog niet erkend/gepubliceerd bent. In het land der blinden is eenoog koning en tweeoog heeft reeds gepubliceerd in het land der zienden.

Het schrijven heb ik pas net 'ontdekt'. Met de onderwerpen van de schrijfwedstrijden oefen ik. Eén keer heb ik het verhaal ingestuurd, ik had er zo veel tijd aan besteed dat ik het dan weer zonde vond om het niet in te sturen. En het was toch wel een redelijk verhaal geworden, anders had ik het niet gedurfd. Ik vind het leuk om zo te oefenen en te leren.

Ze zijn er wel, en dan voor gepubliceerde verhalen, maar niet in alle genres. Je hebt bijvoorbeeld de Gouden Uil, de Gouden Strop, de Gouden Griffel, AKO, Libris...

Er lijkt me een duidelijk verschil tussen een schrijfwedstrijd en een prijs voor het beste boek (literatuurprijs). Volgens mij gaat het hier over schrijfwedstrijden.