Ik ben iemand die altijd doorgaat, maar dat is nu ook wel makkelijk praten natuurlijk besef ik .. nu ik een uitgever gevonden heb. Maar toch.. ik geef niet snel op en zal altijd door blijven gaan.

Meestal ben ik de inzending tegen de tijd dat de afwijzing komt al half vergeten. Dat maakt het makkelijker om mijn schouders op te halen en weer verder te gaan met het Verhaal Van De Dag. En ik probeer me te concentreren op de positieve feedback die ik in de loop der tijd gekregen heb; prijsje hier, brief van hoofdredacteur daar. My favourite things, zeg maar :m

Wanneer ik een verhaal inzend, ben ik er tevreden mee en trots op. Dat blijft dan toch zo, of ik nu verlies of win? Het verhaal verandert er niet door. Het maakt dus niet uit. Natuurlijk wil ik graag dat mijn verhalen gelezen worden. Maar het al dan niet winnen van een wedstrijd, daar kan zoveel aan ten grondslag liggen, daaraan meet ik niet mij gevoel van eigenwaarde af. Wel aan de oprechte mening van iemand die ik hoog acht. Maar dan ga ik aan mijn verhaal sleutelen en twijfel ik niet aan mezelf.

Ik denk: Volgende keer beter. En ik weet dat ik van het schrijven weer geleerd heb en dat ik steeds meer leer en dat ik genoeg doorzettingsvermogen heb om er te komen (lees: dat ik gepubliceerd ga worden).

Ik ben best jaloers als ik zie hoe makkelijk het anderen afgaat om het zelfde resultaat te bereiken als ik maar waar ik echt voor moet zwoegen. Vooral op sociaal vlak. Dan heb ik weleens het gevoel dat ik niet de liefde krijg die ik waard ben. Soms lijkt het wel of niemand ziet hoe hard ik eigenlijk werk. Dan ben ik diep teleurgesteld. Maar ja je moet je positieve ervaringen afwegen tegen je negatieve en dan doe ik het niet eens zo slecht. Zo lukt het niet zo goed om in een bepaald genre te schrijven, misschien is dat dan wel niet "mijn genre" of moet ik eerst leren om in dat genre te schrijven.

De eerste keer dat ik meedeed aan een wedstrijd kwam ik op de 17e plaats.... Best wel laag, maar, dacht ik, het is wél over de helft. De keer daarop dat ik meedeed aan dezelfde wedstrijd was ik 8e... dus ja oké het is jammer dat ik geen eerste ben geworden, ik ga wel vooruit :)

Verlies bij schrijfwedstrijden heb ik nog niet meegemaakt, maar ik denk dat ik gewoon verder ga daarna. Weer wat geleerd.

Dagje de pest in. (Lees: ego uitdeuken) En dan met nieuwe energie nog harder er tegenaan.

Ik heb weleens gehoord: het verschil tussen een gepubliceerde schrijver en een niet-gepubliceerde schrijver is dat de gepubliceerde schrijver niet heeft opgegeven. Dus geef nooit op! Iedereen (of in ieder geval de meeste schrijvers) hebben het moeilijk in het begin. Zelf heb ik er bijv ongeveer twee jaar over gedaan om een uitgever te vinden. En vorig jaar kreeg ik een afwijzing voor een beurs van het Fonds voor de Letteren die ik had aangevraagd. Ik had er echt op gehoopt dus de teleurstelling was groot. Hoe je dan vervolgens met zoiets omgaat? Acceptatie, en daarna meteen vooruit kijken. Denken: oke, de volgende keer lukt het me WEL!

Om er maar even de Olympische leus tegenaan te gooien: ´Meedoen is belangrijker dan winnen´ Verder ben ik het eens met LessIsMore.

Verlies, De mooiste verhalen heb ik over verlies geschreven (en mee gewonnen). Die verhalen/gedichten gingen over een echt verlies. Het rare is dat deze verhalen bij een groot publiek het meeste aanspreken. (de voelbare pijn?) Het niet winnen van een wedstrijd is jammer, daar mag je even van balen, maar is wat mij betreft geen verlies. Smaken verschillen denk ik dan.

mooi gezegd eef!

Over het algemeen denk ik: smaken verschillen. Bij sommige wedstrijden heb ik echter verhalen gelezen die hoger zijn geëindigd dan die van mij, terwijl ze echt superslecht waren. Dan is het wat moeilijker te accepteren, al begin ik dan aan de kwaliteiten van de jury te twijfelen. :D

Om er maar even de Olympische leus tegenaan te gooien: ´Meedoen is belangrijker dan winnen´ Verder ben ik het eens met LessIsMore.

Gepubliceerd worden of winnen is toch wel het doel, vind ik!

Heb hier eerlijk gezegd met schrijven nog geen ervaring mee. Wel weet ik dat ik er verschrikkelijk van baal, als iets (nog) niet gelukt is. Dan bijt ik me vast totdat het me wel lukt. Dat is natuurlijk niet altijd een prettige eigenschap. Recent voor het eerst iets opgestuurd (1000 wrd.). Die 1000 wrd. gaat het niet worden, dat weet ik bijna zeker. Deze ben ik wel aan het uitwerken tot een lang(er) verhaal. Krijg je altijd een afwijzing bij een wedstrijd of hoe lang moet je eigenlijk wachten, eer je hetzelfde verhaal of dezelfde column naar iets/iemand anders toe kan sturen? groetjes,

Ik heb er wel ervaring mee, maar ik was in mn hoofd zo bezig met andere dingen dat ik het niet eens erg vondt :P (ben ik blij mee, was naar de Story en anders hadden ze misschien geprobeerd te bellen > was onder vrouwelijk pseudoniem) en de 1e wedstrijd waar ik aan meedeed verloor ik omdat mijn verhaal niet goed genoeg was. Vind je het gek, het was de compleet ruwe versie :o dat ik dat durfde op te sturen.

Zo lang ik in mezelf en mijn kunnen geloof, zal ik blijven doorgaan. En daar zit een heel grote rek in. Eigenlijk heb ik - wat schrijven betreft - altijd in mezelf geloofd. (Voor de rest heeft zelfkennis me op sommige punten wel wat zelfvertrouwen ontnomen, wat overigens op andere gebieden weer toenam). Zo lang er balans is tussen vaardigheid en falen kun je doorgaan. Slaat de balans door naar een van beide kanten, dan is het goed mogelijk dat je stagnatie krijgt in je werk. Maar boven de put gloort er toch altijd licht. (Ik weet niet of je dit bedoelt met 'verlies'. Ik maak uit de reacties hierboven een beetje op dat men 'verlies' interpreteert als 'teleurstelling'. Persoonlijk verlies is een andere zaak. Als ik iets of iemand verlies waarvan of van wie ik hield, blijf ik dat doen, heb ik gemerkt. Dat verandert niet, of misschien beter gezegd: het 'houden van' verdwijnt wel even ondergronds, maar komt toch weer boven. Daar kun je niets aan doen).

Pluis, is er een directe aanleiding voor je vraag? Hoe ga jij met dat soort verlies om? Natuurlijk heb ik dat soort teleurstellingen ook meegemaakt en ik gun mezelf om er dan even stevig van te mogen balen. Maar dat duurt nooit lang, bij mij overheerst de 'ik zal ze een poepie laten ruiken' mentaliteit en ik stort me dan vol overgave op iets nieuws.

Als een column of artikel niet geplaatst wordt óf als een prijs aan m'n neus voorbij gaat, vind ik niet erg. Dat is geen verlies, maar winst. Want daardoor probeer je de volgende keer het beter te doen. Als alles in het leven mee zou zitten, word je nooit een goede schrijver. Door te leren omgaan met tegenslagen ga je uiteindelijk slagen.

Eigen, dat heb je even mooi neergezet. Die laatste zin slaat niet alleen op het evt. schrijven, maar is ook toe te passen bij alles wat je te verhapstukken krijgt in je leven. Je komt er idd alleen maar sterker uit. Ook al denk je eerst van niet!

Ik ben dan zo kwaad dat ik extra mijn best ga doen op een nieuw, beter verhaal. Het zal me lukken, verrrrrrdrie!

M schrijft: gepubliseerd worden of winnen is toch wel het doel. Ja, dat lijkt mij ook, want anders had je toch dat verhaal niet ingezonden, niet waar? Daarom baal ik best wel als mijn inzending niet heeft gewonnen. Het maakt echter wel een verschil of ik het bekroonde verhaal zelf ook mooi vind. Dan heb ik er wel vrede mee.

Dat is natuurlijk ook waar. :)

Ik ben zo'n geluksvogel dat ik het nog niet heb meegemaakt. Slechts 2 maal aan een wedstrijd meegedaan en tweemaal geplaatst. Nu wacht ik zenuwachtig op de uitslag van de 3e wedstrijd, het lijkt me heel erg tof om ook dit keer te winnen, maar ondanks de 3 maal is scheepsrecht heb ik daar niet zoveel vertrouwen in ;) (dwz het zou te mooi voor woorden zijn ;) ). Daarnaast zijn schrijfwedstrijden een leuke oefening en niet geschoten is altijd mis.

Een erg leuk (vond ik althans) verhaal ingestuurd naar Vrij Nederland. Het nummer gekocht waarin de tien beste werden gepubliceerd en mijn verhaal er niet bij. Tot daar aan toe. Maar dan de andere inzendingen lezen en eigenlijk blij zijn dat jouw verhaal niet tussen die rommel terechtgekomen is!

Het zet met altijd wel aan denken/ twijfelen aan mijn verhaal als ik niet gewonnen dus verloren heb. Maar al dat denken zorgt er wel weer voor dat ik het niet los laat en voor verbeteren ga.

Gepubliceerd worden of winnen is toch wel het doel, vind ik!

Dat is óók wel zo, maar ik doe ook mee voor de oefening/ervaring.