Wat is voor jullie de lol van het schrijven?

De lol van schrijven? Dat ik me nooit eenzaam voel met al die 'mensen' in mijn hoofd! ;-) Lekker legaal schizofreen zijn! Ik probeer verhalen op papier te krijgen die ik zelf graag zou willen lezen. Ik doe ook niet aan diepere betekenissen, literatuur kun je het waarschijnlijk ook niet noemen. Als mijn verhalen ooit heuse boeken worden, is het enige doel ervan mensen ermee te amuseren. Ik schrijf lectuur en daar ben ik trots op! ;-)

Voor mij is de lol van het schrijven, dat ik mijn gevoelens een plekje kan geven. Dat ik kan vertellen wat ik niet kan zeggen. Dat ik mijn lezers kan raken. Mensen misschien zelfs wel een beetje wijzer kunnen worden, door mijn schrijfsels.

Grappig om te constateren dat er meer schrijvers zijn die - net als ik - niet gedreven worden een onvoorwaardelijke liefde voor het schrijven. Ik schrijf doorgaans ook niet omdat ik het zo geweldig leuk vind. Ik schrijf uit een behoefte (de verhalen die ik graag lees zijn te dun gezaaid), omdat ik vol ideeën zit die niet onbenut mogen blijven en omdat ik kán schrijven (denk ik). Maar als je eenmaal bezig bent met een verhaal en het ontwikkelt zich verder onder je vingers tot een groter geheel dan de losse ideeën waar je mee begon, geeft dat zeker voldoening. Als je al schrijvende van het ene idee in het andere rolt, waarbij je meer dan eens bij het teruglezen denkt 'Wat een vondst. Hoe ben ik daar op gekomen?"