Bij het proeflezen valt het me op dat sommige mensen heel gedegen, gericht commentaar geven. Er zijn natuurlijk technische opmerkingen over spelling en metrum en zo. Vooral bij de gedichten valt het me daarnaast op, dat mensen weten aan te geven wat goed is en wat niet, en ook waarom. Maar ja, goed en niet goed, daar is natuurlijk niets objectiefs aan. Toch zijn er blijkbaar normen en criteria waar de meeste mensen het wel over eens zijn. Als ik zelf een gedicht lees, dan "weet" ik meteen of ik het goed vind of niet. Maar waarom? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Waarom vind ik Anna, Hanna en Johanna een steengoed boek, terwijl ik me bij een verhaal over Lidy van de Poel (Favoriet doktersroman) zit te vervelen? Ik zou die normen en criteria, het waarom, graag een beetje meer bewust willen hebben. Wanneer is een gedicht goed en wanneer niet? Aan welke eisen voldoet een goed gedicht? Een goed verhaal? Een goede column? Even afgezien van spelling en grammatica, daar zijn we het wel over eens, denk ik. Deftig gezegd: wat is het esthetisch ideaal? Dit ideaal kan natuurlijk van persoon tot persoon verschillen. Over smaak valt prima te twisten. Ik ben benieuwd of jullie hier iets over kunnen zeggen. (Dries: ik weet niet zo goed waar ik deze moet plaatsen. Als jij vindt dat hij ergens anders thuishoort, prima natuurlijk.)