Er zijn meerdere topics over dit onderwerp, snuffel even rond voor iedereen zichzelf gaat herhalen. De consensus is in ieder geval dat je beter namen en kleine niet ter zake doende details kunt veranderen (dikke man wordt dunne man etc).

Deze vraag is inderdaad al eerder gesteld op een ander topic. Niet doen, dus. Naam en uiterlijk veranderen, zoals Micha ook al suggereerde.

Het mag wel, maar het kan je moeilijkheden opleveren als er iemand bezwaar maakt. In feite moeten ze schriftelijk toestemming geven. Waarom zou je geen andere namen noemen?

Ach, die stomme drank ook altijd. :\\ Stel dat je vader Kees heet. Dan schrijf je over hem als ehm, noem eens wat, Vincent. Of Hans. Net wat jij wilt kiezen. Je vader is misschien wel blond, nou, dan is de vader in het boek donkerharig. Ook je moeder en je broer en zus krijgen een andere naam. Je beschrijft je huis, maar het staat in een andere stad. Van een middenwoning maak je een hoekhuis, en de tante die altijd langskomt wordt ineens een buurvrouw die er altijd maar is. Dat hoef je niet aan je lezers te vertellen, want die weten niet dat jij dat veranderd hebt en het maakt ze ook niet. Het gaat om het verhaal, nietwaar? Je veranderd allerlei details, waardoor het ook over een heel ander gezin zou kunnen gaan, maar het verhaal zelf, de inhoud, de gebeurtenissen, die verander je niet. Zoiets heet een sleutelroman. Als je de ware naam van een van de spelers in het boek zou kennen, dan weet je ook meteen wie alle anderen zijn. Maar zolang je dat niet weet is het .. versleuteld, verborgen, geheim.

@ Joochie: Schrijf je verhaal. Ik ben het helemaal met Cerdiwen eens. Verander de namen, het uiterlijk, het adres. Ik zeg dit omdat ik (zoals ik al eerder zei) een verhaal heb geschreven met de juiste namen. Toen hoorde ik van iemand (die ook in het verhaal voorkomt) dat iemand het mij wel eens heel lastig kon maken. Daarna heb ik contact met de uitgever opgenomen en die zei dat als ik echte namen noemde, ik dan schriftelijk toestemming moest hebben. Ik dacht schouderophalend: ik zie wel, maar daar was mijn man het niet mee eens omdat mensen je een proces aan kunnen doen. En ja, advocaten zijn inderdaad duur. Daarna heb ik iedereen benaderd die een rol in het verhaal speelt en gelukkig maakte niemand bezwaar (wel heb ik sommige namen weggelaten). Ik heb ook iemand zeer negatief neergezet (en terecht) maar even geïnformeerd naar haar. Het bleek dat ze inmiddels was overleden. Dus heb ik het risico genomen om het zo te laten staan (met in mijn achterhoofd: als haar kinderen het maar niet lezen, als ze kinderen heeft). Je schrijft dat als je familie dit wist, die er alles aan zou doen om je tegen te houden. Laat dit dan een waarschuwing zijn. Je kunt alles schrijven, als je maar niet de werkelijke namen en het uiterlijk weergeeft. Ik begrijp best dat je dit wilt (ik wilde het ook). Het heeft me heel wat heisa en een hoop werk opgeleverd. Uiteindelijk is het goed gekomen, maar ik voel dat dit in jouw geval niet zo zal zijn. Dus: wees verstandig.

In jouw geval is het slim om jezelf een andere naam te geven. Schrijf onder pseudoniem. Dan kun je het gewoon hebben over 'mijn vader' en 'mijn moeder'. Geef je zus liefst een andere naam of maak er een broer van.

ik heb heel wat gelezen maar snap nog steeds niet of ik aan mag geven dat V mijn vader in mijn boek zal zijn ????

Dat mag zeker :) De personen boven me geven goeie tips, waar ik niks aan toe te voegen heb.

En heb je het (meerdere eigenlijk) topic van Roos Boum gelezen, die schreef Valse Salie en had ook met dergelijke problemen te maken. Ik geloof dat je uit dat topic nog heel wat nuttige info zou kunnen halen.

Volgens mij kun je het beste doen alsof het een fictieve roman is. Dus niet autobiografisch. Ik ken de huiselijke omstandigheden niet, maar als ieder zich erin herkent zul je het moeilijk krijgen.

Wil je het wel uitbrengen? Kun je het niet gewoon schrijven en daarna in een la leggen?

Niet in de stress schieten, Joochie. Het is heel belangrijk voor je dat je dit boek schrijft. Ik weet niet hoe oud je bent en of je nog thuis woont, maar als dat laatste niet het geval is dan 'who cares'. Jij noemt b.v. jezelf Richard, je vader Bob, je moeder Ellis en je zus Nicole. Ze zien er ook heel anders uit. Je schrijft b.v. ook dingen op die niet voorgevallen zijn waardoor het een en ander minder herkenbaar wordt. Een fictief boek is een boek dat verzonnen is. Daarom hoeft het nog niet zo te zijn, maar is voor de buitenwereld (in jouw geval je familie) verstandiger. Schrijf alles van je af, stuur het op en overleg dan met de uitgever wat de beste mehode is. Het prbleem is nog niet aan de orde. Gewoon je verhaal schrijven. Je zit er dringend op te wachten. De andere dingen zijn van latere zorg.

Een waargebeurd verhaal schrijven en dan liegen dat het fictief is, vind ik ook niet kunnen, eigenlijk. Zeg dan niks.

Hm. Vind je dat echt? En onder pseudoniem zou dan wel kunnen? Ik vraag me af, Joochie, wat er allemaal kan gebeuren als je gewoon schrijft wat er gebeurd is? Gooien ze je in de gevangenis? Krijg je te maken met rechtzaken? Gaan ze je terroriseren? Gaat je band met de familie naar de mallemoeren? Wat gaat er gebeuren als je jouw waarheid vertelt?

Ja, dat vind ik echt. Als je een autobiografie schrijft en dan voorin zet "overeenkomsten met bestaande personen en gebeurtenissen berusten op toeval", dat vind ik pas echt volksverlakkerij en ik weet niet eens of het juridisch wel mag/kan. Dat is gewoon een leugen.

Hoe kunnen ze je daar op pakken? Ik heb het ook in een boek staan. Puur zelfbescherming. Ik ben van mening dat in een boek bijna alles kan.

Misschien kunnen ze je er niet op pakken, dat weet ik niet. Maar ik vind het niet kunnen. Schrijf het dan onder pseudoniem en maak verder geen gewag van of het wel of niet is waargebeurd.

O, als dat de reden is: go for it. Nee, als je al die dingen die geschreven zijn je ter harte neemt, kan niemand je iets maken. Schrijven, joh. Gewoon andere namen gebruiken en niemand kan je iets doen. Zelfs als je zegt dat het autobiografisch is. Uitgevers weten ook wel hoever je kunt gaan. Ben je trouwens al begonnen? Zo niet, gooi het eruit. En als familieleden het je kwalijk nemen, jammer dan. Ik begrijp dat de verhouding toch al shit is.

Als het door een uitgever geaccepteerd wordt kan hij jou wel de juiste manier vertellen. B.v. een pseudoniem en verzonnen namen. Dan kun je toch je hele verhaal kwijt. Ik begrijp dat je momenteel nogal met jezelf in de knoop zit en schrijven kan helpen. Ik ben ook een chaotische schrijfster, maar de dingen moeten inderdaad wel op het juiste moment geschreven worden anders gaat de verhaallijn weg. Good luck, boy.

Als een relatie met een familie zo slecht is, dan kap je daar toch gewoon mee.. en geef je gewoon je boek uit. Een emotionele afrekening, en wat zou jou die familie dan schelen? Ik zie het probleem niet zo.

.... Hoe kan jouw familie nu een boek uit de winkel halen? Willen ze hele partijen opkopen? Ik ben heel nuchter, broodnuchter.. ik denk dat dat niemand lukt. Procesjes aanspannen? Ach, dat is dan weer extra publiciteit denk ik maar zo. Kijk, ik ken je familie niet, maar als je zelf al stelt dat je de contacten verbroken hebt, wat is dan eigenlijk het probleem. Zijn ze van de maffia? Zijn ze stinkende rijk ofzo, hebben ze gigantisch veel macht? :eek: Ik zou het boek als een mooie afsluiting zien in jouw geval.

Ik sluit me aan bij Fimke. Je schrijft in een eerdere post dat je bang bent dat ze het tegenhouden? Maar hoe weten zij dat je dit doet? Gewoon niet vertellen lijkt me. Heb je overwogen om je verhaal te schrijven met alle echte namen (of iets in de trant van: vader, moeder, zus desnoods) en dat later eventueel via zoeken/ vervangen te vervangen als je dat dan nog wilt? Ik denk dat het goed is als je eerst het verhaal an sich schrijft, daarna kun je je zorgen maken over problemen die er eventueel uit voortkomen. Vergis je niet, voordat het 'af' is en je een uitgever hebt gevonden, ben je maanden (zo niet jaren) verder. Maak je er nu nog niet te druk om.