hoe mag je je familie noemen in een boek?

Er zijn meerdere topics over dit onderwerp, snuffel even rond voor iedereen zichzelf gaat herhalen. De consensus is in ieder geval dat je beter namen en kleine niet ter zake doende details kunt veranderen (dikke man wordt dunne man etc).

Deze vraag is inderdaad al eerder gesteld op een ander topic. Niet doen, dus. Naam en uiterlijk veranderen, zoals Micha ook al suggereerde.

dank julie wel voor julie reactie, ik zal es beter kijken waar het antwoord dus al beschreven is

ik heb heel wat gelezen maar snap nog steeds niet of ik aan mag geven dat V mijn vader in mijn boek zal zijn ???? Er zijn zoveel mensen die hun levensverhaal schrijven, hoe doen zij dat dan ?

Het mag wel, maar het kan je moeilijkheden opleveren als er iemand bezwaar maakt. In feite moeten ze schriftelijk toestemming geven. Waarom zou je geen andere namen noemen?

Dank je wel. Het is een bevestiging op wat ik dacht. Mijn verhaal is grotendeels over mijn thuis met als hoofdrol mijn vader en zijn dranktoestanden. In het hele verhaal komt ook mijn moeder en mijn zus en broer ter sprake. Het verhaal heeft weinig positiefs en ik weet bijvoorbaat dat ze als mijn boek dan éindelijk (ben al 7 jaar bezig) af zou zijn er álles aan zullen proberen te doen een reden te vinden waarmee ze er in tegen zouden kunnen gaan. Ik moet dus héél voorzichtig zijn! Nu zat ik te denken om het als mijn thuis te gaan beschrijven, mag dat wel ?

Ach, die stomme drank ook altijd. :\\ Stel dat je vader Kees heet. Dan schrijf je over hem als ehm, noem eens wat, Vincent. Of Hans. Net wat jij wilt kiezen. Je vader is misschien wel blond, nou, dan is de vader in het boek donkerharig. Ook je moeder en je broer en zus krijgen een andere naam. Je beschrijft je huis, maar het staat in een andere stad. Van een middenwoning maak je een hoekhuis, en de tante die altijd langskomt wordt ineens een buurvrouw die er altijd maar is. Dat hoef je niet aan je lezers te vertellen, want die weten niet dat jij dat veranderd hebt en het maakt ze ook niet. Het gaat om het verhaal, nietwaar? Je veranderd allerlei details, waardoor het ook over een heel ander gezin zou kunnen gaan, maar het verhaal zelf, de inhoud, de gebeurtenissen, die verander je niet. Zoiets heet een sleutelroman. Als je de ware naam van een van de spelers in het boek zou kennen, dan weet je ook meteen wie alle anderen zijn. Maar zolang je dat niet weet is het .. versleuteld, verborgen, geheim.

@ Joochie: Schrijf je verhaal. Ik ben het helemaal met Cerdiwen eens. Verander de namen, het uiterlijk, het adres. Ik zeg dit omdat ik (zoals ik al eerder zei) een verhaal heb geschreven met de juiste namen. Toen hoorde ik van iemand (die ook in het verhaal voorkomt) dat iemand het mij wel eens heel lastig kon maken. Daarna heb ik contact met de uitgever opgenomen en die zei dat als ik echte namen noemde, ik dan schriftelijk toestemming moest hebben. Ik dacht schouderophalend: ik zie wel, maar daar was mijn man het niet mee eens omdat mensen je een proces aan kunnen doen. En ja, advocaten zijn inderdaad duur. Daarna heb ik iedereen benaderd die een rol in het verhaal speelt en gelukkig maakte niemand bezwaar (wel heb ik sommige namen weggelaten). Ik heb ook iemand zeer negatief neergezet (en terecht) maar even geïnformeerd naar haar. Het bleek dat ze inmiddels was overleden. Dus heb ik het risico genomen om het zo te laten staan (met in mijn achterhoofd: als haar kinderen het maar niet lezen, als ze kinderen heeft). Je schrijft dat als je familie dit wist, die er alles aan zou doen om je tegen te houden. Laat dit dan een waarschuwing zijn. Je kunt alles schrijven, als je maar niet de werkelijke namen en het uiterlijk weergeeft. Ik begrijp best dat je dit wilt (ik wilde het ook). Het heeft me heel wat heisa en een hoop werk opgeleverd. Uiteindelijk is het goed gekomen, maar ik voel dat dit in jouw geval niet zo zal zijn. Dus: wees verstandig.

In jouw geval is het slim om jezelf een andere naam te geven. Schrijf onder pseudoniem. Dan kun je het gewoon hebben over 'mijn vader' en 'mijn moeder'. Geef je zus liefst een andere naam of maak er een broer van.

ik heb heel wat gelezen maar snap nog steeds niet of ik aan mag geven dat V mijn vader in mijn boek zal zijn ????

Dat mag zeker :) De personen boven me geven goeie tips, waar ik niks aan toe te voegen heb.

En heb je het (meerdere eigenlijk) topic van Roos Boum gelezen, die schreef Valse Salie en had ook met dergelijke problemen te maken. Ik geloof dat je uit dat topic nog heel wat nuttige info zou kunnen halen.

Sorry voor mijn late reactie maar iedereen bedankt voor het helpen. Ik ben er nu uit wat ik moet doen en zal mijn hele familie een andere naam geven in het boek. Ik dacht heel even erover na om het onder pseudoniem te schrijven maar dat is niet wat ik wil. Nu is alleen mijn vraag dat als ik het dan wel onder mijn eigen naam schrijf en ieder karakter een andere naam zal geven mijn familie het er niet op kan gooien dat iedereen die ik ken wel weet over wie ik schrijf ? Ik weet eigenlijk helemaal niks van schrijven en de regels. Mijn boek is en word geschreven na in de eerste instantie een verhaal naar de Mijn Geheim te willen schrijven. Mijn verhaal is echter te lang en toen bedacht ik dat mijn verhaal niet anders kan dan in een boek vetrteld te worden..

Volgens mij kun je het beste doen alsof het een fictieve roman is. Dus niet autobiografisch. Ik ken de huiselijke omstandigheden niet, maar als ieder zich erin herkent zul je het moeilijk krijgen.

Shiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit nu weet ik het écht ff niet meer. Ik zal zo es ff uitzoeken wat een fictieve roman inhoudt. Zoals ik dus al schreef, ik schrijf mijn boek helaas niet omdat ik graag een boek schrijven wou. En heb dus echt geen enkel idee wat het allemaal inhoudt.. Ik heb niet alleen thuis maar wow, zoveel meer shit op mijn levenspad gehad maar helaas nooit geleerd er over te praten.. Toen ik aan mijn boek begon zat ik té vol en begon dan uiteindelijk mijn boek te schrijven.. Nu was ik al zover maar weet t nu eigenlijk allemaal niet meer hoe toch werkelijk mijn verhaal te kunnen schrijven zonder er nóg meer ellende van te krijgen ? Mischien is het dan toch het beste als ik onder een andere naam ga schrijven ? Maar is het dan niet alsnog een probleem als mijn familie zich er in herkent tegenover de mensen die dan weten dat ik dat boek geschreven heb? HELLEPPP :confused:

Wil je het wel uitbrengen? Kun je het niet gewoon schrijven en daarna in een la leggen?

Niet in de stress schieten, Joochie. Het is heel belangrijk voor je dat je dit boek schrijft. Ik weet niet hoe oud je bent en of je nog thuis woont, maar als dat laatste niet het geval is dan 'who cares'. Jij noemt b.v. jezelf Richard, je vader Bob, je moeder Ellis en je zus Nicole. Ze zien er ook heel anders uit. Je schrijft b.v. ook dingen op die niet voorgevallen zijn waardoor het een en ander minder herkenbaar wordt. Een fictief boek is een boek dat verzonnen is. Daarom hoeft het nog niet zo te zijn, maar is voor de buitenwereld (in jouw geval je familie) verstandiger. Schrijf alles van je af, stuur het op en overleg dan met de uitgever wat de beste mehode is. Het prbleem is nog niet aan de orde. Gewoon je verhaal schrijven. Je zit er dringend op te wachten. De andere dingen zijn van latere zorg.

Een waargebeurd verhaal schrijven en dan liegen dat het fictief is, vind ik ook niet kunnen, eigenlijk. Zeg dan niks.

Hm. Vind je dat echt? En onder pseudoniem zou dan wel kunnen? Ik vraag me af, Joochie, wat er allemaal kan gebeuren als je gewoon schrijft wat er gebeurd is? Gooien ze je in de gevangenis? Krijg je te maken met rechtzaken? Gaan ze je terroriseren? Gaat je band met de familie naar de mallemoeren? Wat gaat er gebeuren als je jouw waarheid vertelt?

Ja, dat vind ik echt. Als je een autobiografie schrijft en dan voorin zet "overeenkomsten met bestaande personen en gebeurtenissen berusten op toeval", dat vind ik pas echt volksverlakkerij en ik weet niet eens of het juridisch wel mag/kan. Dat is gewoon een leugen.

Hoe kunnen ze je daar op pakken? Ik heb het ook in een boek staan. Puur zelfbescherming. Ik ben van mening dat in een boek bijna alles kan.

Misschien kunnen ze je er niet op pakken, dat weet ik niet. Maar ik vind het niet kunnen. Schrijf het dan onder pseudoniem en maak verder geen gewag van of het wel of niet is waargebeurd.

Lieve mensen, ik ben nu 32 en ga al mijn héle leven door shock na shock.. Het enige wat ik ermee wil is mijn verhaal schrijven en uitbrengen maar mijn familieband is zó slecht dat ze er álles aan zullen doen mij tegen te werken. En nee ze zullen me niet in de gevangenis gooien maar ze kunnen het mischien wel van me af nemen om wat voor simpele reden dan ook. De problemen met mijn familie zijn nog dagelijks aanwezig en wow, wat ben ik moe van die lui! En ja, ik ben het er helemaal mee eens, mijn verhaal kan niet met dingen die verzonnen zijn. Dit wil ik niet eens! En dan de vraag of ik het wel uitbrengen wil ? Alleen dán is mijn leven vol SHIT niet voor niks geweest.. Ik ga ze gewoon allemaal een andere naam geven en dan inderdaad, dan zal ik wel zien wat er gaat gebeuren. In elk geval bedankt voor julie hulp allemaal :thumbsup:

En ja, mijn familie zal me hoe dan ook terroriseren als mijn boek dan éindelijk af zal zijn. Met name mijn vader is gék en zal er alles aan gaan doen om mij het leven nog zuurder te maken dus nee, daar ben ik niet bang voor. Ik wil alleen voorkomen dat ik ze ook maar 1 klein iets geef om te zorgen dat mijn boek niet de winkel in mag.

O, als dat de reden is: go for it. Nee, als je al die dingen die geschreven zijn je ter harte neemt, kan niemand je iets maken. Schrijven, joh. Gewoon andere namen gebruiken en niemand kan je iets doen. Zelfs als je zegt dat het autobiografisch is. Uitgevers weten ook wel hoever je kunt gaan. Ben je trouwens al begonnen? Zo niet, gooi het eruit. En als familieleden het je kwalijk nemen, jammer dan. Ik begrijp dat de verhouding toch al shit is.

Dank je Tja. Het is helaas de enige reden van mijn boek.. Ik ben nu net weer overnieuw begonnen omdat dat wat ik geschreven had niet op de goeie manier geschreven is maar te chaotisch met het ene verhaal na het andere. Ik ga het nu in jaartallen verdelen en dat werkt een stuk beter. De dag komt er gewoon dat ik mijn boek af zal hebben :nod: Het zijn alleen de dagelijkse dingen die mij de vraag heeft doen stellen wat er nu wel en niet mag in een geschreven levensverhaal..

Als het door een uitgever geaccepteerd wordt kan hij jou wel de juiste manier vertellen. B.v. een pseudoniem en verzonnen namen. Dan kun je toch je hele verhaal kwijt. Ik begrijp dat je momenteel nogal met jezelf in de knoop zit en schrijven kan helpen. Ik ben ook een chaotische schrijfster, maar de dingen moeten inderdaad wel op het juiste moment geschreven worden anders gaat de verhaallijn weg. Good luck, boy.

Als een relatie met een familie zo slecht is, dan kap je daar toch gewoon mee.. en geef je gewoon je boek uit. Een emotionele afrekening, en wat zou jou die familie dan schelen? Ik zie het probleem niet zo.

Dank je wel Tja. En Fimke, de relatie met mijn familie is allang verbroken. Ze laten mij alleen niet met rust. En wat kan mij het dus schelen ? Als je even terug leest wat ik geschreven heb dan kun je lezen dat ik alleen maar wil voorkomen dat mijn familie een reden heeft om mijn boek uit de winkel te halen..

.... Hoe kan jouw familie nu een boek uit de winkel halen? Willen ze hele partijen opkopen? Ik ben heel nuchter, broodnuchter.. ik denk dat dat niemand lukt. Procesjes aanspannen? Ach, dat is dan weer extra publiciteit denk ik maar zo. Kijk, ik ken je familie niet, maar als je zelf al stelt dat je de contacten verbroken hebt, wat is dan eigenlijk het probleem. Zijn ze van de maffia? Zijn ze stinkende rijk ofzo, hebben ze gigantisch veel macht? :eek: Ik zou het boek als een mooie afsluiting zien in jouw geval.

Ik sluit me aan bij Fimke. Je schrijft in een eerdere post dat je bang bent dat ze het tegenhouden? Maar hoe weten zij dat je dit doet? Gewoon niet vertellen lijkt me. Heb je overwogen om je verhaal te schrijven met alle echte namen (of iets in de trant van: vader, moeder, zus desnoods) en dat later eventueel via zoeken/ vervangen te vervangen als je dat dan nog wilt? Ik denk dat het goed is als je eerst het verhaal an sich schrijft, daarna kun je je zorgen maken over problemen die er eventueel uit voortkomen. Vergis je niet, voordat het 'af' is en je een uitgever hebt gevonden, ben je maanden (zo niet jaren) verder. Maak je er nu nog niet te druk om.