Als iemand met een bezonnen kijk op het leven me zou vragen waarom ik net nu , in barre tijden van pulpbladen en valse dichters , wil gaan schrijven , dan kan ik enkel dit nog voorwenden : " Omdat het me beethoudt en reserveert , ook weer doorsnee en onzinnig lijkt als ik het even heb laten varen , gezien de draad weer oppikken steeds op veel verzet stuit en de onbenulligheid van mijn verhalen m'n poten verlamd,maar vooral omwille van dat éné , krankzinnige moment , dat elke neiging tot relativeren de kop inhamert , onvoorspelbaar toeslaat , me wegtovert uit de feitelijkheid van dit bestaan en neerdropt in een wereld waar alle opvattingen van tijd en rede vervagen,waar verhalen van 40 jaar menselijk dwalen als afgedraaide motorolie uit je pen lekken en het bewustzijn tot een strikt minimum wordt herleid , waar alleen ademen uit een verstopte neus storend werkt en waar je kan flirten met de feilloosheid van een beperkt bestaan , ver weg van het onttoverd paradijs , van alle , in dom gekwetter ontaarde discours , in het universum van de letters , het rijk der zinnen. Daarom, onbekende vriend, wil ik schrijven tot de laatste druppel vloeistof uit mijn lijf is weggesijpeld . Met mijn oprechte verontschuldigingen voor dit benauwende gehaspel Philip De Clercq