Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Moeilijkste genre

Wat denken jullie dat het moeilijkste genre is om een goed verhaal in te schrijven, voor volwassenen? En voor kinderen, zit daar een verschil in? Is een griezelverhaal voor kinderen bijvoorbeeld makkelijker of moeilijker dan een griezelverhaal voor volwassenen? Vind je zelf het ene genre makkelijker dan het andere en waarom dan? Ben wel benieuwd wat jullie hiervan vinden.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik worstel al een paar jaar op een goeie synopsis. Dat vind ik pas moeilijk. Om op een Aviertje je hele roman te beschrijven, de ins en outs, de karakters en waar het om gaat.
Marjet, een synopsis is de kern van je verhaal in het kort, maar zie het ook als een tijdelijke richtlijn waar je gedeeltelijk of geheel van af kan stappen indien je dat nodig acht. Jij bent de baas. Dan gaat het misschien wat soepeler :wink:

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Lil, dat weet ik, maar een synopsis bij je ms aan een uitgever voegen is wel wat anders. Trouwens wat ik echt het moeilijkste vind is humor schrijven.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Marjet: dat is waar, maar zelfs een uitgever gaat daar flexibel/niet al te rigoreus mee om, want uiteindelijk telt het eindresultaat en soms ben je (samen) nog aan het bijstellen en oppoetsen om dat resultaat te bereiken. En nou je het over humor hebt, gisteren nog de film van Molière gezien en vond het prachtig: een beroemde toneelschrijver/acteur die tragedies - of wat hij als de serieuzere kant van theater zag - wilde schrijven, maar gewoon de realiteit onder ogen moest zien; hij had alleen gevoel en talent voor la comédie. En wat hij ook probeerde, zelfs alle tragiek in zijn eigen leven bij elkaar kon hij niet anders vertalen dan in humoristische meesterwerken. (fictie! wekt wel nieuwsgierigheid naar het echte verhaal achter deze 17de eeuwse kunstenaar) :thumbsup:

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik denk dat dat wel waar is: een mens is zoals hij is (Molière). Er komt uit zijn pen wat in hem leeft. Zoveel heeft een mens niet over zichzelf te vertellen, dus. Als hij serieus geschreven had, had misschien niemand zijn tekst / verhalen gelezen en nu is zijn naam gevestigd. Wat synopsis betreft: kun je jezelf niet de vraag stellen, Marjet: wie / wat is het onderwerp en waarom dit? Probeer dat eens in een zin? Laat die eens aan iemand zien? Iemand die niet weet waar het boek over gaat? Als die persoon daar nog een vraag over heeft, laat je hem die formuleren en het antwoord verwerk je in de synopsis. In feite moet het kunnen in een enkele zin. Wat erbij komt, is bv de gelaagdheid, de bedoeling, de sfeer, de (hoofd) personen. Je synopsis moet een indruk geven; je hoeft niet het hele verhaal uit de doeken te doen.

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Thnx. Mariejeanne, net je blokkendoos gelezen, prachtig beeld dat getel van die bomen :( Ik heb nu het hele verhaal in 2 aviertjes, moet dus één zin worden, haha en ik heb hier nog wel de flapteksten wedstrijd mee gewonnen

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik sluit me aan bij Marjet: humor vind ik het lastigst. Voor volwassenen waag ik me daar niet aan. Kinderen zijn wat dat betreft iets voorspelbaarder in hun smaken ;)

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik merk juist dat humor bij mij vanzelf komt. Ik hoef er niet over na te denken, of zelf maar te overwegen hoe het erin komt, maar als ik kijk naar de mensen die mijn werk tot nu toe hebben gelezen (niet echt een objectief publiek, maar beter dan niets), vonden die het erg leuk. Ook met dingen als betogen schreven ed op school staat er altijd iets onder als 'leuk' zodra ik het terugkrijg. (nu zal de leraar ook wel aan saaie lappen tekst gewent zijn, maar toch).