Je kan het natuurlijk vanuit meerdere perspectieven doen, maar dat zou ik persoonlijk niet aanraden. Het is vaak heel wat moeilijker om te volgen. Sommige volwassen hebben er soms wat last mee, dus geloof ik niet dat ieder kind het probleemloos kan. Het hangt er natuurlijk vanaf wat je zelf wilt. Je kan het vanuit meerdere perspectieven schrijven, maar dan moet je zeker en vast maken dat het duidelijk en overzichtelijk genoeg is. Aan jou de keus. Alvast succes met je verhaal :)

Het ligt eraan wat je bedoelt met perspectief. Misschien bedoel je dat je het verhaal beschrijft vanuit kindje, papa, mama en oma, om maar eens een voorbeeld te geven. Dat moet kunnen, als je het héél duidelijk aangeeft. Al in de eerste regel waarin je van perspectief verandert. Ik heb hier een boek liggen dat draait om één persoon, en waarin steeds vanuit een andere perspectief geschreven wordt. In het ene hoofdstuk is de hoofdpersoon 'zij', in het andere hoofdstuk is dezelfde hoofdpersoon de 'ik' om het maar eens heel concreet te benoemen. Ik denk dat dat voor jouw leeftijdsgroep nog wat moeilijker te bevatten is.

Dag Jetjeveer, Ik sluit me aan bij de vorige 'sprekers': een meervoudig perspectief is voor jonge kinderen vaak moeilijk te begrijpen. Het is overigens wel een beetje een hype aan het worden (voor oudere kids en volwassenen). Wat je je bij een dergelijk vertelperspectief (ook wanneer je het voor volwassene wilt gebruiken) moet afvragen, is: voegt het echt wat toe aan je verhaal, of is het een manier om een zwakke plek in je verhaal te verbergen? In het laatste geval moet je simpelweg op zoek naar andere manieren om die zwakke plek op te lossen. Succes, en veel schrijfplezier vooral, Secret Garden

Kijk eens bij het topic van Ing, Jetjeveer. Haar boek over de Anti-ZZZ-club heeft ze ook met meerdere perspectieven geschreven.

Voor de identificatie met het verhaal lijkt mij een negenjarige aan één persoon wel genoeg te hebben.

Je moet het sowieso niet doen omdat het zogenaamd zou 'moeten', want dan komt het erg geforceerd over allemaal.

Ik vraag me af of je niet te ingewikkeld denkt als je over perspectief nadenkt bij een kind. Als ik mijn achtjarige tegen vriendjes een verhaal hoor vertellen, springt dat ook van de hak op de tak. Hij deed dit en toen deed zij dat. Er is niet echt een perspectief. Kinderen zeggen niet: En ik zag hem dichterbij komen. Bij ieder stap die hij zette, hoorde ik zijn houten been. Bonk. bonk. Begrijp je? Ze zeggen: De man met het houten been kwam dichterbij. Ik zou me er niet druk om maken en gewoon een boeiend verhaal vertellen.

Ik denk ook dat één perspectief het beste is voor wat jongere lezers.

Ik vraag me af of je niet te ingewikkeld denkt als je over perspectief nadenkt bij een kind. Als ik mijn achtjarige tegen vriendjes een verhaal hoor vertellen, springt dat ook van de hak op de tak. Hij deed dit en toen deed zij dat. Er is niet echt een perspectief. Kinderen zeggen niet: En ik zag hem dichterbij komen. Bij ieder stap die hij zette, hoorde ik zijn houten been. Bonk. bonk. Begrijp je? Ze zeggen: De man met het houten been kwam dichterbij. Ik zou me er niet druk om maken en gewoon een boeiend verhaal vertellen.

Tussen hoe kinderen zaken aan elkaar vertellen en hoe een verhaal in elkaar steekt, is inderdaad vaak een hemelsbreed verschil. Maar dat neemt niet weg dat goed nadenken over het perspectief er volgens mij wel bijhoort. Want het maakt heel wat uit welk perspectief je kiest, dat is van invloed op heel veel aspecten van je verhaal. Ik zou me er dus zeker wel "druk om maken". Jetjeveer, de anti -ZZZ- club (zie boekpresentaties) is ongeveer voor dezelfde leeftijdsgroep en daarin heb ik gebruik gemaakt van twee perspectieven. Voor vier uitgeverijen was dat dé reden om het af te wijzen, voor één juist een reden om het te gaan publiceren. Ik heb enorm getwijfeld over het toepassen van die perspectieven (vooral na de vernietigende kritiek van een vakkundig proeflezer en de afwijzingen natuurlijk :nod: ), ook een groot deel herschreven in één perspectief, maar daardoor veranderde de intentie van het verhaal zodanig dat ik er niet meer in kwijt kon wat ik erin kwijt wilde. Het voegt iets toe dat ik er op een andere manier niet aan toegevoegd kreeg. Vandaar dat ik eraan vastgehouden heb.

O ja, de proeflezers in de doelgroep (twee groepen 5/6 en enkele individuele) hadden absoluut geen moeite met de wisselingen. Het was zeker niet te moeilijk voor ze dus dat hoeft geen reden te zijn om het te laten. Maar wat Secret Garden zegt, is ook zeker waar: het is een trend aan het worden en als noodgreep is het te geforceerd.

Jetjeveer toch! Bij boekpresentaties staat alles wat je weten wilt!