Hai Bo, Het is alweer een poosje geleden dat ik hier op de site was, dus ik lees je reactie nu pas. Vandaar ook nu pas mijn reactie. In de eerste plaats wil ik je danken voor je integere reactie. :)

Ik heb niets met programma's als de Gouden Kooi en Big Brother. Ik denk dat ik één van de weinigen ben die er nooit naar heeft gekeken. Zelfs niet één keer uit nieuwsgierigheid. Omdat ik het concept te onzinnig vond/vind.

Dan kunnen we elkaar dus hartelijk de hand schudden. ;)

Ik hoop dan ook dat mijn manuscripten niet van dat niveau zijn. Ik hoop het niet alleen, ik wéét het ;).

Oh, dat weet ik ook, hoor. Ik heb tenslotte al eerder stukken van je tekst gelezen en er positief op gereageerd. Ik ga ervanuit dat jij begrijpt, dat ik dát niet heb willen zeggen. Mocht het toch zo over zijn gekomen, dan betreur ik dat. Zoals de Fransen zeggen: "Honi soit qui mal y pense." ;) Ik geloof niet dat we daar bij thuis horen. :)

Het was een zware periode, maar dat is niet de reden dat ik het schrijf. Ik zie er een boek in vanwege de verhaallijn, omdat ik denk dat die bijzonder, spannend en (voor een deel) herkenbaar is.

Ik weet niet precies wat ik gedacht heb over je redenen. Waarschijnlijk niet dát in elk geval. Niet dat dat er iets toe doet, jij hebt jouw eigen redenen en dat zijn de enige die gelden. Mijn leven kent periodes die minstens even zwaar zijn. Ik schrijf daar ook over. Zoals Marjet regelmatig zegt: "Wat je schrijft, ben je zelf." ;) Ik zie kunst/literatuur als een manier om het 'echte' leven te laten zien op een manier die zowel de schoonheid als de gruwelijkheid ervan toont. Maar altijd in de eerste plaats als kunst. Misschien verschillen we niet zoveel wat dat betreft?

Ik heb er geen moeite mee dat ik bij toeval in die markt pas.

Daarin verschillen we dan wel weer, want ik ervaar die markt toch domweg als té onsmakelijk, zelfs schadelijk (zie ook hieronder). Maar daarmee zeg ik niets over jou of over jouw recht om te publiceren waar je maar wilt. Ik gun je alles succes van de wereld. Het lijkt me zéér van belang dat mensen als jij en ik hun verhalen vertellen. For what it's worth, it's always better than to keep silent. Wat ik wél heb willen zeggen, is dat ik moeite heb met het verschijnsel van de 'waargebeurde markt'. Ik ben oprecht bang dat die belangstelling voor waargebeurde verhalen de interesse voor de werkelijkheid ondergraaft. Kristien Hemmerechts heeft daar meermaals een steekhoudend anti-pleidooi voor gehouden. De onsmakelijke gretigheid waarmee mensen andermans/-vrouws ellende lezen/zien/horen. Terwijl het tegelijkertijd kan gebeuren dat mensen ongelooflijk in de shit geraken, zonder dat de wereld er ook maar een moment naar om kijkt. Ze hebben het te druk met reality-televisie kijken enzovoort. (blugghhhhh... wat een sentiment, sorry, sorry, maar om maar even mijn punt duidelijk te maken.) Dat deze bezorgdheid in jouw topic is terecht gekomen is misschien onterecht of ongelukkig. Maar jij kwam met jouw vraag, en - als ik me het goed herinner in combinatie met andere topics, die mij - helaas - meteen verkeerd schoten. Daarna heb ik misschien te snel gereageerd. Misschien had ik even moeten wachten en een eigen topic openen over dit onderwerp. Ik hoop dat je niet twijfelt aan mijn oprechte interesse in jou en jouw verhaal. Of liever gezegd: ik hoop er niet op, ik vertrouw erop. :) :) Ariadne

Marriejeanne, ik ben het helemaal met je eens. Ik wilde maar zeggen dat schrijven eerst komt, dan wachten en nog eens wachten en dan pas publishing. * brede grijns* en *hefeveneenshetwijnglasomtetoastensmiley*. :lol: En dat mooie onderschrift van wie ook weer (Sjee?) met de reactie van Bo's tragische parabel over de man met zijn grasveld. Couldn't agree more! :thumbsup: