Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Buitenlandse accenten

Accenten kunnen overdreven worden meegenomen in dialogen, waarbij dan meteen duidelijk is wie iets zegt. Bijv: “Het probleem issuh dat er een onbekende terreurgroep werkzaam issuh in Europa." [Italiaans accent] Probleem is ten eerste dat de man in het Engels spreekt en niet in het Nederlands. Ten tweede, ik kan me voorstellen dat het vermoeiend leest als je het op alle woorden die op een s-klank eindigen loslaat. Wat vindt dit geachte forum? Weglaten, en een tell-opmerking maken? [Zijn Engels was moeilijk te volgen door ‘suh’ klanken achter woorden die een op een s-klank eindigden.] Of de tell-opmerking en af en toe gebruiken, als 'geheugensteuntje' [als oplossing voor probleem #2]? Of geen tell-opmerking en steeds als de Italiaan spreekt de 'suh' laten zien? Niet onbelangrijk: ik verwacht dat de man in één scène optreedt (dus niet in de hele thrille - thank gawd) en betrekkelijk weinig aan het woord is.

Lid sinds

15 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ik verwacht dat de man in één scène optreedt (dus niet in de hele thrille - thank gawd) en betrekkelijk weinig aan het woord is.
In dat geval zou ik gewoon vermelden dat hij met een Italiaans accent praat. De meeste mensen kunnen zich daar volgens mij wel iets bij voorstellen.

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zou ook gewoon vermelden dat hij een accent heeft. De specifieke klanken uittypen in de dingen die hij zegt leest al snel onprettig en ik betwijfel ook of het echt iets toevoegd, omdat het een beetje subjectief is. Als ik een Italiaan op die manier naar voren zou brengen in een verhaal, zou ik eerder al zijn ì-klanken vervangen door ie-klangen: 'Iek ben een Italiaan!' Daarmee associëer ik Italiaans dus. Dit is geen suggestie, slechts een voorbeeld om te illustreren dat klanken uittypen een subjectieve zaak is. Misschien kun je zijn accent iets meer showen (don't tellen ;)) door het te omschrijven: Zijn Italiaanse accent scherpte alle klinkers aan en deed zijn s-en zingen. Of zoiets.

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Is het belangrijk? Kun je het niet af met een eenmalig " Hij was van Italiaanse afkomst, wat in zijn accent was te horen" of iets dergelijks. Ga je dergelijke dingen ook doen met Hageneizâh, Amzsterdammerz, etc? Schots, Cockney, Zuid-Duits en alle anderen die niet hooghaarlems spreken, of the Queens English??

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Met Schlimazlnik eens. Het zal zeer onprettig lezen als je dat elke keer schrijft.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
Bijv: “Het probleem issuh dat er een onbekende terreurgroep werkzaam issuh in Europa." [Italiaans accent]
Ik had hier geen Italiaans accent uitgehaald.
Het zal zeer onprettig lezen als je dat elke keer schrijft.
Dat denk ik ook.
Wat vindt dit geachte forum? Weglaten, en een tell-opmerking maken? [Zijn Engels was moeilijk te volgen door ‘suh’ klanken achter woorden die een op een s-klank eindigden.]
Als schrijver ben je met deze uitleg in beeld. Die uitleg zou ik dus niet geven; en als je de uitleg toch wilt geven, zou ik het levendiger doen, passend bij het personage (hij heeft immers meer dan een uitspraak). Er zijn m.i. twee mogelijkheden: 1. De lezer weet dat het om een Italiaan gaat. Dan heeft hij aan één expositie daarvan genoeg. Je zou het leuk kunnen maken door één woord te bedenken dat hij niet kan uitspreken, en dat een enkele keer terug te laten komen. Om dat ene woord heen brei je dan de belangrijke tekst zodat het ook nog gewicht krijgt. 2. De lezer weet niet dat het om een Italiaan gaat. Daarbij kun je dezelfde werkwijze gebruiken - de lezer denkt dan al snel dat hij met een buitenlander van doen heeft, wat ook klopt, alleen weet hij nog niet uit welk land. Dat komt dan in de uitwerking van het verhaal.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Accenten in een tekst worden al snel heel vervelend. Stephen King durft dat wel eens toe te passen en het werkt bijna nooit, toch niet voor mij alleszins. De twee opties van Thérèse lijken me heel goed. Een woord dat hij niet kan uitspreken kan je doen, maar misschien een woord waarvan de Italiaan geen vertaling weet en daar dan een stukje omheen doen? Het lijkt me ook realistisch. Zelfs na vele jaren zijn er toch woorden waarvoor een buitenlander die Nederlands geleerd heeft, toch niet onmiddellijk het Nederlands voor kent?