Ga ik zeker doen. Vermoedelijk in week 39. En in de week ervoor het manuscript (voor zover als ik ben) toesturen (slik) :eek: :eek: :eek: :eek: :eek:

Grappig, juist mijn wens om meer kanten van het verhaal te kunnen tonen zorgde ervoor dat ik op meer dan een personnage uitkwam, vooral ook omdat in een historische roman de positie van vrouwen ervoor zorgde dat ze met bepaalde aspecten nauwelijks in aanraking kwamen, daar had ik dus sowieso al een man voor nodig. Nu maar hopen dat ik een beetje in mijn opzet geslaagd ben, al zal er ongetwijfeld nog vanalles aan gesleuteld moeten/kunnen worden.

Even het laatste nieuws: op dinsdag 22 september heb ik een gesprek en as. maandag stuur ik de eerste twee (van de 12) hoofdstukken van mijn manuscript op (dat zijn ca. 29.000 woorden). Ik ben vandaag lekker aan het herschrijven geweest en ga morgen weer verder.

Hoi hoi, weer even een update. Ik heb dus precies een week geleden een dik pakket per mail afgeleverd (de eerste 2 hoofdstukken van mijn manuscript, samen ruim 29.500 woorden). Vandaag was het gesprek met de uitgeefster (ik had haar een keer eerder ontmoet). Ik ben er vrij blanco heengegaan en was ook niet erg zenuwachtig. De uitgeefster en ik hebben ruim anderhalf uur zitten praten. Over het ontstaan van het idee, het groeiproces van het plot en natuurlijk over de kwaliteit van hetgeen er nu ligt. Het verhaal en de personen hebben volgens haar zeker potentie :nod:. Ze was nog steeds niet helemaal overtuigd van het nut van het duoperspectief, maar ze vond wel dat dit in deze versie al een stuk beter uit de verf kwam, dus dat komt wel goed :nod:. Ook op mijn schrijfstijl had ze niets aan te merken :nod: . Wat kan er beter? Vooral meer spanning en suspense. Meer onrust en ongerijmdheden die nieuwsgierigheid opwekken en die niet direct verklaarbaar zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik heb mezelf voorgenomen er serieus mee aan de slag te gaan (want ik denk dat ze gelijk heeft). Over twee maanden maken we een vervolgafspraak om over de nieuwe - verbeterde - versie te praten. Wordt dus vervolgd. Mocht er nog iemand goede tips hebben over schrijfboeken of websites over dit onderwerp (toevoegen onrust, spanning/suspense), dan hou ik me aanbevolen.

In het 'Iets te vieren'-topic had ik al laten weten dat ik vlak voor de kerst een tweede gesprek met de uitgever zal hebben. Gisteren vroeg Debutant heel optimistisch hoe ik mijn perspectiefprobleem nu heb opgelost. Ik heb dit topic maar weer even van stal gehaald om hierover met jullie van gedachten te wisselen. Huidige stand van zaken: in het concept waarover ik in september met de uitgeverij heb gesproken, is er sprake van een duoperspectief. Elke scene een eigen perspectief, meestal om-en-om. Het is hij/zij perspectief. De ene scene vanuit Sophie (dochter) en de andere weer vanuit Jacques (haar vader). De hoofdlijn van het verhaal is dat van Sophies leven. Zoals ik in #38 al schreef moet er meer spanning in. Om hier iets aan te doen heb ik het volgende bedacht: de scenes van Sophie blijven, en volgen min of meer chronologisch de gebeurtenissen in haar leven. Jacques is aan het einde van het boek ziek en heeft wanen en hallucinaties. Ik wil zijn gedachten van dat moment (waarin hij terugdenkt aan het verleden of leest in zijn dagboek) als korte flashbacks opnemen tussen de scenes van Sophie. Uiteraard hebben deze scenes een inhoudelijke link met elkaar. Maar ik vraag me nu af, vanuit welk perspectief ik de scenes van Jacques het beste kan schrijven. Hij is alleen, dus er is niemand die hem ziet en erover kan vertellen vanuit het hij-perspectief. Dan blijft over het perspectief van de alwetende verteller of het ik-perspectief. Maar is het niet raar om een ik-perspectief te kiezen, terwijl de 'ik' niet de hoofdpersoon is? Zeker omdat aan het einde van het boek, bij de ontknoping, vader en dochter elkaar weer ontmoeten. Of kan ik dan weer overstappen op haar perspectief? Wie denkt er even met me mee? Ik probeer overigens niet teveel inhoudelijke info te geven over de ontknoping, want dat zou de hele verhaallijn 'spoilen'. Het moet tenslotte nog wel spannend blijven voor toekomstige lezers :unibrow:

Ik zal even zoeken in mijn kast of ik dat boek ook heb (edit: nee, dus). Ik ben het zelf tegengekomen in het boek Handelaar in koffie van David Liss. Het leek mij een goede manier om én meer afwisseling in de tijd te hebben (minder chronologisch) én meer spanning in het verhaal. Doordat de flashbacks de lezer een klein beetje informatie geven over iets wat misschien pas over een paar pagina's relevant is of juist als verklaring achteraf, maar dan is het nog maar de vraag of het de 'waarheid' is, want tja, het is misschien wel een waanbeeld. Bedoel je met zij-perspectief nu het stuk tijdens de ontknoping?

Bedankt voor het meedenken, Sgoojur. Haar naam was Sarah heb ik in de kast liggen (maar nog niet gelezen). Ik heb net even gebladerd en gezien dat daarin een hij/zij-perspectief wordt afgewisseld met een ik-perspectief. In mijn ms ga ik dus nu uit van het zij-perspectief voor de hoofdrol. Voor de bijrol van vader twijfel ik nog tussen het hij-perspectief en het ik-perspectief. Dat laatste lijkt me meer voor de hand liggen, maar ik dacht dat het misschien raar is om een 'ik' op te voeren als bijrol. Maar het kan dus wel, zie ook hierboven. Maar het heeft natuurlijk ook met dosering te maken: als de ik-bijrol de overhand neemt in de scenes, dan klopt het niet meer.

Ja, het lijkt me wel handig om het onderscheid in de scenes te ondersteunen met de layout of een inleiding (of allebei). Zo beginnen de ik-scenes in Handelaar in koffie allemaal met: "Uit de ware en onthullende memoires van ..." en dan volgt de scene in cursief. Dat helpt de lezer om de scene in de context te plaatsen. Iemand deed me de suggestie om de lezer nog niet te verklappen dat de ik, Sophies vader is, maar ik weet niet of dat gaat lukken, en of dat behulpzaam is aan het verhaal.

Dat lijkt mij ook heel knap. Ik denk dat ik dat boek maar eens aan mijn leeslijstje ga toevoegen. Ben wel benieuwd welke technieken Coelho daarvoor gebruikt. Bedankt voor de tip. Ik was niet zo gecharmeerd van Schaduw van de wind, ik vond het teveel decor en een te ingewikkeld plot (was daardoor snel uit het verhaal en kwam er niet meer in). Misschien doe ik over een tijdje een nieuwe poging, soms helpt dat bij mij.

@Marlies: Ja, dat cursief had niet echt gehoeven in Handelaar in Koffie. Door de herhaalde introtekst (die je als lezer na een paar keer, gaat overslaan) is wel duidelijk wie er aan het woord is. Ik ben nog aan het nadenken hoe ik die 'ik-scenes' wil vormgeven. Waarschijnlijk worden het bij mij wel scenes binnen een hoofdstuk, dus het onderscheid moet extra helder zijn. Het perspectief is anders, dus dat valt al op. Het gaat niet alleen om (voorgelezen) dagboekfragmenten, maar ook ook gewone gedachten aan vroeger. Alles cursief zetten is dan niet handig, dat kan ik misschien beter reserveren voor de dagboekfragmenten binnen de flashback. Een standaard introtekst (zoals in Handelaar in Koffie) spreekt me persoonlijk niet zo aan, maar het zou wel passen bij het blufferige karakter van het personage. Hmmm, daar moet ik nog eens verder over denken. Het lijkt mij in elk geval ondoenlijk (maar ook niet nuttig) om de identiteit van de ik voor de lezer verborgen te houden. Het idee is juist door middel van de flashbacks parallellen te trekken tussen de levens. Het idee van de geheime ik heb ik dus snel laten varen.