Een grafrede schrijven - hoe lang?

Volgens mij gaat het niet om de lengte, als jij maar in een ongeveer goed aantal woorden weet te verwoorden wat je wilt zeggen. Inderdaad niet te lang, je moet geen half uur aan het woord zijn. Als het de bedoeling is dat er niet te veel gehuild moet worden, dan zou ik het korter houden en ook minder sentimentele elementen erin voegen (al vroeg je niet naar de inhoud). Ik gok een praatje van 5 à 10 minuten?

Inderdaad, het belangijkste is: niet te lang. De mensen willen iets wezenlijks horen. Iets dat de overledene tekent. Meer niet. Ze hebben geen concentratie om echt te luisteren.

LIL, Toevallig heb ik kortgeleden een boekje gekocht dat onder andere gaat over het spreken bij een overlijden Het is van Hans Bouma http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP.enfinity/e… Heb je er nog wat aan?

Als je hem tweedehands besteld, heb je hem (meestal) eerder in huis, dan staat aangegeven. Zelf heb ik weleens een boek tweedehands bestelt op zaterdag en ik kreeg hem maandagmiddag in de bus.

Carduelis: 5 à 10 minuten, ik weet niet of dat haalbaar is. Ik wil het wel proberen. Het is een complex verhaal, er is veel te vertellen, en het is van belang om iedereen (die er toe doet) erbij te betrekken. Alleen ik al heb 5 minuten adempauze nodig. Dan komt het op het volgende wat je zei 'het goed verwoorden van wat je wilt zeggen' Schrijven en schrappen, dus.

Ik kan meestal het levensverhaal vertellen tussen de 500 en 750 woorden. Als het langer duurt, zakken de toehoorders in. Ik wens je veel sterkte maandag.

@Four Seasons: ik ben bang dat het voor deze uitvaart te laat zal arriveren (of is er een privé-bedrijf dat bestellingen met raketten vanuit NL naar mij toe kan schieten?):wink: Ik woon niet op de maan, hoor - al beweren sommigen van wel. Ik woon op een mooi eiland in de Caribische Zee. En je bent altijd welkom hier. :wink: Misschien wordt dit mijn laatste grafrede, ik weet het niet. Als ik het boek van Hans Bouma bestel, dan zou het kunnen betekenen dat ik er een baan bij heb? Pfff, ik zweet nu al, laat staan als ik straks in een overvolle kerk, tranen bedwingend, moet gaan voordragen. Slik! :eek: Nee, ik doe dit voor iemand waar ik altijd en heeeeel veel van zal blijven houden.

De mensen willen iets wezenlijks horen. Iets dat de overledene tekent. Meer niet. Ze hebben geen concentratie om echt te luisteren.

Daarom is dit een uitdaging, vooral als het om iemand gaat die heel veel heeft betekent voor zovelen, en ook nog eens een bijzonder leven heeft geleid. Hoe kan je zijn lange leven in het kort recht doen. Het voelt aan alsof ik een cabaret-stukje moet gaan schrijven om ervoor te zorgen dat iedereen mee kan leven, bij kan blijven. :confused:

...

LIl, Ik heb even voor je gegoogled en vond het volgende te downloaden document met tips: www.sip.be/godsdienst/themissinglink/krantenart/l… - Verder wil ik, als ik het boek op tijd in huis heb, het een en andere doormailen uit het boek. Moet je je grafrede houden maandagochtend, -middag, of -avond?

Ik moet zometeen bij families op de koffie (zit hier nog in mijn pyama!) Ik hou jullie op de hoogte. En alvast bedankt voor de tips.

@FS: maandagmiddag 2 pm

Ik zal aan je denken, LIL :)

Sterkte LIL!

Inderdaad, sterkte! Maar je kan ook vermelden dat hij te veel goede daden heeft verricht om die allemaal op te noemen. Dan noem je alleen de belangrijkste punten. "Voor mij zal hij vooral bekend blijven als iemand die mij goed hielp in de tuin. Wat hij voor anderen was, is te veel om op te noemen. Maar hij zal bij ons allen voortleven." Zoiets, wellicht? 't Is een wat knullig voorbeeld.

Sterkte Lil, en lang of kort, zolang het uit je hart komt is het goed.

Lil, sterkte. Het is altijd moeilijk om een grafrede te maken. Maar op het moment dat je moet voorlezen, ben je meestal ijskoud, je kunt het dan gewoon, zonder tranen doen. Met tranen mag natuurlijk ook, maar als je begint, verander je in een ijspegel. tenminste die ervaring heb ik bij vier grafredes die ik hield. Nogmaals sterkte met het op papier krijgen en de dagen vanaf nu tot na de afscheidsceremonie.

Wellicht schrijf ik hier al dingen die je allang zelf had bedacht, maar aangezien je minder helder denkt als er net een dierbare is overleden, schrijf ik het hier toch maar. Wat voor beeld wil je van de persoon schetsen? Wil je iets over zijn (waar ik zijn zet kan ook haar staan, ik weet niet of het om een man of vrouw gaat) levensloop van krib tot graf vertellen, wil je een paar elementen eruit pikken, wil je het humoristisch brengen of moet het serieus zijn, wil je zijn hele karakter neerzetten of alleen leuke dingen vertellen, wil je het geloof erbij betrekken, enzovoort. Als je de antwoorden op deze vragen helder hebt kun je beginnen met schrijven. Maak het inderdaad niet te lang. Geen idee of het helpt, omdat het iets zeer persoonlijks is, maar ik wil je wel mailen wat ik gezegd heb toen mijn oma overleden was. Het was een persoonlijk stukje waarin ik schreef hoe ik haar beleefd had, maar mensen zeiden na afloop dat ik haar zo herkenbaar had neergezet. Sterkte in ieder geval!

Wat ik zelf het mooiste vind, gebaseerd op de begrafenissen waar ik ben geweest en de link naar dat document over grafredes te weten, www.sip.be/godsdienst/themissinglink/krantenart/l…... (er staan dan wel tips in van Nico Ter Linden en Huub Oosterhuis, maar je moet er wel achterstaan, want het is jouw tekst) is om te vertellen over wat de persoon in kwestie echt belangrijk vond in zijn of haar leven, waar hij/zij voorstaat: Bijv. "(......) was alles voor hem/haar" en dat je laat zien hoe menselijk deze persoon eigenlijk is, door ook de minder positieve kanten te laten zien en evengoed laat merken hoeveel je van die persoon houd.

Ik zou er ook wat humor in stoppen. Een lach én een traan.

Ik kom zsm op jullie reacties terug, ik ben net terug van een heftige dag 'informatie verzamelen' en ga even eten en dan ben ik weer weg. Wat een verhalen krijg je te horen en allemaal verschillende opvattingen van wat je wel en vooral niet mag/moet vertellen... alleen de 'research' vooraf kan al voor familiebreuk zorgen. Vanavond bij de borrel komen de leuke anekdotes los, hoop ik. Ik neem jullie tips mee, danki, en nu moet ik de kipnuggets eruit halen, want het ruikt naar brand!! :eek:

Goh LIL. Het spreekt wel enorm tot de verbeelding hoor. Ik hoop dat het je lukt er een goede tekst van te maken. :)

Bedankt allemaal voor jullie steun. Een grafrede schrijven is een eer en (dit zeggen ze er niet bij) heeeel zwaar. Vandaag ga ik beginnen met het verwerken van en het schrijven, de tijd is krap en ik moet ergens beginnen. Wat gek is, iedereen weet wat je gaat doen en iedereen stapt naar je toe met hun eigen verhalen - soms vergetend voor en om wie het gaat. :rolleyes: Het is in ieder geval heel bijzonder om zoiets mee te mogen maken. Trenke: bedankt voor je suggesties, ga ik zeker wat mee doen (ik zou heel tevreden zijn als ik iemand herkenbaar neer zou kunnen zetten, dat is wat je wilt bereiken) F.S: bedankt voor de link 'grafrede schrijven', ik heb overal rondgesnuffeld en dit was echt top! - heb hele goede tips meegekregen. Jacqueline: ik ben benieuwd wat ik zal zijn, ijspegel of waterval :D In gedachte heb ik 'ijspegel!ijspegel!ijspegel! (hopelijk helpt het een beetje) :wink: mara: zeker veel lach :lol: (zo was deze persoon en zo zou hij in onze herinnering moeten blijven) - de traan komt er vanzelf bij kijken; wat zullen we hem missen! :tear:

Lil, ik vind tien minuten al lang, hoor, voor een grafrede. En ja, vertel ook vooral over de gekke momenten. Ik wens je een waterval van woorden die je ijspegelig vertelt. Heel veel sterkte!

Ik heb het boek "Taal naar je hart" van Hans Bouma nu in mijn bezit. Als je wilt (en als het mag) wil ik wel een stukje citeren. Maar dan wil ik wel het volgende weten: Is de overledene gestorven aan een ziekte of aan ouderdom?

F.S.: allebei :confused: het was niet onverwachts, maar volgens mij is het overlijden altijd een abrupte gebeurtenis - je kan er nooit 100% op voorbereid zijn, denk ik. Pluisebol: danki! En, we zullen zien hoe lang het wordt, ik zal mijn best doen om een 'zo bevredigend mogelijke' resultaat te behalen. Met zoveel harten onder mijn riem moet het lukken :wink:

...

LIL, ik heb je gemaild.

Lieve mensen, ik heb jullie advies nodig. Wat denken jullie, moet ik mijn grafrede eerst voorleggen aan de hele familie (onder druk aangeraden), of is het de bedoeling dat ik een opdracht, met volste vertrouwen dat ik weet waar ik mee bezig, schrijf en voordraag - zonder bemoeienis van redacteuren. :confused: Ik voel spanning en intriges om me heen, ben bang voor een aanslag, maar heb echt het vertrouwen nodig om oprecht te kunnen deelnemen. Ik wil mijn dierbare niet weggeredigeerd hebben.

Ik vind dat je je eigen verhaal moet vertellen. Zoals je eerder al aangaf, iedereen heeft eigen herinneringen en jij wil alleen die van jou in je verhaal.