begeleidende brief

Waarom zou je een voorbeeld willen hebben?
De regels lijken mij duidelijk genoeg.
Het lijkt mij fijner om de begeleidende brief in mijn eigen, unieke stijl op te stellen.

Euf3

Ik ben bang dat uitgeverijen niet op de unieke stijl binnen de begeleidende brief zelf zitten te wachten. Die moet altijd een zakelijke aanpak hebben. Ik zou het liefst ook mijn eigen passie erin verwerken maar dat zal geen enkele uitgeverij ook maar iets interesseren.
Dat het ingezonden verhaal van een unieke stijl getuigt, is uiteraard wel belangrijk. Een begeleidende brief daarentegen is een soort van sollicitatiebrief. Die moet kort en krachtig zijn. Zodoende... ik wil gewoon weten welke zinnen ik zoal moet vermijden en welke dat juist gewenst zijn. Want vergeet nooit: is de begeleidende brief slecht, dan zal je verhaal nooit meer serieus genomen worden. Zo zit de harde wereld van iets gepubliceerd krijgen in elkaar.

Daar kan ik het niet voor 100% mee eens zijn, Cobra.
Ook een sollicitatiebrief moet eruit springen omdat hij net iets meer 'heeft' dan de overige brieven. Als iedereen dezelfde brief zou schrijven met alleen een andere naam onderin en een ander rijtje opleidingen op het CV, werkt het toch ook niet?
Ik denk dat dit voor een begeleidende brief ook geldt.

Euf drie

Ik hoop in ieder geval dat je gelijk hebt Eufdrie.
Wanneer ik zelf voor het zeggen had, dan zouden bij mij juist de brieven met net dat tikkeltje extra het beste scoren.
Wanneer ik blz. 126, editie 2003-2004 van het 'handboek voor schrijvers'
lees, dan krijg ik toch sterk de indruk dat het alleen maar kort en zakelijk mag zijn. Ik weet niet of je het boek hebt, maar zo ja, dan zou je voor de aardigheid eens die bewuste pagina kunnen lezen.
Uitgeverijen krijgen simpelweg te veel manuscripten in hun postvak om zich in te leven in vrolijk bedoelde zinnen binnen de begeleidende brief.
Misschien dat het bij de kleinere uitgeverijen anders werkt.
Allicht dat die er meer de tijd voor nemen. Het zou in ieder geval een goede zaak zijn. Maar goed... het is met wel meer dingen in het leven:
alles is een spel, je moet gewoon zorgen dat je het als beste weet te bespelen.

Hallo Cobra,

Zou het niet zo kunnen zijn dat de begeleidende brief slechts een formaliteit is. En dat die brief niet gelezen maar "gescand" wordt? Indien er veel gelijkluidende brieven binnen komen (bv bij een sollicitatie) dan lees ik die beslist niet zin voor zin, mijn ogen "scannen" en pas als er iets anders dan het geijkte staat, lees ik wat er staat.

Ik heb het handboek voor schrijvers c.q. de eisen niet, dus kan alleen vanuit mijzelf reageren. Open je brief niet met "bijgaand" maar begin bijvoorbeeld met je eigen onderschrift; Talent etc. Houdt het verder uiterst kort en duidelijk. De synopsis zal je moeten "verkopen" niet je brief.

In ieder geval heel veel succes!

groet Carla

Hoi Cobra,

Ik weet niet of je hier intussen nog wat aan hebt gezien de datum van jouw vraag, maar ik denk dat het inderdaad beter is om de brief gewoon in je eigen stijl te schrijven. Zorg gewoon dat er voldoende info in staat, zoals wie je bent, waar je boek over gaat en waarom jij vindt dat het uitgegeven moet worden.
Dit is althans hoe ik het heb gedaan. Zorg gewoon dat de brief nieuwsgierigmakend is want uiteindelijk gaat het toch om het manuscript!! Succes!!

Bedankt voor jullie tips Carla en Kim.
Een brief die vanuit het hart geschreven is, kan allicht wonderen verrichten. Maar hoe mooi de dingen ook geschreven zijn, ik merk op dit moment helaas een vervelende trend. Iedere uitgeverij met een klein beetje naamsbekendheid heeft te kampen met een overvloed aan binnenkomende manuscripten. Vooral rond deze tijd lijkt het alsof de medewerkers het niet meer aankunnen.
Zo moest ik zelf per e-mail vragen of ze mijn manuscript überhaupt ooit ontvangen hadden. Na een maand was er namelijk nog geen ontvangstbevestiging in de bus gevallen.
Ik kreeg een antwoord terug per e-mail. Er stond in dat ze zelfs geen tijd meer hadden voor het toesturen van een ontvangstbevestiging. Verder diende ik er rekening mee te houden dat er nu wachttijden van 6 tot 12 (!!!) maanden waren. Goed, dat kennen we dus wel. Lekker een jaartje wachten om daarna de oh zo bekende afwijsbrief in je bus te vinden. Geduld siert de mens, behalve wanneer het ongeduld redelijkheid wordt. Zo ook in dit geval.
Ik speur de markt alvast verder af. Allicht dat ik het wat dichter bij mij in de buurt zoek. Zo’n persoonlijk bezoekje bij een uitgeverij waarin je je ook mondeling kunt presenteren, wil misschien wel werken.

In december is er in Amsterdam, in Paradiso, de "beurs voor kleine uitgevers".
Daar kan je je presenteren en je manuscript "pitchen". (geen idee hoe dat in het Nederlands heet :oops: )

Harry komt Paradiso binnen.
Als een hongerige meute storten de kleine uitgevers zich op zijn manuscript. Hun tanden blikkeren in het licht van de volle maan...

Klinkt goed als de eerste regel van je volgende boek... :lol:

Ook ik ken de regels voor de begeleidende brief zoals hier in de FAQ staan uitgelegd. Kort en zakelijk dus.

Ik heb geen enkele toonaangevende prijs gewonnen, maar wel een verhaal in een bundel staan en diverse publicaties op journalistiek vlak (en columns). Ga ik dat noemen?
Is het interessant om te weten welke cursus(sen) ik op dit vlak heb gevolgd? Wat mijn beroep voorheen was? Kortom: wel of geen biografie toevoegen - wat vinden jullie?

bedankt!