namen personages

Ik liep al een tijd met het idee iets te schrijven over een vrouw met de naam Louise. Vraag me niet waarom. Uiteindelijk heb ik die naam maar eens gebruikt in een verhaal. Wil ik zojuist verder gaan met een manuscript waarmee ik maanden geleden ben begonnen, blijk ik die vrouw ook Louise te hebben genoemd. En dat niet alleen, ook in de opzet van een ander idee (ook al maanden geleden) heb ik Louise als hoofdpersoon genomen. Ik ben nu wel klaar denk ik met Louise...... :confused:

Wat zou Sigmund ervan vinden :D Of Thelma?

Voor Thelma is het zeker beter dat ik Louise in het vervolg maar laat zitten. :D

Ja ik vind als ik geen goede naam heb het verhaal niet verder kan..ik gebruik dan weleens een andere 'tijdelijke' naam maar dan schrijf ik niet prettig dan ga ik pas verder tot ik de perfecte naam heb gevonden

dat is meestal bij mij wel vervelend...moet je noodgedwongen of niet een naam wijzigen...en je krijgt maar niet de juiste ingeving daarvoor. Meestal sleutel ik wat letters in mekaar tot een woord en daar rolt dan wat uit :P Maar als ik er goed over ga nadenken worden de namen ook wel mooi. Bij mijn hoofdpersonen was het vlot gebeurd....maar met personages later in het verhaal, wiens namen ik ook nog moest wijzigen...dan gaat het moeizamer. Maar het is wel gelukt. Sommige personages krijgen ook geen namen hoor, anders krijg je te veel en wordt het verwarrend. Overzicht is wat telt.

Als de naam van mijn personages nog niet bekend zijn, dan weet ik dat het verhaal nog niet rijp genoeg is om te schrijven. Een naam bepaalt voor mij mede de sfeer van een verhaal. Als ik die sfeer nog niet helder heb, dan is er nog geen verhaal. Zo heb ik dus enkele verhalen liggen. Daar ben ik wel aan begonnen, heb enkele fragmenten geschreven en herschreven. Maar ze komen gewoon niet van de grond. Ondanks dat ik het verhaalidee wel leuk vind. Mijn laatste verhaalidee borrelde op in mijn halfslaap (in die toestand krijg ik vaak goede ideeen :smirk: ) Zelfs de naam van de hoofdpersoon had ik meteen helder. Gauw boekje erbij gepakt en opgeschreven. De volgende dag was ik er nog steeds heel blij mee! De naam klopte gewoon. (dat verhaal is overigens af en ligt ter beoordeling bij de uitgever :) )

Als ik schrijf, dan komen namen bijna vanzelf bij mij. Ik heb een idee over hoe ze zijn, dus weet ik een naam. Ik denk niet na over betekenis of context in het boek, maar gewoon over wat goed voelt voor mij. Het zijn mijn geesteskinderen.

En, Wammes? Weet je al meer? En over je andere projecten? (Misschien zie ik jou wel de 23e augustus bij mijn oudste broer, dat zou leuk zijn!)

Mara, Wammes, kennen jullie elkaar buiten het forum om? :paranoid: