Wat zijn volgens jou de voorwaarden voor een goed boek?

De layout van dit topic is echt compleet verneukt, hoe kan dat toch steeds? :? Anyway. Ik ben het pertinent niet met je eens, FS. Het gaat mij om het boek, wat ik DAAR uit kan halen. Als het goed geschreven is, maakt het mij niet uit of het verzonnen is, of echt gebeurd. De meeste "waar gebeurde" verhalen zijn toch grotendeels uit een duim gezogen omdat de waarheid niet geschikt is voor een roman. Een paar van mijn favoriete schrijvers hebben geen flikker meegemaakt in hun leven, eentje heeft zelfs zijn studie niet afgemaakt. Toch schrijven ze geweldige boeken.

Maar ik bedoel met wat je weet van de schrijver, ook de schrijfstijl of wat de persoon heeft gestudeerd. Het zegt wel iets over de inhoud van het boek. Als je bijvoorbeeld een column of een interview heb gelezen van de schrijver en je kijkt naar wat je dan van de schrijver zijn/haar schrijfstijl weet kan je ook al bewondering hebben voor een schrijver zonder echt een boek hiervan te hebben gelezen.

Nee, dan heb je bewondering voor de persoon, niet voor de schrijver. En daar hoef ik dus geen boek voor te lezen. Schrijven is een ambacht en ik kan genieten van goed handwerk. Daar hoef ik de schrijver niet voor te kennen. Daar WIL ik de schrijver niet eens voor kennen, eigenlijk. Stel je voor dat het een enorme eikel is, kan ik dan nog wel van zijn boek genieten, als ik hem de royalties niet eens gun?

Schrijven is een ambacht en ik kan genieten van goed handwerk

Wat knap dat je dat kan. :rolleyes: Ik besteed liever mijn geld aan boeken van schrijvers die ik (als persoon) bewonder. Ik heb weleens gehad dat ik een schrijver die ik bewonderde om zijn verfijnde taalgebruik en zijn visie op een bepaalde cultuur, in het echt ontmoette, tijdens een lezing plus signeersessie, en dat was zo'n teleurstelling, dat ik gelijk anders naar schrijvers en boeken ben gaan kijken en mijn rol daarbij. Misschien is het ook wel goed om niet teveel te willen weten, als je begrijpt wat ik bedoel. p.s. Ik leer wel heel veel van je postings. dank je.

Wat knap dat je dat kan voelen, :eek: LIL

Ik dacht dat dat de bedoeling van het schrijven van een boek was, dus dat de lezer meegesleept wordt door jouw emoties, vertaald of verborgen in een verhaal - ongeacht wie je bent, wat je gedaan hebt in je leven. In wat voor genre dan ook.

Four Seasons, begrijp ik nu goed dat je alleen maar boeken wil lezen van schrijvers die je mag? Wat een vreemd uitgangspunt. Ik lees een boek omdat ik het mooi, spannend, of weet ik veel, vind. Al zou ik de schrijver een kwal vinden, maar zijn boek boeit me, dan lees ik het graag.

Wat heb je als lezer met de schrijver te maken? Er staat tussen jou en hem een boek. Dat is wat hij jou aanbiedt. Dus of het een knappe man of vrouw is, doet er niet toe. En of hij aardig is ook niet, want meestal zijn schrijvers toch een beetje minder sociaal communicatief. Waren ze sociaal wat handiger, dan waren ze geen schrijver. Dan praatten ze gewoon. Wel krijgt ik de sch*t als iemand heel mooi en overtuigend dingen weet te vertellen, om zelf de controle over je te houden. Goeroeboeken vallen daaronder en al die positieve peptalk, wanneer je maar dit-of-dat doet. Mensen die een moraal verkopen ('Rookt niet!' 'Hebt geen seks voor, buiten of na het huwelijk!' 'Eet cichorei!') terwijl ze zelf kettingroken en .*.*.*. wanneer en met wie ze zin hebben, en eten wat ze lusten. Maar wat kan hén dat schelen. Als zijn/haar boek maar verkocht wordt. Hypocrisie. Nee. Dus. Een mooi boek kan meeslepend zijn, enkel door zijn taalgebruik. Dat vind ik erg belangrijk. Ook dat er iets onthuld wordt over de psyche van de mens of hoe situaties zijn ontstaan en/of gemanipuleerd. Want de mens wordt verschrikkelijk gemanipuleerd. Daarin zit de beperking van zijn vrijheid, nu we het er toch over hebben. Verder heb ik erg veel plezier als ik lees hoe mensen over zichzelf schrijven, maar dan moet het nietsontziend en eerlijk tot op de graat zijn. Dat vind ik mooi.

Four Seasons, begrijp ik nu goed dat je alleen maar boeken wil lezen van schrijvers die je mag? Wat een vreemd uitgangspunt.

Dat is niet helemaal waar. Ik kijk naar wat ik weet van de schrijver, voordat ik een boek koop. Schrijfboeken bijvoorbeeld, of die geschreven worden door schrijvers van bestsellers, of door schrijvers waarvan ik verder geen boeken vind die ze geschreven hebben. Maar er zijn wel schrijvers van wie ik geen boeken lees, omdat ik niet veel met de schrijver opheb. Als een schrijver bijvoorbeeld gaat schrijven over een moord die hij heeft begaan, of alleen maar schrijft om zichzelf op te hemelen, dan ga ik dat niet lezen. Ook boeken als "Mein Kampf" ga ik liever uit de weg, hoe goed deze ook zijn geschreven. Ook boeken van Heleen van Rooyen(?) ga ik liever uit de weg, ook al is zij nog zo'n goede journalist, ik denk dat dat komt door wat ik van haar weet. Ook met de boeken van Susan Smit ga ik uit de weg, om persoonlijke redenen ( ook al vind ik dat ze wel goed schrijft)

Maar er zijn wel schrijvers van wie ik geen boeken lees, omdat ik niet veel met de schrijver opheb.

Dit kan ik in ieder geval begrijpen. Ik lees geen Jan Wolkers en Harry Mulisch, omdat ik hen gewoon helemaal niet uit kan (kon) staan. Van het punt "ik lees boeken omdat ik de schrijver mag" weet ik het nog niet.

Non-fictie en autobiografieen zijn natuurlijk wat anders dan "zomaar" een roman. Bij eerstgenoemden is het wel logisch dat de schrijver iets belangrijker is. En Carduelis, jij kent Wolkers en Mulisch persoonlijk, dat je ze niet uit kan staan?

Nee, dat niet. Helaas niet, qua schrijverschap. Maar ik vond Wolkers in dat programma van hem bij Z@pp (ofzoiets) verschrikkelijk, in die tuin. En Mulisch' neus staat me niet aan. :') Arnon Grunberg is ook zo iemand, die wil ik ook niet eens lezen.

Mulisch heeft een boek geschreven dat heet "Voer voor psychologen", dat zegt voor mij al genoeg.

Mulisch heeft een boek geschreven dat heet "Voer voor psychologen", dat zegt voor mij al genoeg.

Wat zegt dat dan?

Een goed boek. Tja. Dat is in ieder geval een boek dat een origineel uitgangspunt heeft, iets nieuws vertelt, oogkleppen aan de lezer toont en uitdaagt om tot nieuw inzicht te komen. Woorden, alinea's, pagina's, hoofdstukken die als vanzelf samenvloeien en op een of andere manier voor de rest van je leven beklijven. Als ik persoonlijk geraakt wordt, emotioneel of mentaal 'gedwongen' wordt om in de wereld van het boek te stappen en me aan het relaas over te geven, dan spreek ik van een goed boek. Dat is meestal een verhaal waar tussen de regels door de persoonlijkheid van de schrijver sijpelt. En dan bedoel ik niet zijn of haar ego. Boeken die me laten voelen dat de schrijver zichzelf tot op het bot heeft ontleed, rakelings langs de afgrond van de waazin is gescheerd, tot blarens toe op het toetsenbord heeft zitten rammen, in momenten van wanhoop hele transcripten ritueel heeft verbrand en het hem uiteindelijk toch heeft geflikt. Het boek is af! Romantisch beeld (misschien), maar dat zijn de boeken die mij tot meer dan één keer lezen verleiden. Dat noem ik goede boeken. Of het dan om een roman, een wetenschappelijke verhandeling, een (auto)biografie of onderzoeksjournalistiek gaat, maakt niet uit. Toegegeven, het zijn er maar weinig. Bovendien denk ik dat cultuur, religie en ethniciteit een grote rol spelen in het bepalen van wat 'goed' is en wat niet. Smaak is zeker ook sociaalmaatschappelijk bepaald en daarmee is volgens mij erg lastig objectief te beschrijven wat een goed boek is. Over smaak valt niet te twisten - over goede boeken evenmin. Ben ik bang. Erudiet geschreven teksten zijn zeker geen garantie voor boeiende literatuur. Evenmin leveren verhalen 'op ware gebeurtenissen gebaseerd' per definitie in-één-ruk-uitgelezen boeken op. Dit wel: een goed doorwrocht verhaal, levende karakters, onderwerpen die boven het maaiveld uitstijgen, maar vooral dat ene ondefinieerbare element dat voor iedere tak van sport geldt: talent. Je hebt het of je hebt het niet. Ik zal geen namen noemen, maar er zijn mijns inziens veel 'auteurs' die het nauwelijks verdienen gepubliceerd te worden. Vooral in Nederland. Vooruit dan - eentje: Heleen van Royen.

Mulisch heeft een boek geschreven dat heet "Voer voor psychologen", dat zegt voor mij al genoeg.

Wat zegt dat dan?

Voor mij zegt dat, dat je jezelf dan wel heel erg goed vind. Dat je denkt dat je interessant materiaal bent voor psychologen.

Een goed boek is een boek waar ik de schrijver niet doorheen zie. Dus alle boeken van Harry Mulisch zijn voor mij geen goede boeken. Verder moet een boek lekker in de kaft zitten, niet te snel een gekraakte rug hebben en als het even kan lekker ruiken. Daarom worden e-books nooit wat. Tenslotte moet er gewoon een 'klik' zijn. Wanneer de eerste bladzijde lezen zorgt voor bijna fysieke weerzin (komt vaak voor) leg ik het boek terug. En als laatste: de beste schrijver is Karel van het Reve. Wat die ook zegt: zijn stijl is onnavolgbaar. Kortom: allemaal heel persoonlijk. En dat heb ik hierbij met jullie willen delen. Dank voor de aandacht. Vaert wel ende levet scone. DJ is leaving the building.