#588 Het Cadeau

#588 Het Cadeau

De geuren komen me tegoed als ik de parfumerie binnenstap. Ik ruik diverse bloemen, sandelhout en andere geuren die in niet kan thuisbrengen. De één ruikt nog lekkerder dan de andere. Maar ik ben hier niet voor mezelf. Ik ben hier voor een speciaal iemand. Dankzij haar heb ik vele verhalen kunnen schrijven en veel plezier daarmee gehad. Ze heeft me altijd geholpen als ik weer eens vastliep en geen letter op papier kreeg. Ik durf te beweren dat zonder haar er geen verhaal op papier had komen te staan.

En voor haar ben ik nu op zoek naar een bijzondere parfum. En met bijzonder bedoel ik niet Chanel no.5 of de La Vie est Belle van Lancôme. Ik zoek iets bijzonderders. Een vriendelijke winkeldame vraagt of ze me kan helpen. De dame laat me verschillende merken ruiken: J’adore, Black Opium, Libre, Coco Mademoiselle en nog veel meer. Maar allemaal zijn ze het net niet. Intussen, moet ik eerlijk bekennen, kan ik na het ruiken van al deze luchtjes niet meer het verschil ruiken tussen een duur parfum en een toiletverfrisser. Ik moet echt eerst een frisse neus halen voordat ik verder kan zoeken naar het ene speciale geurtje.

Buiten ga ik op een bankje zitten. Ik adem in door mijn neus en uit door mijn mond, net zo lang totdat alle luchtjes uit mijn systeem verdwenen zijn. Naast mij komt een vrouw zitten die uit haar tas een lunchtrommeltje haalt. Terwijl zij dit doet, komt er een zweem van haar parfum mijn kant op. Dit is precies het parfum waar ik naar op zoek ben. Niet te zoet, toch sterk genoeg, met een licht accent van jasmijn. Terwijl ik de lucht in mij opneem, kijkt de vrouw me vreemd aan. Ik verontschuldig mij en leg de situatie uit. Ze verteld mij dat zij Alien van Mugler op heeft. Ik bedank haar en ren terug naar de parfumerie.

Met het flesje loop ik naar de kassa. Bij de kassa staat een rek met cadeauverpakkingen chocolade, in alle maten en soorten: melk, puur, wit, met hazelnoot, met praliné, met zout en karamel en noem maar op. Ik pak een cadeauverpakking wit met praliné. Samen worden ze mooi ingepakt.

Met de cadeaus fiets ik naar mijn vriendin. Ze kijkt verbaasd als ze de deur opendoet en mij met de cadeaus ziet staan. “Deze cadeaus zijn voor jou omdat zonder jou mijn pen stil blijft en ik geen verhalen schrijven kan. Ik dank je met heel mijn hart en ziel. En ik hoop dat je voor altijd mijn steun en toeverlaat zal zijn bij het schrijven van verhalen.”

Beste Nadine,

Ondanks dat ik je nog niet zo lang als coach heb mogen meemaken, vind ik het ontzettend jammer dat je ermee ophoudt. Je terechte en positieve commentaar was voor mij een grote hulp. Hopelijk stop je niet met je blog. Ik wens je veel succes en plezier in wat je verder gaat doen. Ontzettend bedankt.

Groet, Nicoline