#584 - De Wurgym

Er sluipt een dikke groene mist tegen de Dwergenberg op. Hij belemmert de gepantserde dwergin bij de stadspoort in haar zicht. Ze staart in de nevel op zoek naar naderend onheil. Als uit het niets staat Crowfort plotseling naast haar.
‘Nog wat gezien, Amara?'
Een windvlaag van haar met runen versierde gevechtsbijl strijkt langs zijn wangen.
‘Heet jij mij zo welkom?’
Ze lacht nu breeduit. 
‘Arausamman, wat brengt u hier?’
‘Ik heb geruchten gehoord over gevaren vanuit de Grijze Bergen.’ 
Haar naar binnen gekeerde blik vertelt hem genoeg.
‘Er zijn aura wezens gezien. Stinkende kwijlende schepselen op zoek naar eten. Een paar dwergen zijn verdwenen.’
‘Vallen ze de vestiging aan?’
Ze houdt haar wapen in de aanslag. 
‘Ik lust ze rauw.’
‘Dit zijn geen individuen waar je graag een gevecht mee aangaat.’

Ze legt haar hand op de mond van Crowfort. Hij spits zijn oren als een schrapend geluid in de alles verhullende mist te horen is. Zijn zwaard laat een zwak blauw schijnsel zien en hij neemt zijn metalen schild voor zich. Amara houdt haar barak en kuld gereed. Over rotsgrond krassende nagels komen dichterbij. Een reusachtige groene trol verschijnt vanuit de groenkleurige omgeving. Een paar glimmende dwergensieraden schitteren aan een leren snoer om zijn hals.
‘Wurgym,’ mompelt Amara binnensmonds.
De enorme gestalte waggelt zwaaiend met zijn knuppel hun kant op. Ze ruiken zijn rottende adem als ze de twee grote gele snijtanden in zijn mond zien. 
Amara en Crowfort nemen hun positie bij de poort in. De trol torent hoog boven hen uit. Zijn knuppel laat bij de eerste klap de steentjes van de grond rondvliegen. Crowfort vangt een volgende klap op met zijn schild. Amara’s bijl hakt in het been van de aanvaller. Deze grijpt naar de wond en richt zijn woede op de dwergin. Haar schild wordt uit haar handen geslagen. Ze krimpt ineen om de volgende slag op te vangen. Er klinkt een dof geluid als haar dwergmetalen schouderstuk indeukt. Amara rolt weg over de grond. 
Tom, tam, tom, tam klinkt vanuit de hoofdstraat van de dwergenstad. Hollende voetstappen komen in de richting van de poort. De trol schrikt op en krimpt ineen als Crowforts zwaard een snee in zijn been maakt. Met een wilde knuppelzwaai maait hij in de richting van de paladijn. Crowfort duikt onder de knuppel door richting Amara. 
Vanuit de stad regent het nu pijlen. Dwergenboogschutters vuren het ene salvo naar het andere af. Ze steken als naalden uit de huid van de woesteling.  Met een ahg plukt hij ze uit zijn vel. Met een ruk draait hij zich om en verdwijnt in de groene nevel. 

De schutters juichen als ze de trol zien vertrekken. Luid lachend en pratend gaan ze weer de stad in.  
Amara gaat rechtop zitten en maakt haar schouder vrij. Ze wrijft over de pijnlijke plek.
‘Laat mij maar even kijken,’ zegt Crowfort.
Zijn handen bewegen boven de gekwelde spieren. Warme tintelingen trekken door zijn handpalmen. Amara voelt de warmte in haar huid trekken.
‘U hebt een findal.’
Hij knikt en richt de aandacht weer op zijn genezende werk.
De dwergin ontspant en laat het weldadig gevoel over zich heen komen.
Crowfort schudt zijn handen af.
‘Je kunt je arm weer gebruiken.’
Amara raapt haar strijdbijl op en zwaait ermee in het rond. Haar ogen stralen. Met een glimlach slaat Cromfort haar gade.
‘Volgens mij kun jij de strijd weer aan.’
‘Zonder u was de wurgym de stad binnengedrongen.’
‘Je hebt je kranig geweerd. Ik ga nu naar de Pebble Gullet voor mijn afspraak.’
‘Arausamman, bedankt. Neem je nog afscheid van me als je de Dwergenberg verlaat?’

Dwergenwoorden en hun betekenis.
arau = groot of gigantisch
Arausamman =  grote vriend, een woord dat respect uitdrukt.
Barak = schild
kuld = bijl
findal = goddelijke gift
wurgym = lelijk ding