#583 Bitterzoet (herschrijf)
De laatste doos heb ik zojuist naar de auto gebracht en nog één keer stap ik mijn voordeur binnen. Ik loop door naar de woonkamer waar ik met mijn schouder tegen de deurpost aanleun. Mijn blik glijdt door het lege vertrek, niet om te controleren of ik iets ben vergeten maar om de woonkamer goed in me op te nemen. De twee erkers met bovenin het karakteristieke glas in lood, de ornamenten op het plafond en de originele houten vloer. Eigenlijk gaat het niet eens om de details maar om de diepere betekenis. Deze ruimte die jarenlang een veilige haven, mijn heiligdom is geweest. De cocon die me beschermde tegen de buitenwereld wanneer het me teveel werd. Ik snuif de vertrouwde geur van thuis, die specifieke geur die alleen mijn huis heeft zoals ieder huis deze heeft. Een flatterende manier om deze mix van hout, oud huis en mijn eigen geur onder woorden te brengen, lukt me niet. In plaats daarvan probeer ik het in mijn geheugen te verankeren.
Ik loop naar mijn lievelingsplek: het grote raam met een lage diepe vensterbank die ik als bank gebruikte en die uitkijkt op het grasveld met monumentale eik. Voor de laatste keer neem ik plaats, schuifel heen en weer zodat mijn rug precies in de juiste hoek tegen de muur leunt, trek mijn benen op en sla mijn armen eromheen. Mijn kin steunt op mijn knieën en ik neem het uitzicht in me op. Het zachte zonlicht van de namiddag, verwarmt mijn huid.
Alsof de eik mijn gemoedstoestand aanvoelt, laat hij door een stevige bries een aantal bruin gekleurde bladeren los.
Ik zucht, mijn blik mistig door de opwellende tranen. Het is tijd om deze plek na al die jaren los te laten, dat moet. Dat wil ik ook. Daar twijfel ik niet aan. Er wacht me een fantastische nieuwe start, een ander begin. Een nieuwe veilige haven. Een gezamenlijke. Mijn buik wordt warm door de gedachte aan Ian, mijn vriend, op mijn mond een lach. Mijn zwaarte van een moment geleden verdwenen.
Peinzend staar ik naar buiten, de eik niet meer scherp in mijn vizier. Misschien gaat verhuizen altijd wel gepaard met tegenstrijdige gevoelens. Bitterzoet. Verdriet en blijdschap. Afscheid en een nieuw begin. Door dit besef, voel ik rust in mijn hart.
Ik werp nog een laatste blik op de eik, neem een flinke ademteug en spring vervolgens op van de vensterbank. Zonder verder nog om te kijken, stap ik met lichte tred naar buiten.

Ik vind het innerlijk…
Lid sinds
10 maanden 2 wekenRol
Ik vind het innerlijk conflict mooi geschreven! Zo'n laatste afscheid, nog even één keertje aandacht voor de fijne dingen in het huis voordat je verder gaat. Het parallel tussen het loslaten van de bladeren van de boom en van de personage met het huis vind ik ook mooi.
Eén muggenziftje: in de eerste alinea gebruik je twee keer kort op elkaar hetzelfde woord. Dit is natuurlijk niet verboden, maar vind ik zelf altijd een beetje stroef lezen. ("laatste" en "ruimte")
Verder mis ik misschien wat detail. Je noemt bijvoorbeeld het uitzicht maar beschrijft alleen een eik, en is er nog meer te beschrijven aan het huis behalve de favoriete zitplek van de personage? Is er iets uniek? Of een frustratiepunt geweest? Wat gaf het huis karakter?
Dank voor je opbouwende…
Lid sinds
8 maanden 2 wekenRol
Dank voor je opbouwende feedback, ik neem het graag mee!
Hoi L.S_77, De cocoon -->…
Lid sinds
16 jaar 3 maandenRol
Hoi L.S_77,
De cocoon --> bewust Engels?
Ik loop naar mijn lievelingsplek, het grote raam met een lage diepe vensterbank die ik als bank gebruikte en die uitkijkt op de monumentale eik. --> misschien een dubbele punt na 'lievelingsplek' om de zin wat prettiger leesbaar te maken?
Mijn kin steunt op mijn knieën en neem het uitzicht in me op. --> Mijn kin steunt op mijn knieën en ik neem het uitzicht in me op.
Het is een mooie beschrijving van een soort laatste blik op 'haar/zijn' plek. De toedracht voor de verhuizing wordt later duidelijk.
Mooie overpeinzing van de…
Lid sinds
1 jaar 9 maandenRol
Mooie overpeinzing van de hoofdpersoon. Goed te volgen.
Ik struikelde persoonlijk alleen in de derde alinea over Meegevoerd door de dwarrelende wind. Ik zou dat weglaten (het loslaten van de bladeren is al een mooie metafoor voor haar gemoedstoestand) of samenvoegen met de zin ervoor.
De overgang van haar stemming vond ik goed en levensecht beschreven.
De ambivalente gevoelens bij…
Lid sinds
10 maandenRol
De ambivalente gevoelens bij loslaten en opnieuw beginnen zijn goed tastbaar in je verhaal.
De boom, een mooie metafoor.
Fijn geschreven.
Graag gelezen
Dag L.S._77, Ik vind het…
Lid sinds
13 jaar 6 maandenRol
Dag L.S._77,
Ik vind het verhaal iets te beschrijvend. Alsof de HP zichzelf filmt. Bijvoorbeeld: Er ontsnapt me een zucht, en er verschijnt een liefdevolle lach op mijn gezicht. Daardoor krijg ik wel een goed beeld, zie de emotie, maar voel die niet.
en spring vervolgens van de vensterbank. Hier bleef ik hangen. Het is een lage vensterbank. Volgens mij moet het dan en spring vervolgens op van de vensterbank. zijn.
Hoi Jascha, LiaV55, Ancenita…
Lid sinds
8 maanden 2 wekenRol
Hoi Jascha, LiaV55, Ancenita en Angus,
Hartelijk dank voor jullie feedback, ik neem alles graag mee.
Jascha; bedankt voor je scherpte met de verspreking in het Engels! Zinstructuur is een aandachtspunt, dus nogmaals dank!
LiaV55: Mee eens over dat stukje in de derde alinea, ik twijfelde zelf ook!
Ancenita: dank voor je positieve feedback.
Angus: dank voor je feedback, ik neem het mee en zal me meer gaan verdiepen.
Jullie bijdragen aan de wekelijkse opdracht lees ik zeker, maar ik voel me nog te onervaren om mijn mening te geven.
Gr. Lucienne
Mooi dit: Mijn blik glijdt…
Lid sinds
14 jaar 9 maandenRol
Mooi dit: Mijn blik glijdt door de lege kamer, niet om te controleren of ik iets ben vergeten maar om de ruimte goed in me op te nemen. Je mening is altijd waardevol Lucienne! Welkom juist! Daar doet onervarenheid niets aan af. Je hebt het een vertrouwde stek verlaten en de gevoelens die daarbij komen kijken goed weten te vangen.
Hoi Emmy, Dank!
Lid sinds
8 maanden 2 wekenRol
Hoi Emmy,
Dank!
Lucienne, dit afscheid van…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Lucienne, dit afscheid van een vertrouwde plek heb je zeer treffend beschreven. De smart van het heengaan wordt verdreven door de hoop naar een nieuw begin.
Ik zie dat je de aangegeven foutjes en ook eventueel de suggesties nog niet hebt verwerkt in de tekst. Dat kan je doen via de knop 'bewerken' bovenaan.
Fijne tekst om te lezen…
Lid sinds
19 jaar 3 maandenRol
Fijne tekst om te lezen waarbij je de verteltijd vertraagt met veel overpeinzingen en emoties. De zucht die aan je ontsnapt is wel duidelijk, maar wanneer ik het lees komt het ietsje geforceerd over naast de natuurlijke stijl in de rest van de tekst. Daardoor valt het net teveel op. Goed gekozen situatie. Mogelijk kun je wat meer detail en zintuigen vervlechten?
@ Schmetterling: dank voor…
Lid sinds
8 maanden 2 wekenRol
@ Schmetterling: dank voor je tip. Ik ben nieuw op het forum en had niet in de gaten dat je de aanpassingen online kan toevoegen! Daar zal ik komend weekend de tijd voor nemen.
@ Schrijfcoach Odile Schmidt: Dank Odile voor je reactie. Zoals hierboven beschreven, zal ik daar dit weekend voor gaan zitten.