#583 Doos vol kikkers

Dag perzikhoofd,

De kern van je verhaal vind ik mooi.
Op de uitwerking heb wel wat punten.
Zorgvuldig ingepakt, gecategoriseerd, losse krantenvellen gefrummeld rondom kopjes en overige dierbaren. 
Herkenbaar. Maar je stelt hier kopjes gelijk met dierbare spullen door het gebruik van overige. (Dierbaren zijn bovendien - over het algemeen - mensen).
Dozen op dozen met herinneringen uit vorige levens.
In de context van het verhaal zou ik het houden op Dozen op dozen met herinneringen uit een vorig leven.
Enfin, weinig dieren in de onze. Ik bleef hier haken. Ik zou die zin schrappen. Die voegt sowieso - volgens mij - niets toe.
Als een rups die zich verpopt tot vlinder hebben we ons hele hebben en houden ingepakt, door elkaar gehusseld, en elders in een andere configuratie weer uitgestalt.
Door elkaar gehusseld verstoort het beeld van mooi gevonden metafoor. (Uitgestald).
Je hoopt dat ik nu niet meer wegkwijn op haar kamer - die bestaat immers niet meer.
Nee, die kamer bestaat niet meer. Dus: Je weet dat [...] of iets in die trant.
Het is door onbekende handen betast en bedoezelt, vastgegrepen en gedwongen om verder te gaan door de tijd.
Wat is het?
We zullen geen ruzie meer krijgen wanneer ik geen lasagna wil maken (haar lievelingseten) en weiger voetbal te kijken (haar lievelingssport).
Nou, daar hoort toch wellicht een misschien voor of Ik hoop. Ik geloof als lezer niet dat door de verhuizing opeens een streep onder alles wordt gezet.
Waar je haar eerst nog vond bij een uitgebreid sporenonderzoek - een haarelastiekje op de eettafel, mascara naast de wasbak in de badkamer - wordt dat nu steeds lastiger.
Ik vind dat als lezer geen uitgebreid sporenonderzoek. Een haarelastiek op de eettafel of mascara naast de wasbak, dat zie je in een oogopslag. En...hoelang laat je dat dan liggen op die plekken?

 "Ik denk niet dat ze een dochter hebben." Zal je na verloop van tijd kunnen zeggen, pijp in de mond. "Wel een bijzondere fascinatie voor kikkers."
Zullen ze/ Zal men (?)
Of is dat die rechercheur weer? Dan klopt het perspectief niet helemaal.
Wel een mooi einde dat mooi terugslaat op de eerdere benoeming van de Kikkerboekjes. Fraai.

Ik besef dat het als heel veel kritiek klinkt, maar ik vind nogmaals de kern van het verhaal mooi. Vooral door kikker. Maar ook de andere beelden die je oproept. Maar het is het dan nét niet voor mij.

@Angus, 

Bedankt voor je feedback! Ik waardeer het juist als iemand opbouwende kritiek heeft :) 

Nu je het zegt zie ik inderdaad de slordigheden hier en daar (daar lees ik toch gauw overheen tijdens het schrijven) en ik ben het met je eens dat het wat perspectief betreft een lastiger stuk is. Ook merkte ik tijdens het schrijven dat het wat gekker/poëtischer werd dan ik in eerste instantie van plan was, maar ik heb me er vooral door laten meenemen. 

Om op een paar specifieke dingen te reageren:
- Het door elkaar husselen is metafoorgetrouw (de rups wordt letterlijk een soort soep voordat het een vlinder wordt), vandaar dat ik dat heb benoemd, maar de woordkeuze is daarin wellicht matig geweest.
- "Het" sloeg op de kamer en de inhoud daarvan. Maar daarna geschreven alsof het ook over de dochter kon gaan?
- De laatste alinea loopt een beetje over in een blik op de toekomst? Dus het is inderdaad niet opeens voorbij, maar met de tijd wordt alles weer normaal/gaat het leven verder.
- Het uitgebreide sporenonderzoek is ook een beetje een hyperbool natuurlijk :P 

Ik neem je feedback mee bij het herschrijven!