#577 - Natuurtalent

Dag Tony,

Sem knikte naar zijn moddermuur. Zijn vingers kneedden de modder tot een ronde bal. Even leek het op... Snel plette hij hem weer tot een steen voor zijn muurtje. Mama staarde.
En dan laten springen.
Naargeestig verhaal. Maar ZGG.

Fraai beschreven hoe beklemmend opvoeding kan zijn. 

Hoi Tony, 

Een woord springt eruit voor mij na het lezen van je verhaal:  ieuw. 
Niet alleen vanwege de beklemming van de moeder en de manier waarop het kind daarop is ingespeeld, maar ook hoe je schrijft wat er in het hoofd van het kind omgaat. Ik schat Sem in als een kleuter. Om zo jong al dan helemaal overal op in te kúnnen spelen en dat ook nog eens doén...
De manier waarop je de sfeeromschrijving schetst heeft iets heel volwassens, terwijl je eerder zou denken dat je bij een kleuter diens wereld ook wat kleiner maakt. Dat maakt het contrast en de paradox des te groter.

Ieuw. Voor de schets van hoe dit in het echte leven zou zijn. Hoera voor de manier waarop je dit geschreven hebt. 

Groet, 

Nadine

Tony, ik krijg de neiging om Sem als een gek bij zijn moeder vandaan te halen. Ik sluit me dan ook aan bij de woorden van Nadine: ieuw.

Graag gelezen.

Stilmakend mooi, Tony. Het doet me denken aan het lied van Gerard van Maasakkers "Bloemen zijn rood".

Brr, erg beklemmend. Haal dat kind daar weg!

De titel is mooi gevonden trouwens.

Mooie schrijfstijl waarin less more is. 

Hoi Tony,

ik had deze begin van de week al gelezen, maar omdat ik nog een eigen verhaal moest produceren, nog geen feedback gegeven.
De personages kropen direct onder mijn huid, de beklemming is duidelijk voelbaar.

Graag gelezen!

Ha Tony,
Bij dit gedeelte:

Sem bouwde een muurtje van modder. Steen voor steen. Zoals hij gisteren deed. En eergisteren. Hij kende elke steen hier.

komt het woord steen wel erg vaak na elkaar voor. Ik zou zoeken naar een synoniem of iets als hij kende het op zijn duimpje. Beklemmend dit verhaal! Sterk einde

'Dat ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien wel dood', is hier niet van toepassing, want natuurlijk wordt Semmeke een voetballer als hij groot is en mama onder de grassprietjes ligt. Brilliant, as always.

@Angus: dankjewel!
@Job: dank!
@Coach: jammer, "ieuw", is niet echt waar ik voor ging, wel, "jakkes" ;) Dank voor de hoera!
@Nicoline: dankje, en sorry voor de ieuw
@Fief: bedankt hoor! Prachtig lied: kende het niet, maar bloemen zijn uiteraard rood en blaadjes zijn groen, jongeman. 
@Stefan: dankjewel!
@Jasha: dankjewel!
@Schrijfdeb: Dank!
@Emmy: er waren ook erg veel stenen in zijn speelgoeddoos, om maar niet te zeggen, alleen maar stenen. Je hebt gelijk, iets teveel steen, maar goed... dank!
@Gi: Dank!!


@Allen: excuses voor de late reacties, en ook de weinige reacties op jullie verhalen - ik ben nogal druk (met werk, met proberen verhalen schrijven die ik zelf goed genoeg vind om in te sturen (na de stress van #1 en #2 in verhaal vd maand wil ik alleen maar beter doen - word er gek van) en vooral ook zorg te dragen voor mijn kroonjuwelen én staf!

Binnenkort meer!

Tony, fijn te horen dat het verder goed met je gaat. 

Tgohja, wat je goed noemt:) Maar erg bedankt Fief voor je bezorgdheid! Liefde!