#577 Een afspraak met ellende

Hoi Stefan, ik vind het wel grappig gevonden. Eerder dan je afspraak komen en hopen dat je dan ook eerder aan de beurt bent. Als ze je dan laten wachten, deugt ook helemaal niets meer.
Graag gelezen.

naar Jaap, die zijn plaats weer inneemt. ---> de komma mag weg.

Jaap ziet hoe ze een oudere mevrouw meeneemt, de wachtkamer uit, naar de dokter. ---> "de wachtkamer uit, naar de dokter" is naar mijn inziens overbodige informatie. 

En als je er iets van zegt krijg je een grote mond --> komma tussen zegt en krijg

Hoi Stefan, 

Leuk gevonden en herkenbaar ook! 
Ik heb een beetje(!) moeite met de afwisseling van de dialoog en de omschrijvingen. Dat vind ik zelf raar, want in theorie  doe je precies wat zou moeten werken. Een goede afwisseling van gesproken irritatie, een situatieschets en dan weer een dialoog die goed werkt, omdat je personage steeds kwader wordt. 
Misschien kunnen andere forumleden helpen met waar ik een mogelijke 'fout' zie? Te weinig sfeeromschrijving, een te snel tempo? Ik kan er mijn vinger niet op leggen. 

Sorry, hier schiet ik als schrijfcoach tekort! 

Want het verhaal als geheel is leuk, goed opgebouwd en vooral het einde is een mooi voorbeeld van iemand op zijn nummer zetten.  Je hebt het gewoon goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Dag Stefan,

De dialoog is denk ik ok. Ik word meegenomen in het groeiende onbegrip en de woede. Maar wat ik mis is inderdaad de sfeer. Ik krijg als lezer niet echt een beeld van de omgeving en het belangrijkste personage.

Hallo Stefan,

Heel herkenbare situatie en leuk beschreven. 

Ik herken wel wat Nadine schrijft. Ik moest me erg concentreren om goed voor ogen te houden wie wat zei en deed.

Misschien komt het doordat wat wisselingen hebt in hoe je de personages noemt. Zo krijgt de assistente opeens ook een naam: mevrouw Rutte. .Misschien zou de HP haar alleen met mevrouw aan kunnen spreken. ' imiteert ze' wordt dan ' imiteert de assistente.'

De HP beschrijf je zowel als 'hij', ' Jaap, meneer zageman' en 'het mannetje" De eerste drie zijn makkelijk te volgen. Bij 'het mannetje' moest ik weer even nadenken.wie is dat mannetje? Ik kreeg hem wel weer te pakken, maar kwam erdoor uit mijn ritme.

Tot slot, bij de zin: 'De man die naast hem zat is net aan de beurt' haperde ik ook weer even. De zin en formulering klopt. Maar ik moest weer even schakelen: hij staat toch bij de assistente? Dan zit er toch niemand naast hem? Och nee, er staat 'zat'.  Misschien leest het makkelijk als je de man een gebrek geeft: gebroken been of zo. Dan vermijd je het beeld van naast hem te zitten.

Ik weet niet of ik hiermee de vinger erop gelegd heb, maar dat is wat mij opviel.

In ieder geval wel met plezier gelezen.

Leuk onderwerp, goed bedacht. 

Ik las het verhaal wat stroef waarbij ik wat moeite had te volgen wie wat zei. Wanneer ik het een tweede keer lees, volg ik het wat makkelijker. De zinnen zijn misschien wat staccato, wat de flow eruit haalt. 

Praktisch: volgens mij haalt de huisarts de patient zelf uit de wachtkamer?

Hoi Stefan,

heerlijk verhaal, ik heb me zitten ergeren aan de HP en dat kan alleen een goede schrijver voor elkaar krijgen :)
Ik moet me wel aansluiten bij de reeds gegeven feedback, ik moest me heel goed concentreren op wie wat zei en hoe de setting precies was. Als je hier nog in kunt schaven, kun je het verhaal naar een hoger niveau tillen.

Graag gelezen!

Ha Stefan,

Een leuk verhaal! 
De naam Zageman is niet veelvoorkomend, het zou dan ook wel heel toevallig zijn wanneer er ook een mevrouw en een meneer Zageman in dezelfde wachtkamer zijn. Je zou het verhaal kunnen laten beginnen bij: ‘Wat vind u daar nou van? Zij kwam na mij binnen, maar ze is eerder aan de beurt.’ 
Dan is de lezer meteen in het verhaal en is de setting toch meteen duidelijk. (Vooral wanneer je in de zin: Met zijn boze blik probeert Jaap de aandacht te trekken van de assistente nog de toevoeging doktersassistente  schrijft.) Daarmee zou het eerste gedeelte waarmee je opent weggelaten kunnen worden, zonder dat het verhaal onduidelijk wordt. Er komt zo meer vaart in het verhaal. Ik zou zelf niet kiezen voor het mannetje.
Ergens naar toebenen is per definitie vastberaden. Het woord vastberaden kan daar weg. 

Op sommige plekken zou: Zei mevrouw Rutte, eenvoudig weggelaten worden omdat door de afwisseling van de dialoog al duidelijk is wanneer wie aan het woord  is.