#577 Een afspraak met ellende
‘Mevrouw Zageman?’
Jaap springt op.
‘Mevróuw Zageman?’ herhaalt de assistente en staart naar Jaap, die zijn plaats weer inneemt. Die assistente met die lelijke neus, daar moet je niet mee in discussie gaan, weet hij van eerdere bezoeken aan de dokterspost.
Jaap ziet hoe ze een oudere mevrouw meeneemt, de wachtkamer uit, naar de dokter. Het is toch wat. Hij tuurt naar de klok.
‘Wat vindt u daar nou van? Zij kwam na mij binnen, maar ze is eerder aan de beurt.’
De man naast hem kijkt opzij en voelt zich aangesproken. ‘Ach ja. Misschien heeft ze een afspraak voor kwart over tien.’
‘Een afspraak?’ blaft Jaap terug. ‘Denk je dat ik geen afspraak heb! Waar maak je überhaupt een afspraak voor? Ze doen er verder niks mee.’
De man haalt zijn schouders op en kijkt de andere kant op.
‘Mevrouw Akker?’
Met zijn boze blik probeert Jaap de aandacht te trekken van de assistente. Ze negeert hem gewoon. Jaap ziet hoe mevrouw Akker naar de arts kan. Zij wel. Hij kijkt om zich heen, maar niemand kijkt terug.
Nou heeft hij er genoeg van! Het mannetje springt op en beent vastberaden naar de balie.
‘Mevrouw Rutte.’
‘Meneer Zageman,’ imiteert ze. Alleen haar mond glimlacht.
‘Ben ik nu nog niet aan de beurt?’
‘Nee, meneer Zageman.’
‘Maar ik heb een afspraak!’
De man die naast hem zat is net aan de beurt.
‘Voor wanneer heeft u een afspraak, meneer Zageman?’
Jaap wijst hem na. ‘Ik was hier eerder dan hij!’
‘Voor wanneer heeft u een afspraak?’
‘Wat maakt dat nu uit?
‘Voor wanneer?’
Jaap moet even nadenken. ‘Elf uur.’
‘Aha,’ zegt mevrouw Rutte. ‘Als u daar plaats wilt nemen, wordt u om elf uur opgeroepen.’
‘Maar ik zit hier al een uur te wachten!’
‘Misschien, meneer Zageman, moet u hier dan niet om kwart voor tien al gaan zitten.’
‘Dat is alleen omdat ik op jullie website – zeer gebruikersonvriendelijk, moet ik zeggen – niet eerder kon boeken dan elf uur.’
Mevrouw Rutte zucht. En zwijgt.
Jaap kijkt haar boos aan, hij wil nog iets zeggen, maar er schiet hem niks te binnen, dus gaat hij weer zitten.
‘Het is toch verschrikkelijk,’ verzekert hij een man die net binnenkwam. ‘Eindeloos laten ze je hier wachten. En als je er iets van zegt krijg je een grote mond. Waar betaal ik eigenlijk voor? Er is geen medemenselijkheid meer. Geen greintje, meneer.’
Hoi Stefan, ik vind het wel…
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
Hoi Stefan, ik vind het wel grappig gevonden. Eerder dan je afspraak komen en hopen dat je dan ook eerder aan de beurt bent. Als ze je dan laten wachten, deugt ook helemaal niets meer.
Graag gelezen.
naar Jaap, die zijn plaats weer inneemt. ---> de komma mag weg.
Jaap ziet hoe ze een oudere mevrouw meeneemt, de wachtkamer uit, naar de dokter. ---> "de wachtkamer uit, naar de dokter" is naar mijn inziens overbodige informatie.
En als je er iets van zegt krijg je een grote mond --> komma tussen zegt en krijg
Hoi Stefan, Leuk gevonden…
Lid sinds
5 jaar 4 maandenRol
Hoi Stefan,
Leuk gevonden en herkenbaar ook!
Ik heb een beetje(!) moeite met de afwisseling van de dialoog en de omschrijvingen. Dat vind ik zelf raar, want in theorie doe je precies wat zou moeten werken. Een goede afwisseling van gesproken irritatie, een situatieschets en dan weer een dialoog die goed werkt, omdat je personage steeds kwader wordt.
Misschien kunnen andere forumleden helpen met waar ik een mogelijke 'fout' zie? Te weinig sfeeromschrijving, een te snel tempo? Ik kan er mijn vinger niet op leggen.
Sorry, hier schiet ik als schrijfcoach tekort!
Want het verhaal als geheel is leuk, goed opgebouwd en vooral het einde is een mooi voorbeeld van iemand op zijn nummer zetten. Je hebt het gewoon goed gedaan.
Groet,
Nadine
Dag Stefan, De dialoog is…
Lid sinds
13 jaar 5 maandenRol
Dag Stefan,
De dialoog is denk ik ok. Ik word meegenomen in het groeiende onbegrip en de woede. Maar wat ik mis is inderdaad de sfeer. Ik krijg als lezer niet echt een beeld van de omgeving en het belangrijkste personage.
Hallo Stefan, Heel…
Lid sinds
8 maanden 4 wekenRol
Hallo Stefan,
Heel herkenbare situatie en leuk beschreven.
Ik herken wel wat Nadine schrijft. Ik moest me erg concentreren om goed voor ogen te houden wie wat zei en deed.
Misschien komt het doordat wat wisselingen hebt in hoe je de personages noemt. Zo krijgt de assistente opeens ook een naam: mevrouw Rutte. .Misschien zou de HP haar alleen met mevrouw aan kunnen spreken. ' imiteert ze' wordt dan ' imiteert de assistente.'
De HP beschrijf je zowel als 'hij', ' Jaap, meneer zageman' en 'het mannetje" De eerste drie zijn makkelijk te volgen. Bij 'het mannetje' moest ik weer even nadenken.wie is dat mannetje? Ik kreeg hem wel weer te pakken, maar kwam erdoor uit mijn ritme.
Tot slot, bij de zin: 'De man die naast hem zat is net aan de beurt' haperde ik ook weer even. De zin en formulering klopt. Maar ik moest weer even schakelen: hij staat toch bij de assistente? Dan zit er toch niemand naast hem? Och nee, er staat 'zat'. Misschien leest het makkelijk als je de man een gebrek geeft: gebroken been of zo. Dan vermijd je het beeld van naast hem te zitten.
Ik weet niet of ik hiermee de vinger erop gelegd heb, maar dat is wat mij opviel.
In ieder geval wel met plezier gelezen.
Leuk onderwerp, goed bedacht…
Lid sinds
16 jaar 2 maandenRol
Leuk onderwerp, goed bedacht.
Ik las het verhaal wat stroef waarbij ik wat moeite had te volgen wie wat zei. Wanneer ik het een tweede keer lees, volg ik het wat makkelijker. De zinnen zijn misschien wat staccato, wat de flow eruit haalt.
Praktisch: volgens mij haalt de huisarts de patient zelf uit de wachtkamer?
Hoi Stefan, heerlijk…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Stefan,
heerlijk verhaal, ik heb me zitten ergeren aan de HP en dat kan alleen een goede schrijver voor elkaar krijgen :)
Ik moet me wel aansluiten bij de reeds gegeven feedback, ik moest me heel goed concentreren op wie wat zei en hoe de setting precies was. Als je hier nog in kunt schaven, kun je het verhaal naar een hoger niveau tillen.
Graag gelezen!
Ha Stefan, Een leuk verhaal…
Lid sinds
14 jaar 8 maandenRol
Ha Stefan,
Een leuk verhaal!
De naam Zageman is niet veelvoorkomend, het zou dan ook wel heel toevallig zijn wanneer er ook een mevrouw en een meneer Zageman in dezelfde wachtkamer zijn. Je zou het verhaal kunnen laten beginnen bij: ‘Wat vind u daar nou van? Zij kwam na mij binnen, maar ze is eerder aan de beurt.’
Dan is de lezer meteen in het verhaal en is de setting toch meteen duidelijk. (Vooral wanneer je in de zin: Met zijn boze blik probeert Jaap de aandacht te trekken van de assistente nog de toevoeging doktersassistente schrijft.) Daarmee zou het eerste gedeelte waarmee je opent weggelaten kunnen worden, zonder dat het verhaal onduidelijk wordt. Er komt zo meer vaart in het verhaal. Ik zou zelf niet kiezen voor het mannetje.
Ergens naar toebenen is per definitie vastberaden. Het woord vastberaden kan daar weg.
Op sommige plekken zou: Zei mevrouw Rutte, eenvoudig weggelaten worden omdat door de afwisseling van de dialoog al duidelijk is wanneer wie aan het woord is.