Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

576 - Lieve D

20 September 2025 - 14:47

 

Geen sierlijke letters op gebloemd papier. Geen lint. Alleen ma’s hanenpoten, gekrabbeld op niet bij elkaar passende velletjes, weggestopt in een doos.

Ze sprak nooit over liefdesbrieven. Nooit over een ander.
Een verstandhuwelijk. Geen pieken, geen dalen.  
Ze hadden hun rollen, hun afspraken, hun stilte.

Ik heb mijn ouders nooit op gevoelens kunnen betrappen.
Ma sloofde. Staarde.
Pa werkte zich kapot. Letterlijk.
Romantiek was er nooit. Niet in woorden, en zeker niet in brieven.
Dus wie was D.?

Dit ging niet over mijn vader.
Dit ging over verlangen.
Over hoop.
Langzaam dringt het tot me door. Voor mij was ze altijd alleen maar ma. Maar ooit was er iemand anders. Was zij iemand anders.

Ik twijfel, wil niet lezen, maar mijn oog valt op een zin die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat.
Geen verloren liefde. Niet zoals ik dacht.
Maar iets oneindig veel pijnlijkers.

Ik neem de doos met brieven mee naar buiten, leg ze voorzichtig in de vuurkorf. Mijn hand trilt als ik de lucifer aansteek. Eerst mijn sigaret. Dan de brieven. Laat de rook mijn gedachten meenemen. De vlammen likken gulzig aan de randen van het papier.

Lieve D,

Ik bedenk telkens hoe oud je nu bent. Vier in gedachten je jaren met je mee. Bedenk hoe je leven eruit zou hebben gezien als ik een andere keuze zou hebben gemaakt. Zou je een goede grote broer zijn geweest? Eigenwijs, of juist meegaand?
Ik hoop, iedere dag weer, dat je mag leven zonder je ongewenst te voelen. Want dat ben je nooit geweest.
Nooit.
Ik hoop dat je het leven hebt gekregen dat ik je niet kon geven,
maar wel voor je heb gewenst.
Iedere dag.

 

De rook bijt in mijn ogen. De brieven zijn verkoold.
Wat blijft, is stilte.
En een brandende waarheid.

 

 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 15:41

Prachtig geschreven en meerdere mooie en sterke beelden, Debbie. Ik heb de tekst op het briefje gelezen en herlezen, maar kon er eerst niet de vinger opleggen wie D. was tot ik plots door had dat de grote broer ma's doodgeboren of op een of andere manier verloren kind moet zijn.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 17:10

Hoi Schrijfdeb, wat een indringend verhaal. In het begin dacht ik aan een verloren liefde, maar ik denk dat het hier om een kind gaat dat door de moeder bij de geboorte is afgestaan. Een kind van een andere man, dat zou de kilte in de relatie verklaren. Knap beschreven.
Waarom verbrandt ze de brieven? Ik kan me ook voorstellen dat ze nu juist gaat zoeken naar wie die D. is.

goede grote broer --> achter goede hoort nog een komma, anders slaat goede op grote.

Lid sinds

8 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 17:24

Hallo Debbie

Wat een lading weet je in het verhaal te brengen. Wat een verdriet.

Heel mooi beschreven.

'verstandhuwelijk' moet volgens mij 'verstandshuwelijk' zijn. 

Graag gelezen 

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 17:47

Dag Debbie,

Geen sierlijke letters op gebloemd papier. Geen lint. Alleen ma’s hanenpoten, gekrabbeld op niet bij elkaar passende velletjes, weggestopt in een doos.
Mooie opening over brieven die nooit zijn verstuurd.
Inderdaad heel veel lading, heel veel verdriet, heel veel twijfel ook.
De laatste zin had voor mij niet gehoeven. Die past - vind ik - bij een schrijver. Niet bij HP.
ZGG!
 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
21 September 2025 - 13:39

Hoi allen,

dank voor jullie lieve feedback. Ik heb weer een aantal dingen om over na te denken. Die laatste zin bijvoorbeeld, die ik als schrijver mooi vind, maar misschien toch niet past.
En over waarom ze de brieven verbrand. Tja, ik denk dat ik die uitleg niet in 300 woorden krijg.

Nogmaals dank!

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
22 September 2025 - 15:33

Het werkt goed om toe te werken naar de brief, met de spanning van de brieven verbranden. Ik vroeg mij af waarom hij de brieven verbrandt en erna we het toch kunnen lezen. Ook waarom de brieven verbranden wanneer ze zo belangrijk voor hem zijn? 

De laatste zin vind ik wel iets zeggen over de gevoelens van de persoon.

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 September 2025 - 18:16

Erg mooi, SchrijfDeb! Eigenlijk van begin tot eind houdt je de aandacht en spanning vast. Goed gedaan! 

Oke, één dingetje dan:

'Mijn hand trilt als ik de lucifer aansteek.' --> Je sigaret steek je aan, de lucifer strijk je af?