#575 Glamperen
#575 Glamperen
“Ik ga niet,” zegt Emma koppig, “echt niet, no way.” Yvonne zucht. Dit gaat een lange avond worden. Voor haar ligt de tafel bezaaid met allerlei reisbrochures. De ene met mooie foto’s van witte stranden en blauwe luchten. De andere met pittoreske dorpjes en oude architectuur. De afgelopen drie jaar ging het elke keer hetzelfde. Emma wil niet kamperen. Hierdoor zijn ze al drie jaar niet op vakantie geweest. Maar deze keer geeft Yvonne zich niet zomaar gewonnen, ze heeft zich uitermate goed voorbereid. Ieder argument van Emma zal ze tegenspreken. Ze kent Emma nu zo’n vier jaar. Ze leerden elkaar kennen toen Emma boven haar kwam wonen in de flat. Beiden gescheiden en geen kinderen. Ze konden het gelijk goed met elkaar vinden. Ze doen leuke dingen samen, hebben veelal dezelfde smaak. Het enige probleem is de zomervakantie.
“En hoe zie je het dan voor je?” gaat Emma verder. “Ons hebben en houden inclusief tent in een rugzak en dan met de trein?” Yvonne kijkt Emma geschokt aan en zegt: “Nee, natuurlijk niet. We gaan gewoon met de auto. We zijn geen tieners meer.”
“En hoe gaat het dan met slapen? Op zo’n matje of ...” Emma gruwelt zichtbaar, “slapen op van die luchtbedjes die je drie keer per nacht moet oppompen? En hoe zit het met een toilet? Zie je mij ’s nachts met een wc rol in mijn hand naar de andere kant van de camping lopen als ik naar de wc moet?” Het is duidelijk dat dit een nachtmerrie is van Emma. Ook Yvonne moet hier niet aan denken en zegt: “Lieve hemel nee. We slapen op fatsoenlijke bedden en hebben een wc en douche dichtbij.”
Emma staat op en begint rond de tafel te ijsberen. Ze is duidelijk argumenten aan het zoeken om maar niet te hoeven te kamperen. Maar Yvonne geeft niet op. “Em, kamperen is tegenwoordig niet meer zoals in onze jeugd. Misschien moeten we het gewoon eens proberen en heel misschien ga je het wel leuk vinden.” Emma kijkt Yvonne aan alsof ze gebeten is. “Leuk vinden? In een tentje waarin je je kont niet kan keren en je kruipend doorheen moet? Waar we ons eten moeten klaarmaken op een gasfles? Nee, dank je, dan blijf ik liever thuis.” Yvonne begint te lachen en zegt: “Em, we gaan niet zelf met een tent en inhoud lopen sjouwen. Ik dacht naar een camping te gaan die tenten met complete inhoud verhuren. Een zogenaamde glamping. De tenten zijn ruim waarin je normaal kan lopen. Ze zijn voorzien van normale bedden en hebben een kleine keuken waar je normaal kan koken. En ze hebben zoals gezegd een eigen toilet en douche.”
Emma stopt met ijsberen en kijkt Yvonne verbaasd aan. Ze heeft hier wel eens over gehoord, maar nu niet aan gedacht. Het idee staat haar stiekem wel aan. Als teken van overgave steekt Emma haar armen in de lucht waarbij ze zegt: “Oké, jij wint, we gaan glamperen.”
Nicoline69 mooi beschreven…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Nicoline69 mooi beschreven dialoog waarbij kramperen verandert in glamperen.
Een alledaags gesprek tussen…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
Een alledaags gesprek tussen twee mensen waarvan de ene de andere probeert over te halen. Niet spannend, maar wel volgens de opdracht. Prettig gelezen.
Detail: eerste zin staat 'Zei' als verleden tijd.
Job, bedankt voor je reaktie…
Lid sinds
1 maand 3 wekenRol
Job, bedankt voor je reaktie. Ik hield als kind al niet van kamperen. Maar glamperen lijkt mij ook niets.
Jascha, bedankt voor de tip, heb het aangepast.
Hallo Nicole69 herkenbare…
Lid sinds
7 maanden 2 wekenRol
Hallo Nicole69
herkenbare gruwels en overwegingen. Het verhaal leest makkelijk weg.
Ha Nicoline, Emma’s…
Lid sinds
14 jaar 7 maandenRol
Ha Nicoline,
Emma’s weerstand voor camperen is voor mij zeer herkenbaar :-)
Yvonne zucht. Dit gaat een lange avond worden. Wanneer je het op deze manier opschrijft is het duidelijk door de handeling dat het Yvonne is die deze gedachte heeft. (zonder aanhalingstekens, cursief) Dan kan je het gedeelte en denkt weglaten.
Je verhaal is op sommige plekken in een mengeling van verleden en tegenwoordige tijd geschreven. Bijvoorbeeld: Maar nu zou Yvonne niet opgeven —> door iets te schrijven als: maar deze keer geeft Yvonne zich niet zomaar gewonnen is dit te verhelpen. (Ook bijv hier) Ieder argument zal ze tegenspreken (i.p.v zou)
Bij het gedeelte over het slapen zou ik voor een net iets andere constructie kiezen: ‘En hoe gaat het dan met slapen? Zo’n matje of…’ Emma gruwelt zichtbaar …’ slapen we op van die luchtbedjes die je drie keer moet oppompen?’
Emmy, bedankt voor je…
Lid sinds
1 maand 3 wekenRol
Emmy, bedankt voor je reactie, zal er beter op letten.
Een leuk, wat kabbelend…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Een leuk, wat kabbelend verhaal. Mooi en geloofwaardig beschreven. Van mij mag er wel wat meer spanning of een wat verrassender slot in, maar dat is een smaakkwestie.
Klein dingetje: camperen wordt tegenwoordig gebruikt voor het op reis gaan met een camper, in jouw verhaal moet het kamperen zijn. (Niet logisch natuurlijk, want het is kamperen op een camping. Maar tja, de regels ...)
Wat kabbelend, zoals Hadeke…
Lid sinds
8 jaar 11 maandenRol
Wat kabbelend, zoals Hadeke aangeeft, maar ook prettig om lezen. Als ik al zelf zou kamperen (in je tekst, Nicoline, gebruik je camperen, in je reactie kamperen...? ) zou dit nooit ofte never op een camping zijn, maar bijvoorbeeld in een weide naast een kabbelend beekje.
Hadeke en Gi, bedankt voor…
Lid sinds
1 maand 3 wekenRol
Hadeke en Gi, bedankt voor jullie reacties. Het verschil tussen camperen en kamperen wist ik niet (zal wel een leeftijd dingetje zijn). Maar ik zal het aanpassen.
Graag gelezen. Het verhaal…
Lid sinds
5 jaarRol
Graag gelezen. Het verhaal mist een beetje spanning en kabbelt wat voort, maar je hebt een prettige schrijfstijl.
Pittoresque > pittoresk