#573 Rood kasteel

'Ik wil dat jij ze laat verdampen. Allebei. Noem je prijs.'
Het motregende.
We stonden onder een oude eikenboom aan de rand van het kerkhof. Onze blikken dwaalden even af naar twee duiven die elkaar luidruchtig het hof maakten op een kale tak boven ons.
'Die kans heeft hij nooit gehad,' vervolgde hij zonder zijn blik van de tortels af te wenden. 'Hij was pas dertien.'
Ik knikte.
'Het zal de pijn nooit wegnemen,' antwoordde ik. ' Maar het zal gebeuren. Ik wil er geen geld voor. Zie het als teken van onze band en mijn medeleven met jou en Angelica.'
Hij zei niets, maar voor een kort moment lag er een kwetsbare warmte in zijn ogen.
'Ga naar je vrouw,' zei ik. 'Ze heeft je nodig. Heb geduld. Vertel haar geduld te hebben.' 
Hij knikte.

Drie weken later werd het nieuws bevestigd dat het huwelijk van 'The Queen of the Vapes' in Granada zou plaatsvinden. Ze had het voor elkaar gekregen om het Alhambra voor één dag af te huren. Volgens de boulevardprogramma's had het haar miljoenen gekost.
Maar miljoenen harkte ze ook binnen met haar vlogs waarin ze om de drie dagen een nieuw smaakje aanprees. Vanaf parelwitte stranden als een kokos aroma de trend moest zijn. Gezeten op een paard in de Grand Canyon als de nieuw smaaksensatie geënt was op frisse cactussen. 
Je zag haar zelf nooit een trekje nemen. Dat liet ze aan slanke blonde dames en gespierde adonissen over.
Dat een dertienjarige er een fatale longbloeding aan kon overhouden, was bijzaak.
Ze plaatste nooit disclaimers.

Zij en haar kersverse echtgenoot Gregorie, de producent van de smaakjes, lieten twee duiven los na het uitwisselen van de ringen.
De zon scheen.
Ik keek ze na op hun vlucht naar de horizon.
Daarna richtte ik mijn blik weer op haar en de gigantische taart die werd aangedragen. Mijn taart.
Ik had de verleiding niet kunnen weerstaan om de bovenste laag slagroom te laten omringen met een tekst in suikerletters: 'The sky is the limit.' Een disclaimer.
Beiden glimlachten voor de camera's voordat ze met hun handen om het mes verenigd het woord 'limit' aansneden.
Ik sloot mijn ogen in de wetenschap dat ze het ontstekingsmechanisme activeerden.

'Volgens mij is ze nu wereldnieuws,' zei ik, terwijl ik rustig over een binnenweg naar Cordoba reed.
'Ja. Dank je. Vooral namens Angelica.'