#570 W̶ᴇ̶ᴇ̶ᴍ̶ᴏ̶ᴇ̶ᴅ̶ɪ̶ɢ̶ ̶ʙ̶ᴇ̶ᴛ̶ᴏ̶ɴ̶ (het café op de hoek van weemoedig beton)

 

Eind resultaat

Op de hoek is een kleine oase, waar mensen genieten en kalmpjes zitten rondom houten tafels met bloemenvaasjes. Ze kletsen met een biertje, of lachen met een wijn. Door de deur vloeit een warme lucht met geur van croissants en koffie, bewaakt door geluiden van rammelend bestek en klinkende glazen. Een vrolijk bord met ronde letters verleidt: ‘welkom, komt u binnen.’

(hier eindigt de opdracht, de rest is bijzaak)

Foute uitwerking / tussenstap (te lang)

Wᴇᴇᴍᴏᴇᴅɪɢ ʙᴇᴛᴏɴ

in het plaatsje Sinomme* is een straatje dat praat en kletst met mij.

Het loopt door een smalle bochtige klif van hoge huizen. Wordt met een stenen brug overspannen. Waarvan de hoofdsteen pronkt met negentien negenendertig.

De geur in de straat is van niks, van grijze mengelmoes waar alles in verdwijnt. En soms een hoge noot zoals oliesporen van een wagen.

Auto's stromen langs, als ruisende golven in de branding. Het rubber van de banden ribbelt over asfalt. Wordt af en toe overspoeld door brommend gebulder van optrekkende motoren verder weg. Een Vespa met een scherpe toon sjirpt er slinks doorheen. Geratel uit de volle lading van een aanhangwagen versiert het ruisverkeer.

De bak draagt hout en steen, gereedschap voor geharde bouwers. Ze hameren hard bij de werkplaats verderop. Grote blokken beton met kleine raampjes als een bijenkorf. 

De schone nieuwe vlakken glas en staal steken af tegen de oude rotsige betonomgeving. De straat bedekt met donkere en versteende kauwgomplekken. De muren gerimpeld, gekrast, stukken pleisterwerk brokkelen af. En als een lijf vol tatoeages, graffiti's met gekleurde bussen verf.

Drukke mensen lopen kriskras door elkaar. Afwezig in hun eigenste gedachten.

Op de hoek een kleine oase, waar mensen genieten en kalmpjes zitten, rondom houten tafels. Kletsen met een biertje, of lachen met een wijn. Van binnen uit de grot komt de geur van croissants en koffie, bewaakt door geluiden van rammelend bestek en klinkende glazen.

Maar pas op, in Sinomme is het gevaarlijk om een café binnen te gaan.

----------------------------

*Ik woonde ooit in Sinomme. Een magisch middeleeuws stadje in Mijnbijdrage voor Omzien, de Gorcumse literatuurprijs.

Voorafgaande mijmeringen / Ideeënbus

• Link naar opdracht 'dat klinkt goed'

Mijn eerder geplaatste onderwerp: #570 in ontwikkeling

A, B of C?

Leuke opdracht en het doet me direct denken aan een stukje tekst in mijn schetsen. (zie onder) Dat zou ik dan met een poëtische filter (het toepassen van rijm en klank) kunnen aanpassen.

Tegelijkertijd denk ik eraan om er iets te maken vanaf nul. En dan denk ik vooral aan iets abstracts. Bijvoorbeeld de binnenkant van mijn brein (ookal is dat voor velen niet aantrekkelijk, maar misschien kan ik het nog eens proberen). 

Wat is beter plan A of plan B? (of, edit, C?)

A: weemoedig beton uitwerken 

B: iets abstract of vreemds (niet per se mijn brein)

Weemoedige beton

Een smalle klif van hoge huizen wordt met een stenen brug overspannen. Op de hoofdsteen pronkt 1939.

De geur van de straat is van niks, een grijze mengeling waarin alles verdwijnt. 

Auto's klotsen langs als golven in de branding. Het rubber van de banden ribbelt over asfalt en wordt af en toe overspoeld door een gebulder van optrekkende motoren verder weg. Een brommer met een scherpe toon knispert er doorheen, versiert met het gerammel uit de volle bak van een aanhangwagen.

Het draagt hout en steen, gereedschappen voor geharde bouwarbeiders. Ze hameren en boren bij de bouwplaats verderop. Grote monumentale blokken beton met kleine raampjes als een bijenkorf. 

De schone nieuw vlakken glas en staal steken af tegen de oude muren in de omgeving. De straat bedekt met donkere en versteende kauwgomplekken. De muren gerimpeld met krassen en afbrokkelende stukken plamuur. Het hele lijf vol met tatouages spuitbussen verf.

Stromen mensen lopen kriskras door elkaar. Afwezig in hun eigen gedachten.

Op de hoek een kleine oase waar de mensen verzamelen rondom houten tafels. Ze kletsen met een biertje of lachen met een wijn. Van binnen uit de grot komen geuren van croissants en koffie, bewaakt door geluiden van rammelend bestek en klinkende glazen.

Dit is dan wel tweehonderd ipv honderd woorden en heeft wat inkorting nodig (Al heb ik wel vaker een schets flink kunnen reduceren en halveren moet mogelijk zijn). Terzijde, het stukje leest als een 'deep POV' of 'stream of consciousness' omdat het een directe registratie is van een moment, waarop ik dacht 'dit is mooi', dat ik niet wilde vergeten.

bij nader inzien denk ik ook aan 

C: iets realistisch

zoveel ideeën spelen rond. De optie B is misschien al te groot, maar 100 woorden is geen beperking voor mij in een nieuwe opdracht. Het moet kunnen. (het voelt een beetje aan als UKV, maar omdat het geen verhaal hoeft te zijn, zoals mijn huidige schets voor optie B geen verhaal is, is het wel goed mogelijk).