#567 Geklepper

Wat een roerend  en liefdevol verhaal, Laura. Heel mooi gedaan!
Wel moest ik het even twee keer lezen voor tot me doordrong dat het laatste stuk zich een paar dagen later afspeelde. Dat komt misschien ook doordat de alinea er voor wel kort in de tijd op het eerste deel plaats vindt. Misschien helpt het als je daar geen nieuwe alinea begint?
Of als je iets als "inmiddels" toe zou voegen: "De brievenbus kleppert inmiddels al lang niet meer." Maar het kan ook aan mij liggen...

Dank je wel Aagje, voor je feedback. Ik vind alleen het woord 'inmiddels' niet zo geschikt, omdat het vanuit het perspectief van een kind is geschreven. Ik ga er even op broeden. Misschien:

'De brievenbus kleppert al lang niet meer.' veranderen in 'De brievenbus kleppert nu al een tijdje niet meer.' 

Zou dat het duidelijker maken?

Ha Laura, ja, "inmiddels" is natuurlijk geen kindertaal;"nu al een tijdje"lijkt me prima en maakt de sprong in de tijd voor mij heel duidelijk.

Mooi, teder verhaal. Graag gelezen :)

Dank je wel, bvdc25.

Ontroerend verhaal. Mooi geschreven.

Hallo Laura,
Je zou die bal in de buik kunnen weglaten omdat de lezer de spanning al zelf voelt bij de beschrijving van de huilende moeder. Vertrouw er maar op dat de lezer die spanning zelf al op het verhaal zal projecteren. Sterke dialoog (dat kijk, hier is de yoghurt), geloofwaardig. Wanneer je de letters ee in het woord eerst in eerst tandenpoetsen zou beklemtonen zorg je ervoor dat de lezer het zelf al streng in zijn/haar hoofd laat klinken, dan hoeft dit niet benoemd te worden. Dat werkt sterker denk ik, dan het te beschrijven hoe het klinkt. Het is een mooi verhaal! 

Dag Laura, mijn Vincent is in jouw lieflijk verhaal een Micha geworden, die voor de rest van zijn leven zal weten dat het geklepper van een brievenbus goed of slecht nieuws kan betekenen. Zullen er als hij groot is überhaupt nog brievenbussen bestaan? 

Dag Laura,

Wat late reactie. Ik heb er eigenlijk geen mening over omdat het buiten mijn smaakpalet valt.

Angus, ik heb wel een mening over dit soort commentaar: dit is nu een schoolvoorbeeld van reageren om de reactie. 

Reactie op de reactie van Gi gewist.
Waar zou ik me druk om maken?
De reactie ziet op jouw bijdrage, Lia.
Als jij het een reactie om een reactie vindt, hoor ik het graag.

 

Bedankt Emmy, voor je feedback. Ik zit nog te stoeien met de bal in de maag van Micha. Ik denk dat ik hem er toch in laat, omdat kinderen vaak buikpijn krijgen van spanning. De klepperende brievenbus levert hem dus al spanning op. Hij krijgt niet de spanning pas als hij zijn moeder ziet huilen. Als je begrijpt wat ik bedoel...?

De strenge stem wilde ik eerst wel laten staan, omdat het afleidt van het feit dat hij wat yoghurt voor zijn moeder laat staan (ik hoop dat de lezer dat oppikt?). Bij nader inzien pas ik het toch aan, lijkt me toch sterker.

Gi, dat is inderdaad zeer de vraag! Ik hoop het wel, al was het maar voor een tijdschrift als Schrijven Magazine ;-) of de krant. Wat mij betreft toch veel fijner om in de hand te houden, ipv digitaal te lezen...

@Angus, bedankt voor je reactie. Ik vind het altijd fijn om te weten dat mensen het gelezen hebben. En smaken verschillen natuurlijk.

Dank voor je begrip.
Het lijkt me een verhaal voor kinderen. En soms kan ik inschatten of dat geslaagd is. In dit geval heb ik daar moeite mee.
Uitleg: Het kind beschermt in je verhaal de moeder. Neemt die rol aan. En dat is een rol - niet alleen naar mijn idee - die je een kind nooit moet geven. Ook niet in een verhaal.

Mooi, aangrijpend verhaal. Smaken verschillen; ik vond Een bal nestelt zich in mijn buik. juist mooi. Het vertelt iets over wat het doet met het kind en het is een mooie vertaling naar kindertaal van mijn maag trekt samen. Wat mij betreft dus niet schrappen.
Dat je de kindertaal probeert te benaderen, is pittig. Ik weet niet of dit overal geslaagd is. Bijvoorbeeld deze zin Ze wendt haar hoofd af, toch zie ik dat ze haar zakdoek langs haar ogen haalt voor ze hem wegstopt in de zak van haar badjas. Hier hoor ik toch meer een volwassene aan het woord. Niettemin vind ik het mooi geschreven. Goede vondst en goed uitgewerkt.

Dank je Musonius, je hebt gelijk. Dat is inderdaad te volwassen.

Angus, dank je voor je verdere toelichting, maar dan moet ik toch wat rechtzetten. Het is niet geschreven voor kinderen, maar voor volwassenen. Denk aan Moederkruid van Carry Slee.
Ik deel je mening dat je een kind niet in zo'n rol mag geven in real life. 
Echter, ik vind dat je in de literatuur zulke dingen aan mag/moet kaarten. Want dit gebeurt. Het is schadelijk, ja. Maar hoeveel kinderen leven er niet in zo'n situatie, in zo'n gezin? 
Ik laat het bewust de moeder ook zeggen, dat hij dat niet moet doen. En ik laat ook zien dat de moeder hem niet die rol geeft, maar dat hij die rol pakt. Precies zoals het zo vaak gaat. Het is vaak niet iets wat bewust gedaan wordt, door ouders of kind. Dáár gaat dit verhaal over, maar dat moeten uitleggen is natuurlijk een zwaktebod. 

Favorieten: de ouder die zichzelf opoffert en geen yoghurt eet zodat het kind wat heeft, dat is een ontroerend beeld. 

Het is lastig om in 300 woorden de psychologie van die moeder die zorgen maakt over de brieven te beschrijven. Makkelijker is een verhaal er omheen te pakken. Ik vind je idee van het kind dat de brievenbus dichtplakt heel goed verzonnen.

Minder fan: De eerste zinnen zijn wat fragmentarisch. Het trekt me niet direct in het verhaal.

De kinderstem klinkt soms wat volwassenen. Of misschien is de dialoog in het algemeen wat kil. Bijvoorbeeld 

‘Ik heb beloofd dat ik Tim zou ophalen om samen naar school te lopen. Ik moet gaan.’

dat klinkt een beetje langdradig. Zou iemand dat zeggen 'ik moet gaan'? Of is iets korters wat meer gebruikelijk? Bijvoorbeeld 'Ik ga, ik moet Tim nog ophalen.'

Een kind kan verantwoordelijkheid naar zich toe trekken en leren problemen op te lossen. Dat is hoe volwassen worden gaat. Je wordt het geleidelijk. Soms doordat de vader wegvalt bijvoorbeeld wordt dit versneld. Mooi verhaal en ik vond de bal in de buik een sprekende zin. Beeldend ook. Het ophalen van de jongen verwarde mij want zegt de moeder dit of de jongen? Het dichtlijmen van de brievenbus vond ik mooi gevonden, de oplossing van een kind. Ik verwachtte als lezer dat het probleem met de brievenbus het ontvangen van slecht nieuws was en wilde weten welk slecht nieuws. Begrijp ik goed dat het alleen het klepperen is? 

Dank je wel voor je feedback, Odile. Het gaat niet slechts om het klepperen, maar om de rekeningen die steeds binnenstromen en door moeder niet te betalen zijn. En eigenlijk ging het niet om volwassen worden, maar om parentificatie. Blijkbaar niet helemaal duidelijk...